ورق ۶ میل خوردگی گالوانیکی خوردگی گالوانیکی یک صفحه آلومینیومی زمانی رخ داد که صفحه به یک تکیه گاه سازه فولادی ملایم متصل شد. خوردگی گالوانیکی زمانی اتفاق می افتد که دو فلز مختلف با یکدیگر تماس فیزیکی یا الکتریکی داشته باشند و در یک الکترولیت مشترک غوطه ور شوند یا زمانی که همان فلز در معرض الکترولیت با غلظت های متفاوت قرار می گیرد. در یک جفت گالوانیکی، فلز فعال تر (آند) با سرعتی شتاب خورده و فلز نجیب تر (کاتد) با سرعت کمتری خورده می شود. هنگامی که به طور جداگانه غوطه ور می شود، هر فلز با سرعت خاص خود خورده می شود. با پیروی از سری گالوانیکی به راحتی مشخص می شود که چه نوع فلزی (ها) استفاده شود. به عنوان مثال، روی اغلب به عنوان یک آند قربانی سازه های فولادی استفاده می شود. خوردگی گالوانیکی برای صنایع دریایی و همچنین در هر جایی که آب (حاوی نمک) با لوله‌ها یا سازه‌های فلزی تماس می‌گیرد، مورد توجه است. عواملی مانند اندازه نسبی آند، انواع فلز و شرایط عملیاتی (دما، رطوبت، شوری و غیره) بر خوردگی گالوانیکی تأثیر می‌گذارند. نسبت سطح آند و کاتد به طور مستقیم بر نرخ خوردگی مواد تأثیر می گذارد. از خوردگی گالوانیکی اغلب با استفاده از آندهای قربانی جلوگیری می شود. خوردگی در مواد غیر فعال غیرفعال سازی در کاهش آسیب خوردگی بسیار مفید است، با این حال حتی یک آلیاژ با کیفیت بالا اگر توانایی آن برای تشکیل یک فیلم غیرفعال کننده مانع شود، خورده می شود. انتخاب مناسب درجه مواد مناسب برای محیط خاص برای عملکرد طولانی مدت این گروه از مواد مهم است. اگر خرابی در فیلم غیرفعال به دلیل عوامل شیمیایی یا مکانیکی رخ دهد، حالت های اصلی خوردگی حاصل ممکن است شامل خوردگی حفره ای، خوردگی شکافی و ترک خوردگی ناشی از تنش باشد. خوردگی حفره ای برخی شرایط، مانند غلظت کم اکسیژن یا غلظت بالای گونه هایی مانند کلرید که به عنوان آنیون رقابت می کنند، می توانند با توانایی آلیاژ معین برای تشکیل مجدد یک فیلم غیرفعال تداخل کنند. در بدترین حالت، تقریباً تمام سطح محافظت شده باقی می‌ماند، اما نوسانات موضعی کوچک، فیلم اکسید را در چند نقطه بحرانی تخریب می‌کند. خوردگی در این نقاط تا حد زیادی تقویت می شود و بسته به شرایط می تواند باعث ایجاد گودال های خوردگی در انواع مختلفی شود. در حالی که گودال‌های خوردگی فقط در شرایط نسبتاً شدید هسته‌دار می‌شوند، حتی زمانی که شرایط به حالت عادی برمی‌گردد، می‌توانند به رشد خود ادامه دهند، زیرا فضای داخلی یک گودال به طور طبیعی از اکسیژن محروم است و به طور موضعی pH به مقادیر بسیار پایین کاهش می‌یابد و نرخ خوردگی افزایش می‌یابد. یک فرآیند اتوکاتالیستی در موارد شدید، نوک تیز گودال های خوردگی بسیار طولانی و باریک می تواند باعث تمرکز تنش به حدی شود که در غیر این صورت آلیاژهای سخت می توانند خرد شوند. یک لایه نازک سوراخ شده توسط یک سوراخ نامرئی کوچک می تواند یک گودال به اندازه انگشت شست را از دید پنهان کند. این مشکلات به ویژه خطرناک هستند زیرا تشخیص آنها قبل از خرابی یک قطعه یا سازه دشوار است. حفره شدن یکی از رایج ترین و مضرترین اشکال خوردگی در آلیاژهای غیرفعال شده باقی می ماند، اما با کنترل محیط آلیاژ می توان از آن جلوگیری کرد. حفره زمانی ایجاد می شود که یک سوراخ یا حفره کوچک در فلز ایجاد شود که معمولاً در نتیجه غیرفعال شدن یک ناحیه کوچک است. این ناحیه آندی می شود، در حالی که بخشی از فلز باقی مانده کاتدی می شود و یک واکنش گالوانیکی موضعی ایجاد می کند. خراب شدن این ناحیه کوچک به فلز نفوذ می کند و می تواند منجر به شکست شود. تشخیص این شکل از خوردگی اغلب دشوار است، زیرا معمولاً نسبتاً کوچک است و ممکن است توسط ترکیبات تولید شده در اثر خوردگی پوشانده و پنهان شود.
ورق ۶ میل خوردگی گالوانیکی خوردگی گالوانیکی یک صفحه آلومینیومی زمانی رخ داد که صفحه به یک تکیه گاه سازه فولادی ملایم متصل شد. خوردگی گالوانیکی زمانی اتفاق می افتد که دو فلز مختلف با یکدیگر تماس فیزیکی یا الکتریکی داشته باشند و در یک الکترولیت مشترک غوطه ور شوند یا زمانی که همان فلز در معرض الکترولیت با غلظت های متفاوت قرار می گیرد. در یک جفت گالوانیکی، فلز فعال تر (آند) با سرعتی شتاب خورده و فلز نجیب تر (کاتد) با سرعت کمتری خورده می شود. هنگامی که به طور جداگانه غوطه ور می شود، هر فلز با سرعت خاص خود خورده می شود. با پیروی از سری گالوانیکی به راحتی مشخص می شود که چه نوع فلزی (ها) استفاده شود. به عنوان مثال، روی اغلب به عنوان یک آند قربانی سازه های فولادی استفاده می شود. خوردگی گالوانیکی برای صنایع دریایی و همچنین در هر جایی که آب (حاوی نمک) با لوله‌ها یا سازه‌های فلزی تماس می‌گیرد، مورد توجه است. عواملی مانند اندازه نسبی آند، انواع فلز و شرایط عملیاتی (دما، رطوبت، شوری و غیره) بر خوردگی گالوانیکی تأثیر می‌گذارند. نسبت سطح آند و کاتد به طور مستقیم بر نرخ خوردگی مواد تأثیر می گذارد. از خوردگی گالوانیکی اغلب با استفاده از آندهای قربانی جلوگیری می شود. خوردگی در مواد غیر فعال غیرفعال سازی در کاهش آسیب خوردگی بسیار مفید است، با این حال حتی یک آلیاژ با کیفیت بالا اگر توانایی آن برای تشکیل یک فیلم غیرفعال کننده مانع شود، خورده می شود. انتخاب مناسب درجه مواد مناسب برای محیط خاص برای عملکرد طولانی مدت این گروه از مواد مهم است. اگر خرابی در فیلم غیرفعال به دلیل عوامل شیمیایی یا مکانیکی رخ دهد، حالت های اصلی خوردگی حاصل ممکن است شامل خوردگی حفره ای، خوردگی شکافی و ترک خوردگی ناشی از تنش باشد. خوردگی حفره ای برخی شرایط، مانند غلظت کم اکسیژن یا غلظت بالای گونه هایی مانند کلرید که به عنوان آنیون رقابت می کنند، می توانند با توانایی آلیاژ معین برای تشکیل مجدد یک فیلم غیرفعال تداخل کنند. در بدترین حالت، تقریباً تمام سطح محافظت شده باقی می‌ماند، اما نوسانات موضعی کوچک، فیلم اکسید را در چند نقطه بحرانی تخریب می‌کند. خوردگی در این نقاط تا حد زیادی تقویت می شود و بسته به شرایط می تواند باعث ایجاد گودال های خوردگی در انواع مختلفی شود. در حالی که گودال‌های خوردگی فقط در شرایط نسبتاً شدید هسته‌دار می‌شوند، حتی زمانی که شرایط به حالت عادی برمی‌گردد، می‌توانند به رشد خود ادامه دهند، زیرا فضای داخلی یک گودال به طور طبیعی از اکسیژن محروم است و به طور موضعی pH به مقادیر بسیار پایین کاهش می‌یابد و نرخ خوردگی افزایش می‌یابد. یک فرآیند اتوکاتالیستی در موارد شدید، نوک تیز گودال های خوردگی بسیار طولانی و باریک می تواند باعث تمرکز تنش به حدی شود که در غیر این صورت آلیاژهای سخت می توانند خرد شوند. یک لایه نازک سوراخ شده توسط یک سوراخ نامرئی کوچک می تواند یک گودال به اندازه انگشت شست را از دید پنهان کند. این مشکلات به ویژه خطرناک هستند زیرا تشخیص آنها قبل از خرابی یک قطعه یا سازه دشوار است. حفره شدن یکی از رایج ترین و مضرترین اشکال خوردگی در آلیاژهای غیرفعال شده باقی می ماند، اما با کنترل محیط آلیاژ می توان از آن جلوگیری کرد. حفره زمانی ایجاد می شود که یک سوراخ یا حفره کوچک در فلز ایجاد شود که معمولاً در نتیجه غیرفعال شدن یک ناحیه کوچک است. این ناحیه آندی می شود، در حالی که بخشی از فلز باقی مانده کاتدی می شود و یک واکنش گالوانیکی موضعی ایجاد می کند. خراب شدن این ناحیه کوچک به فلز نفوذ می کند و می تواند منجر به شکست شود. تشخیص این شکل از خوردگی اغلب دشوار است، زیرا معمولاً نسبتاً کوچک است و ممکن است توسط ترکیبات تولید شده در اثر خوردگی پوشانده و پنهان شود.
