فرآیند جوشکاری اصطکاکی فرآیند جوشکاری اصطکاکی خلاصه جوشکاری اصطکاکی یک فرآیند جوشکاری حالت جامد است که با حرارت حاصل از حرکت لغزشی ناشی از مکانیکی بین سطوح مالشی، مواد را به هم می پیوندد. قطعات کار تحت فشار کنار هم نگه داشته می شوند. این فرآیند معمولاً شامل چرخش یک قسمت در مقابل قسمت دیگر برای تولید گرمای اصطکاکی در محل اتصال است. هنگامی که یک دمای بالا مناسب به دست آمد، مفهوم چرخشی متوقف می شود. فشار اضافی اعمال می شود و ادغام اتفاق می افتد. دو نوع فرآیند وجود دارد: 1. در فرآیند اولیه، یک قسمت ثابت نگه داشته می‌شود و قسمت دیگر توسط موتوری می‌چرخد که اساساً سرعت چرخش ثابتی را حفظ می‌کند. دو قسمت تحت فشار برای مدت زمان مشخصی با فشار خاصی در تماس قرار می گیرند. قدرت چرخش از قطعه چرخان جدا شده و فشار افزایش می یابد. هنگامی که قطعه دوار متوقف می شود، جوش کامل می شود. زمانی که سرعت، فشار و زمان به دقت تنظیم شده باشند، می توان این فرآیند را به دقت کنترل کرد. 2. تغییر دیگر جوش اینرسی است. فلایویل توسط یک موتور می چرخد تا به سرعت از پیش تعیین شده برسد. به نوبه خود یکی از قطعاتی که قرار است جوش داده شود را می چرخاند. موتور از فلایویل جدا شده و قسمت دیگری که قرار است جوش داده شود تحت فشار با قطعه دوار در تماس است. در طول زمان از پیش تعیین شده ای که در طی آن سرعت چرخش قطعه کاهش می یابد، فلایویل فوراً متوقف می شود. فشار اضافی برای تکمیل جوش ارائه می شود. روند هر دو روش از گرمای اصطکاکی استفاده می کنند و جوش هایی با کیفیت مشابه تولید می کنند. کنترل کمی بهتر با فرآیند اصلی ادعا می شود. این دو روش مشابه هستند، مزایای جوشکاری یکسانی را ارائه می دهند. سه عامل مهم دخیل است: 1. سرعت چرخش به ماده ای که باید جوش داده شود و قطر جوش در سطح مشترک مربوط می شود. 2. فشار بین دو قسمتی است که باید جوش داده شود. فشار در طول توالی جوش تغییر می کند. در شروع، فشار بسیار کم است اما برای ایجاد گرمای اصطکاکی افزایش می یابد. هنگامی که چرخش متوقف می شود، فشار به سرعت افزایش می یابد، بنابراین آهنگری بلافاصله قبل یا بعد از توقف چرخش انجام می شود. 3. زمان جوش بستگی به شکل و نوع فلز و سطح آن دارد. معمولاً چند ثانیه است. عملکرد واقعی دستگاه اتوماتیک است. توسط یک کنترل کننده توالی کنترل می شود، که می تواند بر اساس برنامه جوش تعیین شده برای قطعاتی که قرار است به یکدیگر متصل شوند، تنظیم شود. به طور معمول، یکی از قطعاتی که قرار است جوش داده شود، مقطع گرد است. این یک ضرورت مطلق نیست. بازرسی بصری کیفیت جوش می تواند بر اساس فلاش باشد که در اطراف محیط بیرونی جوش اتفاق می افتد. این فلاش معمولاً از قطر بیرونی قطعات فراتر می رود و به سمت عقب به سمت قطعه خم می شود، اما مفصل از قطر بیرونی قطعه خارج می شود. اگر فلاش نسبتاً مستقیم از محل اتصال بیرون بیفتد، نشان دهنده این است که زمان جوش بسیار کوتاه، فشار بسیار کم، یا سرعت بسیار بالا بوده است. این مفاصل ممکن است ترک بخورند. اگر فلاش بیش از حد در قطر بیرونی پیچ خورده است، نشان دهنده آن است که زمان بسیار طولانی و فشار بسیار زیاد بوده است. شکل صحیح فلاش بین این افراط ها قرار دارد. فلاش معمولاً پس از جوشکاری حذف می شود. متغیرهای جوشکاری: 1. سرعت چرخش 2. فشار گرمایش 3. فشار آهنگری 4. زمان گرم کردن 5. زمان ترمز گرفتن 6. زمان جعل انواع جوشکاری اصطکاکی: 1. جوشکاری اسپین جوشکاری چرخشی شامل یک چاک چرخان همراه با فلایویل است. پس از رسیدن به سرعت مورد نیاز موتور با فلایویل جدا می شود. 2. جوشکاری اصطکاکی خطی در جوشکاری اصطکاکی خطی از چاک نوسانی استفاده می شود. در مقایسه با جوشکاری چرخشی برای اشکال غیر گرد اعمال می شود. ماده جوش داده شده باید دارای استحکام برشی بالایی باشد. 3. جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی یک ابزار شانه ای استوانه ای با پروب پروفیلی است. یک سنجاق یا نوک استفاده می شود. اصطکاک بین فلز در حال کار، نوک و شانه ایجاد می شود.
فرآیند جوشکاری اصطکاکی فرآیند جوشکاری اصطکاکی خلاصه جوشکاری اصطکاکی یک فرآیند جوشکاری حالت جامد است که با حرارت حاصل از حرکت لغزشی ناشی از مکانیکی بین سطوح مالشی، مواد را به هم می پیوندد. قطعات کار تحت فشار کنار هم نگه داشته می شوند. این فرآیند معمولاً شامل چرخش یک قسمت در مقابل قسمت دیگر برای تولید گرمای اصطکاکی در محل اتصال است. هنگامی که یک دمای بالا مناسب به دست آمد، مفهوم چرخشی متوقف می شود. فشار اضافی اعمال می شود و ادغام اتفاق می افتد. دو نوع فرآیند وجود دارد: 1. در فرآیند اولیه، یک قسمت ثابت نگه داشته می‌شود و قسمت دیگر توسط موتوری می‌چرخد که اساساً سرعت چرخش ثابتی را حفظ می‌کند. دو قسمت تحت فشار برای مدت زمان مشخصی با فشار خاصی در تماس قرار می گیرند. قدرت چرخش از قطعه چرخان جدا شده و فشار افزایش می یابد. هنگامی که قطعه دوار متوقف می شود، جوش کامل می شود. زمانی که سرعت، فشار و زمان به دقت تنظیم شده باشند، می توان این فرآیند را به دقت کنترل کرد. 2. تغییر دیگر جوش اینرسی است. فلایویل توسط یک موتور می چرخد تا به سرعت از پیش تعیین شده برسد. به نوبه خود یکی از قطعاتی که قرار است جوش داده شود را می چرخاند. موتور از فلایویل جدا شده و قسمت دیگری که قرار است جوش داده شود تحت فشار با قطعه دوار در تماس است. در طول زمان از پیش تعیین شده ای که در طی آن سرعت چرخش قطعه کاهش می یابد، فلایویل فوراً متوقف می شود. فشار اضافی برای تکمیل جوش ارائه می شود. روند هر دو روش از گرمای اصطکاکی استفاده می کنند و جوش هایی با کیفیت مشابه تولید می کنند. کنترل کمی بهتر با فرآیند اصلی ادعا می شود. این دو روش مشابه هستند، مزایای جوشکاری یکسانی را ارائه می دهند. سه عامل مهم دخیل است: 1. سرعت چرخش به ماده ای که باید جوش داده شود و قطر جوش در سطح مشترک مربوط می شود. 2. فشار بین دو قسمتی است که باید جوش داده شود. فشار در طول توالی جوش تغییر می کند. در شروع، فشار بسیار کم است اما برای ایجاد گرمای اصطکاکی افزایش می یابد. هنگامی که چرخش متوقف می شود، فشار به سرعت افزایش می یابد، بنابراین آهنگری بلافاصله قبل یا بعد از توقف چرخش انجام می شود. 3. زمان جوش بستگی به شکل و نوع فلز و سطح آن دارد. معمولاً چند ثانیه است. عملکرد واقعی دستگاه اتوماتیک است. توسط یک کنترل کننده توالی کنترل می شود، که می تواند بر اساس برنامه جوش تعیین شده برای قطعاتی که قرار است به یکدیگر متصل شوند، تنظیم شود. به طور معمول، یکی از قطعاتی که قرار است جوش داده شود، مقطع گرد است. این یک ضرورت مطلق نیست. بازرسی بصری کیفیت جوش می تواند بر اساس فلاش باشد که در اطراف محیط بیرونی جوش اتفاق می افتد. این فلاش معمولاً از قطر بیرونی قطعات فراتر می رود و به سمت عقب به سمت قطعه خم می شود، اما مفصل از قطر بیرونی قطعه خارج می شود. اگر فلاش نسبتاً مستقیم از محل اتصال بیرون بیفتد، نشان دهنده این است که زمان جوش بسیار کوتاه، فشار بسیار کم، یا سرعت بسیار بالا بوده است. این مفاصل ممکن است ترک بخورند. اگر فلاش بیش از حد در قطر بیرونی پیچ خورده است، نشان دهنده آن است که زمان بسیار طولانی و فشار بسیار زیاد بوده است. شکل صحیح فلاش بین این افراط ها قرار دارد. فلاش معمولاً پس از جوشکاری حذف می شود. متغیرهای جوشکاری: 1. سرعت چرخش 2. فشار گرمایش 3. فشار آهنگری 4. زمان گرم کردن 5. زمان ترمز گرفتن 6. زمان جعل انواع جوشکاری اصطکاکی: 1. جوشکاری اسپین جوشکاری چرخشی شامل یک چاک چرخان همراه با فلایویل است. پس از رسیدن به سرعت مورد نیاز موتور با فلایویل جدا می شود. 2. جوشکاری اصطکاکی خطی در جوشکاری اصطکاکی خطی از چاک نوسانی استفاده می شود. در مقایسه با جوشکاری چرخشی برای اشکال غیر گرد اعمال می شود. ماده جوش داده شده باید دارای استحکام برشی بالایی باشد. 3. جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی یک ابزار شانه ای استوانه ای با پروب پروفیلی است. یک سنجاق یا نوک استفاده می شود. اصطکاک بین فلز در حال کار، نوک و شانه ایجاد می شود.
