قیمت پروفیل صنعتی کبالت یک عنصر شیمیایی با نماد Co و عدد اتمی 27 است. همانند نیکل، کبالت در پوسته زمین فقط به صورت ترکیبی شیمیایی یافت می‌شود، به جز ذخایر کوچک موجود در آلیاژهای آهن شهاب‌سنگ طبیعی. عنصر آزاد که توسط ذوب تقلیل‌یافته تولید می‌شود، فلزی سخت، براق و خاکستری نقره‌ای است. رنگدانه‌های آبی مبتنی بر کبالت (آبی کبالت) از زمان‌های قدیم برای جواهرات و رنگ‌ها و برای ایجاد رنگ آبی متمایز به شیشه استفاده می‌شده است، اما تا مدت‌ها تصور می‌شد که این رنگ به دلیل فلز بیسموت شناخته شده است. معدنچیان از مدت ها پیش از نام سنگ معدن کوبولد (در آلمانی به معنای سنگ گوبلین) برای برخی از مواد معدنی تولید کننده رنگدانه آبی استفاده می کردند. آنها به این نام خوانده شدند زیرا از نظر فلزات شناخته شده فقیر بودند و هنگام ذوب دودهای سمی حاوی آرسنیک تولید می کردند. در سال 1735، چنین سنگ معدنی قابل تقلیل به یک فلز جدید بود (اولین فلزی که از زمان های قدیم کشف شد)، و در نهایت به نام کوبولد نامگذاری شد. امروزه، مقداری کبالت به طور خاص از یکی از تعدادی سنگ معدن فلزی براق مانند کبالتیت (CoAsS) تولید می شود. با این حال، این عنصر معمولاً به عنوان محصول جانبی استخراج مس و نیکل تولید می شود. کمربند مس در جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) و زامبیا بیشترین تولید جهانی کبالت را تولید می کند. تولید جهانی در سال 2016 116000 تن (114000 تن بلند؛ 128000 تن کوتاه) (طبق گزارش منابع طبیعی کانادا) بوده است و DRC به تنهایی بیش از 50 درصد را به خود اختصاص داده است. کبالت عمدتاً در باتری‌های لیتیوم یونی و در ساخت آلیاژهای مغناطیسی، مقاوم در برابر سایش و استحکام بالا استفاده می‌شود. ترکیبات سیلیکات کبالت و آلومینات کبالت (II) (CoAl2O4، آبی کبالت) رنگ آبی عمیق متمایز را به شیشه، سرامیک، جوهر، رنگ و لاک می‌دهد. کبالت به طور طبیعی تنها به عنوان یک ایزوتوپ پایدار، کبالت-59 وجود دارد. کبالت-60 یک رادیو ایزوتوپ تجاری مهم است که به عنوان ردیاب رادیواکتیو و برای تولید پرتوهای گاما با انرژی بالا استفاده می شود. کبالت مرکز فعال گروهی از کوآنزیم ها به نام کوبالامین است. ویتامین B12، شناخته شده ترین نمونه از این نوع، یک ویتامین ضروری برای همه حیوانات است. کبالت به شکل غیر آلی نیز یک ریزمغذی برای باکتری ها، جلبک ها و قارچ ها است. کبالت یک فلز فرومغناطیسی با وزن مخصوص 8.9 است. دمای کوری 1115 درجه سانتیگراد (2039 درجه فارنهایت) و گشتاور مغناطیسی 1.6-1.7 مگنتون بور در هر اتم است. کبالت دارای نفوذپذیری نسبی دو سوم آهن است. کبالت فلزی به صورت دو ساختار کریستالوگرافیک وجود دارد: hcp و fcc. دمای انتقال ایده آل بین ساختارهای hcp و fcc 450 درجه سانتیگراد (842 درجه فارنهایت) است، اما در عمل اختلاف انرژی بین آنها به قدری ناچیز است که رشد تصادفی این دو رایج است. کبالت یک فلز احیا کننده ضعیف است که توسط یک فیلم اکسید غیرفعال از اکسیداسیون محافظت می شود. توسط هالوژن و گوگرد مورد حمله قرار می گیرد. گرمایش در اکسیژن، Co3O4 تولید می کند که در دمای 900 درجه سانتیگراد (1650 درجه فارنهایت) اکسیژن را از دست می دهد و مونوکسید CoO می دهد. این فلز با فلوئور (F2) در 520 K واکنش می دهد و CoF3 می دهد. با کلر (Cl2)، برم (Br2) و ید (I2)، تولید هالیدهای دوتایی معادل. با گاز هیدروژن (H2) یا گاز نیتروژن (N2) حتی زمانی که گرم می شود واکنش نمی دهد، اما با بور، کربن، فسفر، آرسنیک و گوگرد واکنش نشان می دهد. در دماهای معمولی، به آرامی با اسیدهای معدنی، و بسیار آهسته با هوای مرطوب، اما نه با هوای خشک، واکنش نشان می دهد. حالت‌های اکسیداسیون معمول کبالت شامل +2 و +3 است، اگرچه ترکیباتی با حالت‌های اکسیداسیون در محدوده 3- تا 5+ نیز شناخته شده‌اند. ترکیبات اکسیژن و کالکوژن چندین اکسید کبالت شناخته شده است. اکسید کبالت سبز (II) (CoO) ساختار سنگ نمکی دارد. به راحتی با آب و اکسیژن اکسید می شود و به هیدروکسید کبالت قهوه ای (III) (Co(OH)3) تبدیل می شود. در دمای 600 تا 700 درجه سانتیگراد، CoO به اکسید کبالت آبی (II, III) (Co3O4) اکسید می شود که ساختار اسپینلی دارد. اکسید کبالت سیاه (III) (Co2O3) نیز شناخته شده است. اکسیدهای کبالت در دمای پایین ضد فرومغناطیسی هستند: CoO (دمای نیل 291 کلوین) و Co3O4 (دمای نیل: 40 کلوین) که مشابه مگنتیت (Fe3O4) با مخلوطی از حالت های اکسیداسیون +2 و +3 است. کالکوژنیدهای اصلی کبالت شامل سولفیدهای کبالت سیاه (II)، CoS2، که ساختاری شبیه پیریت دارد، و سولفید کبالت (III) (Co2S3) است. چهار دی هالید کبالت (II) شناخته شده است: فلوراید کبالت (II) (CoF2، صورتی)، کلرید کبالت (II) (CoCl2، آبی)، کبالت (II) برمید (CoBr2، سبز)، کبالت (II) یدید (CoI2). ، سرمه ای). این هالیدها به صورت بی آب و هیدراته وجود دارند. در حالی که دی کلرید بی آب آبی است، هیدرات قرمز است. 1.92 ولت، فراتر از کلر به کلرید، +1.36 V است. در نتیجه، کلرید کبالت (III) به طور خود به خود به کلرید کبالت (II) و کلر کاهش می یابد. از آنجایی که پتانسیل کاهش فلوئور به فلوراید بسیار زیاد است، +2.87 V، فلوراید کبالت (III) یکی از معدود ترکیبات ساده کبالت (III) پایدار است. فلوراید کبالت (III) که در برخی از واکنش های فلوئوراسیون استفاده می شود، به شدت با آب واکنش می دهد.
قیمت پروفیل صنعتی کبالت یک عنصر شیمیایی با نماد Co و عدد اتمی 27 است. همانند نیکل، کبالت در پوسته زمین فقط به صورت ترکیبی شیمیایی یافت می‌شود، به جز ذخایر کوچک موجود در آلیاژهای آهن شهاب‌سنگ طبیعی. عنصر آزاد که توسط ذوب تقلیل‌یافته تولید می‌شود، فلزی سخت، براق و خاکستری نقره‌ای است. رنگدانه‌های آبی مبتنی بر کبالت (آبی کبالت) از زمان‌های قدیم برای جواهرات و رنگ‌ها و برای ایجاد رنگ آبی متمایز به شیشه استفاده می‌شده است، اما تا مدت‌ها تصور می‌شد که این رنگ به دلیل فلز بیسموت شناخته شده است. معدنچیان از مدت ها پیش از نام سنگ معدن کوبولد (در آلمانی به معنای سنگ گوبلین) برای برخی از مواد معدنی تولید کننده رنگدانه آبی استفاده می کردند. آنها به این نام خوانده شدند زیرا از نظر فلزات شناخته شده فقیر بودند و هنگام ذوب دودهای سمی حاوی آرسنیک تولید می کردند. در سال 1735، چنین سنگ معدنی قابل تقلیل به یک فلز جدید بود (اولین فلزی که از زمان های قدیم کشف شد)، و در نهایت به نام کوبولد نامگذاری شد. امروزه، مقداری کبالت به طور خاص از یکی از تعدادی سنگ معدن فلزی براق مانند کبالتیت (CoAsS) تولید می شود. با این حال، این عنصر معمولاً به عنوان محصول جانبی استخراج مس و نیکل تولید می شود. کمربند مس در جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) و زامبیا بیشترین تولید جهانی کبالت را تولید می کند. تولید جهانی در سال 2016 116000 تن (114000 تن بلند؛ 128000 تن کوتاه) (طبق گزارش منابع طبیعی کانادا) بوده است و DRC به تنهایی بیش از 50 درصد را به خود اختصاص داده است. کبالت عمدتاً در باتری‌های لیتیوم یونی و در ساخت آلیاژهای مغناطیسی، مقاوم در برابر سایش و استحکام بالا استفاده می‌شود. ترکیبات سیلیکات کبالت و آلومینات کبالت (II) (CoAl2O4، آبی کبالت) رنگ آبی عمیق متمایز را به شیشه، سرامیک، جوهر، رنگ و لاک می‌دهد. کبالت به طور طبیعی تنها به عنوان یک ایزوتوپ پایدار، کبالت-59 وجود دارد. کبالت-60 یک رادیو ایزوتوپ تجاری مهم است که به عنوان ردیاب رادیواکتیو و برای تولید پرتوهای گاما با انرژی بالا استفاده می شود. کبالت مرکز فعال گروهی از کوآنزیم ها به نام کوبالامین است. ویتامین B12، شناخته شده ترین نمونه از این نوع، یک ویتامین ضروری برای همه حیوانات است. کبالت به شکل غیر آلی نیز یک ریزمغذی برای باکتری ها، جلبک ها و قارچ ها است. کبالت یک فلز فرومغناطیسی با وزن مخصوص 8.9 است. دمای کوری 1115 درجه سانتیگراد (2039 درجه فارنهایت) و گشتاور مغناطیسی 1.6-1.7 مگنتون بور در هر اتم است. کبالت دارای نفوذپذیری نسبی دو سوم آهن است. کبالت فلزی به صورت دو ساختار کریستالوگرافیک وجود دارد: hcp و fcc. دمای انتقال ایده آل بین ساختارهای hcp و fcc 450 درجه سانتیگراد (842 درجه فارنهایت) است، اما در عمل اختلاف انرژی بین آنها به قدری ناچیز است که رشد تصادفی این دو رایج است. کبالت یک فلز احیا کننده ضعیف است که توسط یک فیلم اکسید غیرفعال از اکسیداسیون محافظت می شود. توسط هالوژن و گوگرد مورد حمله قرار می گیرد. گرمایش در اکسیژن، Co3O4 تولید می کند که در دمای 900 درجه سانتیگراد (1650 درجه فارنهایت) اکسیژن را از دست می دهد و مونوکسید CoO می دهد. این فلز با فلوئور (F2) در 520 K واکنش می دهد و CoF3 می دهد. با کلر (Cl2)، برم (Br2) و ید (I2)، تولید هالیدهای دوتایی معادل. با گاز هیدروژن (H2) یا گاز نیتروژن (N2) حتی زمانی که گرم می شود واکنش نمی دهد، اما با بور، کربن، فسفر، آرسنیک و گوگرد واکنش نشان می دهد. در دماهای معمولی، به آرامی با اسیدهای معدنی، و بسیار آهسته با هوای مرطوب، اما نه با هوای خشک، واکنش نشان می دهد. حالت‌های اکسیداسیون معمول کبالت شامل +2 و +3 است، اگرچه ترکیباتی با حالت‌های اکسیداسیون در محدوده 3- تا 5+ نیز شناخته شده‌اند. ترکیبات اکسیژن و کالکوژن چندین اکسید کبالت شناخته شده است. اکسید کبالت سبز (II) (CoO) ساختار سنگ نمکی دارد. به راحتی با آب و اکسیژن اکسید می شود و به هیدروکسید کبالت قهوه ای (III) (Co(OH)3) تبدیل می شود. در دمای 600 تا 700 درجه سانتیگراد، CoO به اکسید کبالت آبی (II, III) (Co3O4) اکسید می شود که ساختار اسپینلی دارد. اکسید کبالت سیاه (III) (Co2O3) نیز شناخته شده است. اکسیدهای کبالت در دمای پایین ضد فرومغناطیسی هستند: CoO (دمای نیل 291 کلوین) و Co3O4 (دمای نیل: 40 کلوین) که مشابه مگنتیت (Fe3O4) با مخلوطی از حالت های اکسیداسیون +2 و +3 است. کالکوژنیدهای اصلی کبالت شامل سولفیدهای کبالت سیاه (II)، CoS2، که ساختاری شبیه پیریت دارد، و سولفید کبالت (III) (Co2S3) است. چهار دی هالید کبالت (II) شناخته شده است: فلوراید کبالت (II) (CoF2، صورتی)، کلرید کبالت (II) (CoCl2، آبی)، کبالت (II) برمید (CoBr2، سبز)، کبالت (II) یدید (CoI2). ، سرمه ای). این هالیدها به صورت بی آب و هیدراته وجود دارند. در حالی که دی کلرید بی آب آبی است، هیدرات قرمز است. 1.92 ولت، فراتر از کلر به کلرید، +1.36 V است. در نتیجه، کلرید کبالت (III) به طور خود به خود به کلرید کبالت (II) و کلر کاهش می یابد. از آنجایی که پتانسیل کاهش فلوئور به فلوراید بسیار زیاد است، +2.87 V، فلوراید کبالت (III) یکی از معدود ترکیبات ساده کبالت (III) پایدار است. فلوراید کبالت (III) که در برخی از واکنش های فلوئوراسیون استفاده می شود، به شدت با آب واکنش می دهد.
