تفاوت گالوانیزه گرم در مقابل سرد چیست؟ تفاوت گالوانیزه گرم در مقابل سرد چیست؟ اثرات مخرب خوردگی بر روی فلزات قرن هاست که شناخته شده است. تقریباً تا زمانی که فلزات یک ماده ساختمانی بوده اند، انسان ها دائماً به دنبال راه هایی برای بهبود طول عمر آن در محیط های خورنده بوده اند. یکی از پرکاربردترین تکنیک ها برای محافظت از فلزات (عمدتاً فولاد) گالوانیزه کردن است. در سال 1742، شیمیدانی به نام Melouin دریافت که با فرو بردن آهن در روی مذاب، می توان یک پوشش روی را روی آهن اعمال کرد. این کشف موجی از تحقیقات را در سراسر جامعه علمی به راه انداخت و پایه و اساس گالوانیزه کردن را بنا نهاد. در سال 1780، یک فیزیکدان ایتالیایی به نام لوئیجی گالوانی، فردی که این فرآیند برای او نامگذاری شد، مشاهده کرد که تماس بین دو فلز غیرمشابه منجر به جریان الکتریکی می شود. (برای مطالعه پیشینه، نگاه کنید که چرا دو فلز غیرمشابه باعث خوردگی می شوند؟) با گذشت زمان، درک گالوانیزه به طور قابل توجهی بهبود یافت و تا سال 1850، سالانه 10000 تن روی توسط صنعت گالوانیزه بریتانیا برای حفاظت از آهن استفاده شد. این تولد صنعتی بود که تا به امروز به شکوفایی خود ادامه می دهد. فولاد گالوانیزه نقش اساسی در زندگی روزمره ما دارد. به طور مکرر در چندین بخش از جمله ساخت و ساز، حمل و نقل، کشاورزی و صنایع تولید برق استفاده می شود. دو روش اصلی برای گالوانیزه کردن فولاد وجود دارد. اینها گالوانیزه گرم و گالوانیزه سرد هستند. در این مقاله، ما به این دو روش گالوانیزه نگاه خواهیم کرد و در مورد تفاوت این تکنیک ها بحث خواهیم کرد. گالوانیزه چیست؟ در ساده ترین شکل، گالوانیزه به اعمال پوشش روی، روی سطح یک فلز (معمولاً فولاد یا آهن) اشاره دارد. عمدتاً به عنوان یک اقدام محافظتی برای جلوگیری از خوردگی و در نتیجه افزایش عمر مفید جزء فلزی محافظت شده استفاده می شود. هنگامی که پوشش‌های روی به‌درستی روی سطح فولادی اعمال می‌شوند، دو نوع حفاظت اصلی را ارائه می‌دهند: حفاظت مانع و حفاظت گالوانیکی. گالوانیزه گرم گالوانیزه گرم یکی از رایج ترین اشکال گالوانیزه است. این فرآیند مستلزم پوشاندن یک جسم آهنی یا فولادی با غوطه ور کردن آن در حمام روی مذاب در دمای حدود 840 درجه فارنهایت (449 درجه سانتیگراد) است. پس از جدا شدن از حمام، پوشش روی، روی آهن یا فولاد بیرونی با اکسیژن موجود در جو واکنش داده و اکسید روی (ZnO) را تشکیل می دهد. اکسید روی بیشتر با دی اکسید کربن واکنش داده و لایه محافظی به نام کربنات روی (ZnCO3) را تشکیل می دهد. این فیلم مایل به خاکستری مات نسبتاً پایدار است و محکم به سطح آهن یا فولاد می‌چسبد. در گالوانیزه گرم، روی از نظر شیمیایی باند می شود و بخشی از فولاد محافظت شده می شود. اگرچه مفهوم گالوانیزه گرم ممکن است ساده به نظر برسد، این فرآیند از چندین مرحله حیاتی تشکیل شده است. فولاد ابتدا سه مرحله تمیز کردن را طی می کند تا سطح خود را برای گالوانیزه کردن آماده کند. اینها چربی زدایی، ترشی و روان شدن هستند. چربی زدایی برای از بین بردن خاک، روغن و سایر بقایای آلی استفاده می شود. یک حمام اسیدی ملایم یا ترشی، فولاد را حکاکی می کند و فلس آسیاب و اکسید آهن را از بین می برد. و شار بیشتر هر اکسیدی را حذف می کند و فولاد را با یک لایه محافظ می پوشاند که از تشکیل اکسیدهای بیشتر روی سطح فولاد قبل از گالوانیزه شدن جلوگیری می کند. گالوانیزه سرد گالوانیزه سرد به سادگی اعمال یک رنگ غنی از روی، روی سطح یک عنصر فولادی برای محافظت از آن در برابر خوردگی است. به این ترتیب، اصطلاح "گالوانیزه سرد" در میان برخی از متخصصان صنعت پوشش به عنوان یک نام اشتباه در نظر گرفته می شود. رنگ‌های روی را می‌توان با برس، غلتک، تفنگ اسپری و غیره اعمال کرد. پوشش‌ها را می‌توان با روش الکتروگالوانیزه نیز اعمال کرد. رنگ های غنی از روی مورد استفاده در گالوانیزه سرد با پوشش های معمولی به دلیل وجود ترکیب اتصال دهنده متفاوت است. این چسب‌ها به روی اجازه می‌دهند تا به طور مکانیکی به فولاد بچسبد تا سطح حفاظتی مؤثری را ارائه دهد. گالوانیزه سرد هم مانند گالوانیزه گرم می تواند محافظت مانع و همچنین درجاتی از حفاظت کاتدی را فراهم کند. با این حال، گرد و غبار روی موجود در رنگ یا پوشش باید در غلظت کافی بالا باشد تا هدایت الکتریکی بین فولاد و روی را افزایش دهد. مقایسه گالوانیزه گرم و سرد اگرچه گالوانیزه سرد و گرم هر دو اهداف مشابهی دارند، روش کاربرد و عملکرد آنها به طور قابل توجهی متفاوت است. گالوانیزه سرد، متأسفانه، سطح حفاظتی مشابهی را که در حالت غوطه ور شدن گرم دارد، ارائه نمی دهد. از آنجایی که گالوانیزه سرد صرفاً یک پوشش است، نمی تواند در سطح شیمیایی با فلز پیوند بخورد و به همین دلیل دوام، مقاومت در برابر سایش و قابلیت های حفاظت کاتدی مانند گالوانیزه گرم را ندارد. در حالی که گالوانیزه سرد با عملکرد گالوانیزه گرم سازگار نیست، اما مزایای خود را دارد. گالوانیزه سرد برای کاربرد مقرون به صرفه و سریع در ساختارها و اجزای کوچکتر ایده آل است. فرآیندهای غوطه ور گرم گران تر هستند و برای سازه های بزرگتر، معمولاً برای مصارف صنعتی سنگین، مناسب تر هستند. انتخاب روش گالوانیزه در نهایت به یافتن تعادل مناسب بین هزینه و عملکرد پوشش برای یک کاربرد معین خلاصه می شود.
تفاوت گالوانیزه گرم در مقابل سرد چیست؟ تفاوت گالوانیزه گرم در مقابل سرد چیست؟ اثرات مخرب خوردگی بر روی فلزات قرن هاست که شناخته شده است. تقریباً تا زمانی که فلزات یک ماده ساختمانی بوده اند، انسان ها دائماً به دنبال راه هایی برای بهبود طول عمر آن در محیط های خورنده بوده اند. یکی از پرکاربردترین تکنیک ها برای محافظت از فلزات (عمدتاً فولاد) گالوانیزه کردن است. در سال 1742، شیمیدانی به نام Melouin دریافت که با فرو بردن آهن در روی مذاب، می توان یک پوشش روی را روی آهن اعمال کرد. این کشف موجی از تحقیقات را در سراسر جامعه علمی به راه انداخت و پایه و اساس گالوانیزه کردن را بنا نهاد. در سال 1780، یک فیزیکدان ایتالیایی به نام لوئیجی گالوانی، فردی که این فرآیند برای او نامگذاری شد، مشاهده کرد که تماس بین دو فلز غیرمشابه منجر به جریان الکتریکی می شود. (برای مطالعه پیشینه، نگاه کنید که چرا دو فلز غیرمشابه باعث خوردگی می شوند؟) با گذشت زمان، درک گالوانیزه به طور قابل توجهی بهبود یافت و تا سال 1850، سالانه 10000 تن روی توسط صنعت گالوانیزه بریتانیا برای حفاظت از آهن استفاده شد. این تولد صنعتی بود که تا به امروز به شکوفایی خود ادامه می دهد. فولاد گالوانیزه نقش اساسی در زندگی روزمره ما دارد. به طور مکرر در چندین بخش از جمله ساخت و ساز، حمل و نقل، کشاورزی و صنایع تولید برق استفاده می شود. دو روش اصلی برای گالوانیزه کردن فولاد وجود دارد. اینها گالوانیزه گرم و گالوانیزه سرد هستند. در این مقاله، ما به این دو روش گالوانیزه نگاه خواهیم کرد و در مورد تفاوت این تکنیک ها بحث خواهیم کرد. گالوانیزه چیست؟ در ساده ترین شکل، گالوانیزه به اعمال پوشش روی، روی سطح یک فلز (معمولاً فولاد یا آهن) اشاره دارد. عمدتاً به عنوان یک اقدام محافظتی برای جلوگیری از خوردگی و در نتیجه افزایش عمر مفید جزء فلزی محافظت شده استفاده می شود. هنگامی که پوشش‌های روی به‌درستی روی سطح فولادی اعمال می‌شوند، دو نوع حفاظت اصلی را ارائه می‌دهند: حفاظت مانع و حفاظت گالوانیکی. گالوانیزه گرم گالوانیزه گرم یکی از رایج ترین اشکال گالوانیزه است. این فرآیند مستلزم پوشاندن یک جسم آهنی یا فولادی با غوطه ور کردن آن در حمام روی مذاب در دمای حدود 840 درجه فارنهایت (449 درجه سانتیگراد) است. پس از جدا شدن از حمام، پوشش روی، روی آهن یا فولاد بیرونی با اکسیژن موجود در جو واکنش داده و اکسید روی (ZnO) را تشکیل می دهد. اکسید روی بیشتر با دی اکسید کربن واکنش داده و لایه محافظی به نام کربنات روی (ZnCO3) را تشکیل می دهد. این فیلم مایل به خاکستری مات نسبتاً پایدار است و محکم به سطح آهن یا فولاد می‌چسبد. در گالوانیزه گرم، روی از نظر شیمیایی باند می شود و بخشی از فولاد محافظت شده می شود. اگرچه مفهوم گالوانیزه گرم ممکن است ساده به نظر برسد، این فرآیند از چندین مرحله حیاتی تشکیل شده است. فولاد ابتدا سه مرحله تمیز کردن را طی می کند تا سطح خود را برای گالوانیزه کردن آماده کند. اینها چربی زدایی، ترشی و روان شدن هستند. چربی زدایی برای از بین بردن خاک، روغن و سایر بقایای آلی استفاده می شود. یک حمام اسیدی ملایم یا ترشی، فولاد را حکاکی می کند و فلس آسیاب و اکسید آهن را از بین می برد. و شار بیشتر هر اکسیدی را حذف می کند و فولاد را با یک لایه محافظ می پوشاند که از تشکیل اکسیدهای بیشتر روی سطح فولاد قبل از گالوانیزه شدن جلوگیری می کند. گالوانیزه سرد گالوانیزه سرد به سادگی اعمال یک رنگ غنی از روی، روی سطح یک عنصر فولادی برای محافظت از آن در برابر خوردگی است. به این ترتیب، اصطلاح "گالوانیزه سرد" در میان برخی از متخصصان صنعت پوشش به عنوان یک نام اشتباه در نظر گرفته می شود. رنگ‌های روی را می‌توان با برس، غلتک، تفنگ اسپری و غیره اعمال کرد. پوشش‌ها را می‌توان با روش الکتروگالوانیزه نیز اعمال کرد. رنگ های غنی از روی مورد استفاده در گالوانیزه سرد با پوشش های معمولی به دلیل وجود ترکیب اتصال دهنده متفاوت است. این چسب‌ها به روی اجازه می‌دهند تا به طور مکانیکی به فولاد بچسبد تا سطح حفاظتی مؤثری را ارائه دهد. گالوانیزه سرد هم مانند گالوانیزه گرم می تواند محافظت مانع و همچنین درجاتی از حفاظت کاتدی را فراهم کند. با این حال، گرد و غبار روی موجود در رنگ یا پوشش باید در غلظت کافی بالا باشد تا هدایت الکتریکی بین فولاد و روی را افزایش دهد. مقایسه گالوانیزه گرم و سرد اگرچه گالوانیزه سرد و گرم هر دو اهداف مشابهی دارند، روش کاربرد و عملکرد آنها به طور قابل توجهی متفاوت است. گالوانیزه سرد، متأسفانه، سطح حفاظتی مشابهی را که در حالت غوطه ور شدن گرم دارد، ارائه نمی دهد. از آنجایی که گالوانیزه سرد صرفاً یک پوشش است، نمی تواند در سطح شیمیایی با فلز پیوند بخورد و به همین دلیل دوام، مقاومت در برابر سایش و قابلیت های حفاظت کاتدی مانند گالوانیزه گرم را ندارد. در حالی که گالوانیزه سرد با عملکرد گالوانیزه گرم سازگار نیست، اما مزایای خود را دارد. گالوانیزه سرد برای کاربرد مقرون به صرفه و سریع در ساختارها و اجزای کوچکتر ایده آل است. فرآیندهای غوطه ور گرم گران تر هستند و برای سازه های بزرگتر، معمولاً برای مصارف صنعتی سنگین، مناسب تر هستند. انتخاب روش گالوانیزه در نهایت به یافتن تعادل مناسب بین هزینه و عملکرد پوشش برای یک کاربرد معین خلاصه می شود.
