قیمت ورق آجدار نیکل یک عنصر شیمیایی با نماد Ni و عدد اتمی 28 است. این یک فلز درخشان نقره‌ای مایل به سفید با رنگ طلایی کمی است. نیکل متعلق به فلزات واسطه است و سخت و انعطاف پذیر است. نیکل خالص، پودر شده برای به حداکثر رساندن سطح واکنش، فعالیت شیمیایی قابل توجهی را نشان می دهد، اما قطعات بزرگتر در شرایط استاندارد با هوا کند واکنش می دهند زیرا یک لایه اکسید روی سطح تشکیل می شود و از خوردگی بیشتر (غیرفعال شدن) جلوگیری می کند. با این حال، نیکل بومی خالص در پوسته زمین فقط در مقادیر بسیار کوچک، معمولاً در سنگ‌های اولترامافیک، [4][5] و در فضای داخلی شهاب‌سنگ‌های نیکل-آهن بزرگتر که در خارج از جو زمین در معرض اکسیژن قرار نگرفته‌اند، یافت می‌شود. نیکل شهاب‌سنگ در ترکیب با آهن یافت می‌شود که بازتابی از منشأ آن عناصر به‌عنوان محصولات نهایی اصلی سنتز هسته‌های ابرنواختر است. تصور می‌شود که مخلوط آهن و نیکل هسته‌های بیرونی و درونی زمین را تشکیل می‌دهد.[6] استفاده از نیکل (به عنوان آلیاژ نیکل-آهن طبیعی) تا 3500 سال قبل از میلاد ردیابی شده است. نیکل اولین بار در سال 1751 توسط Axel Fredrik Cronstedt، که در ابتدا سنگ معدن را با یک ماده معدنی مس اشتباه گرفت، در معادن کبالت لس، هالسینگلند، سوئد، جداسازی و به عنوان یک عنصر شیمیایی طبقه بندی کرد. نام این عنصر از یک جن شیطنت آمیز اساطیر معدنچیان آلمانی، نیکل (مشابه نیکل قدیمی) گرفته شده است که این واقعیت را نشان می دهد که سنگ های مس نیکل در برابر پالایش به مس مقاومت می کنند. یک منبع مهم اقتصادی نیکل، سنگ آهن لیمونیت است که اغلب حاوی 1 تا 2 درصد نیکل است. سایر کانی های مهم سنگ نیکل شامل پنتلاندیت و مخلوطی از سیلیکات های طبیعی غنی از نیکل به نام گارنیریت است. سایت های اصلی تولید عبارتند از منطقه سادبری در کانادا (که تصور می شود منشاء شهاب سنگی دارد)، کالدونیای جدید در اقیانوس آرام و نوریلسک در روسیه. نیکل در دمای اتاق به آرامی توسط هوا اکسید می شود و در برابر خوردگی مقاوم است. از لحاظ تاریخی، از آن برای آبکاری آهن و برنج، پوشش تجهیزات شیمی و ساخت آلیاژهای خاصی استفاده می شده است که خاصیت نقره ای بالایی دارند، مانند نقره آلمانی. حدود 9 درصد از تولید نیکل جهان هنوز برای آبکاری نیکل مقاوم در برابر خوردگی استفاده می شود. اشیاء نیکل اندود شده گاهی اوقات باعث ایجاد حساسیت به نیکل می شوند. نیکل به طور گسترده در سکه ها استفاده شده است، اگرچه افزایش قیمت آن منجر به جایگزینی فلزات ارزان تر در سال های اخیر شده است. نیکل یکی از چهار عنصری است (سایر عناصر آهن، کبالت و گادولینیوم)[7] که تقریباً در دمای اتاق فرومغناطیسی هستند. آهنرباهای دائمی Alnico که بخشی از آن بر پایه نیکل است، بین آهنرباهای دائمی مبتنی بر آهن و آهنرباهای خاکی کمیاب استحکام متوسطی دارند. این فلز در دوران مدرن عمدتاً در آلیاژها ارزشمند است. حدود 68 درصد از تولید جهانی در فولاد ضد زنگ استفاده می شود. 10٪ دیگر برای آلیاژهای مبتنی بر نیکل و مس، 7٪ برای فولادهای آلیاژی، 3٪ در ریخته گری، 9٪ در آبکاری و 4٪ در سایر کاربردها، از جمله بخش باتری با رشد سریع، [8] از جمله استفاده می شود. آنهایی که در وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) هستند.[9] نیکل به‌عنوان یک ترکیب، چندین کاربرد شیمیایی دارد، مانند کاتالیزور برای هیدروژناسیون، کاتد برای باتری‌های قابل شارژ، رنگدانه‌ها و درمان‌های سطح فلز.[10] نیکل یک ماده مغذی ضروری برای برخی از میکروارگانیسم ها و گیاهانی است که دارای آنزیم هایی با نیکل به عنوان یک مکان فعال هستند.[11] خواص اتمی و فیزیکی میکروگراف الکترونی یک نانوبلور نیکل در داخل یک نانولوله کربنی تک جداره. نوار مقیاس 5 نانومتر.[12] نیکل فلزی به رنگ سفید مایل به نقره‌ای با رنگ طلایی ملایمی است که جلا می‌دهد. این یکی از تنها چهار عنصری است که در دمای اتاق یا نزدیک به آن مغناطیسی هستند، بقیه آهن، کبالت و گادولینیوم هستند. دمای کوری آن 355 درجه سانتیگراد (671 درجه فارنهایت) است، به این معنی که نیکل حجیم بالاتر از این دما غیر مغناطیسی است.[13] سلول واحد نیکل یک مکعب رو به مرکز با پارامتر شبکه 0.352 نانومتر است که شعاع اتمی آن 0.124 نانومتر است. این ساختار کریستالی در برابر فشارهای حداقل 70 گیگا پاسکال پایدار است. نیکل متعلق به فلزات واسطه است. سخت، چکش خوار و انعطاف پذیر است و رسانایی الکتریکی و حرارتی نسبتاً بالایی برای فلزات واسطه دارد. مقاومت فشاری بالای 34 گیگا پاسکال که برای بلورهای ایده‌آل پیش‌بینی می‌شود، به دلیل شکل‌گیری و حرکت نابجایی‌ها، هرگز در مواد حجیم واقعی به دست نمی‌آید. با این حال، در نانوذرات نیکل به آن رسیده است. اختلاف پیکربندی الکترون اتم نیکل دارای دو پیکربندی الکترونی است، [Ar] 3d8 4s2 و [Ar] 3d9 4s1 که از نظر انرژی بسیار نزدیک هستند - نماد [Ar] به ساختار هسته آرگون مانند اشاره دارد.
قیمت ورق آجدار نیکل یک عنصر شیمیایی با نماد Ni و عدد اتمی 28 است. این یک فلز درخشان نقره‌ای مایل به سفید با رنگ طلایی کمی است. نیکل متعلق به فلزات واسطه است و سخت و انعطاف پذیر است. نیکل خالص، پودر شده برای به حداکثر رساندن سطح واکنش، فعالیت شیمیایی قابل توجهی را نشان می دهد، اما قطعات بزرگتر در شرایط استاندارد با هوا کند واکنش می دهند زیرا یک لایه اکسید روی سطح تشکیل می شود و از خوردگی بیشتر (غیرفعال شدن) جلوگیری می کند. با این حال، نیکل بومی خالص در پوسته زمین فقط در مقادیر بسیار کوچک، معمولاً در سنگ‌های اولترامافیک، [4][5] و در فضای داخلی شهاب‌سنگ‌های نیکل-آهن بزرگتر که در خارج از جو زمین در معرض اکسیژن قرار نگرفته‌اند، یافت می‌شود. نیکل شهاب‌سنگ در ترکیب با آهن یافت می‌شود که بازتابی از منشأ آن عناصر به‌عنوان محصولات نهایی اصلی سنتز هسته‌های ابرنواختر است. تصور می‌شود که مخلوط آهن و نیکل هسته‌های بیرونی و درونی زمین را تشکیل می‌دهد.[6] استفاده از نیکل (به عنوان آلیاژ نیکل-آهن طبیعی) تا 3500 سال قبل از میلاد ردیابی شده است. نیکل اولین بار در سال 1751 توسط Axel Fredrik Cronstedt، که در ابتدا سنگ معدن را با یک ماده معدنی مس اشتباه گرفت، در معادن کبالت لس، هالسینگلند، سوئد، جداسازی و به عنوان یک عنصر شیمیایی طبقه بندی کرد. نام این عنصر از یک جن شیطنت آمیز اساطیر معدنچیان آلمانی، نیکل (مشابه نیکل قدیمی) گرفته شده است که این واقعیت را نشان می دهد که سنگ های مس نیکل در برابر پالایش به مس مقاومت می کنند. یک منبع مهم اقتصادی نیکل، سنگ آهن لیمونیت است که اغلب حاوی 1 تا 2 درصد نیکل است. سایر کانی های مهم سنگ نیکل شامل پنتلاندیت و مخلوطی از سیلیکات های طبیعی غنی از نیکل به نام گارنیریت است. سایت های اصلی تولید عبارتند از منطقه سادبری در کانادا (که تصور می شود منشاء شهاب سنگی دارد)، کالدونیای جدید در اقیانوس آرام و نوریلسک در روسیه. نیکل در دمای اتاق به آرامی توسط هوا اکسید می شود و در برابر خوردگی مقاوم است. از لحاظ تاریخی، از آن برای آبکاری آهن و برنج، پوشش تجهیزات شیمی و ساخت آلیاژهای خاصی استفاده می شده است که خاصیت نقره ای بالایی دارند، مانند نقره آلمانی. حدود 9 درصد از تولید نیکل جهان هنوز برای آبکاری نیکل مقاوم در برابر خوردگی استفاده می شود. اشیاء نیکل اندود شده گاهی اوقات باعث ایجاد حساسیت به نیکل می شوند. نیکل به طور گسترده در سکه ها استفاده شده است، اگرچه افزایش قیمت آن منجر به جایگزینی فلزات ارزان تر در سال های اخیر شده است. نیکل یکی از چهار عنصری است (سایر عناصر آهن، کبالت و گادولینیوم)[7] که تقریباً در دمای اتاق فرومغناطیسی هستند. آهنرباهای دائمی Alnico که بخشی از آن بر پایه نیکل است، بین آهنرباهای دائمی مبتنی بر آهن و آهنرباهای خاکی کمیاب استحکام متوسطی دارند. این فلز در دوران مدرن عمدتاً در آلیاژها ارزشمند است. حدود 68 درصد از تولید جهانی در فولاد ضد زنگ استفاده می شود. 10٪ دیگر برای آلیاژهای مبتنی بر نیکل و مس، 7٪ برای فولادهای آلیاژی، 3٪ در ریخته گری، 9٪ در آبکاری و 4٪ در سایر کاربردها، از جمله بخش باتری با رشد سریع، [8] از جمله استفاده می شود. آنهایی که در وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) هستند.[9] نیکل به‌عنوان یک ترکیب، چندین کاربرد شیمیایی دارد، مانند کاتالیزور برای هیدروژناسیون، کاتد برای باتری‌های قابل شارژ، رنگدانه‌ها و درمان‌های سطح فلز.[10] نیکل یک ماده مغذی ضروری برای برخی از میکروارگانیسم ها و گیاهانی است که دارای آنزیم هایی با نیکل به عنوان یک مکان فعال هستند.[11] خواص اتمی و فیزیکی میکروگراف الکترونی یک نانوبلور نیکل در داخل یک نانولوله کربنی تک جداره. نوار مقیاس 5 نانومتر.[12] نیکل فلزی به رنگ سفید مایل به نقره‌ای با رنگ طلایی ملایمی است که جلا می‌دهد. این یکی از تنها چهار عنصری است که در دمای اتاق یا نزدیک به آن مغناطیسی هستند، بقیه آهن، کبالت و گادولینیوم هستند. دمای کوری آن 355 درجه سانتیگراد (671 درجه فارنهایت) است، به این معنی که نیکل حجیم بالاتر از این دما غیر مغناطیسی است.[13] سلول واحد نیکل یک مکعب رو به مرکز با پارامتر شبکه 0.352 نانومتر است که شعاع اتمی آن 0.124 نانومتر است. این ساختار کریستالی در برابر فشارهای حداقل 70 گیگا پاسکال پایدار است. نیکل متعلق به فلزات واسطه است. سخت، چکش خوار و انعطاف پذیر است و رسانایی الکتریکی و حرارتی نسبتاً بالایی برای فلزات واسطه دارد. مقاومت فشاری بالای 34 گیگا پاسکال که برای بلورهای ایده‌آل پیش‌بینی می‌شود، به دلیل شکل‌گیری و حرکت نابجایی‌ها، هرگز در مواد حجیم واقعی به دست نمی‌آید. با این حال، در نانوذرات نیکل به آن رسیده است. اختلاف پیکربندی الکترون اتم نیکل دارای دو پیکربندی الکترونی است، [Ar] 3d8 4s2 و [Ar] 3d9 4s1 که از نظر انرژی بسیار نزدیک هستند - نماد [Ar] به ساختار هسته آرگون مانند اشاره دارد.
