قیمت توری مش استیل بریلیم یک عنصر شیمیایی با نماد Be و عدد اتمی 4 است. این فلز خاکستری فولادی، قوی، سبک و شکننده است. این یک عنصر دو ظرفیتی است که به طور طبیعی تنها در ترکیب با عناصر دیگر برای تشکیل کانی ها وجود دارد. سنگ های قیمتی قابل توجه سرشار از بریلیم شامل بریل (آکوامارین، زمرد) و کریزوبریل است. این عنصر نسبتاً کمیاب در کیهان است که معمولاً به‌عنوان محصولی از پوسته شدن هسته‌های اتمی بزرگتر که با پرتوهای کیهانی برخورد کرده‌اند به وجود می‌آید. در هسته ستارگان، بریلیم با ذوب شدن به عناصر سنگین‌تر کاهش می‌یابد. بریلیم حدود 0.0004 درصد از جرم پوسته زمین را تشکیل می دهد. تولید سالانه 220 تن بریلیم در جهان معمولاً از طریق استخراج از ماده معدنی بریل تولید می شود، که فرآیندی دشوار است زیرا بریلیم به شدت به اکسیژن متصل می شود. در کاربردهای ساختاری، ترکیبی از سفتی خمشی بالا، پایداری حرارتی، هدایت حرارتی و چگالی کم (1.85 برابر آب) فلز بریلیم را به یک ماده هوافضای مطلوب برای اجزای هواپیما، موشک، فضاپیما و ماهواره تبدیل کرده است. به دلیل چگالی کم و جرم اتمی، بریلیم نسبت به اشعه ایکس و سایر اشکال تابش یونیزان نسبتاً شفاف است. بنابراین، رایج ترین ماده پنجره برای تجهیزات اشعه ایکس و اجزای آشکارساز ذرات است. هنگامی که به عنوان یک عنصر آلیاژی به آلومینیوم، مس (به ویژه آلیاژ مس بریلیم)، آهن یا نیکل اضافه می شود، بریلیم بسیاری از خواص فیزیکی را بهبود می بخشد. به عنوان مثال، ابزارها و اجزای ساخته شده از آلیاژهای مس بریلیم قوی و سخت هستند و جرقه ایجاد نمی کنند. آنها به سطح فولادی برخورد می کنند. در هوا، سطح بریلیم به راحتی در دمای اتاق اکسید می شود و یک لایه غیرفعال سازی 10-1 نانومتر تشکیل می دهد ضخیم است که آن را از اکسیداسیون و خوردگی بیشتر محافظت می کند. این فلز هنگامی که در دمای بالای 500 درجه سانتیگراد (932 درجه فارنهایت) گرم می شود، به صورت فله ای اکسید می شود و هنگامی که تا حدود 2500 درجه سانتیگراد (4530 درجه فارنهایت) حرارت داده می شود، به طرز درخشانی می سوزد. استفاده تجاری از بریلیوم مستلزم استفاده از تجهیزات کنترل گرد و غبار مناسب و کنترل‌های صنعتی است که همیشه به دلیل سمیت غبارهای استنشاقی حاوی بریلیوم می‌تواند باعث ایجاد یک بیماری آلرژیک مزمن به نام بریلیوز در برخی افراد شود. مشخصات فیزیکی بریلیم فلزی خاکستری و سخت فولادی است که در دمای اتاق شکننده است و ساختار کریستالی شش ضلعی نزدیک به هم دارد. دارای سفتی استثنایی (مدول یانگ 287 GPa) و نقطه ذوب 1287 درجه سانتیگراد. مدول الاستیسیته بریلیم تقریباً 50 درصد بیشتر از فولاد است. ترکیبی از این مدول و چگالی نسبتاً کم منجر به سرعت هدایت صوت غیرمعمول سریع در بریلیوم می شود - حدود 12.9 کیلومتر بر ثانیه در شرایط محیطی. خواص مهم دیگر گرمای ویژه بالا (1925 J·kg-1·K-1) و هدایت حرارتی (216 W·m-1·K-1) است که بریلیم را به فلزی با بهترین ویژگی های اتلاف گرما در واحد وزن تبدیل می کند. در ترکیب با ضریب نسبتا پایین انبساط حرارتی خطی (11.4×10-6 K-1)، این ویژگی ها منجر به پایداری منحصر به فرد تحت شرایط بارگذاری حرارتی می شود. خواص هسته ای بریلیم طبیعی، به جز آلودگی جزئی توسط ایزوتوپ های رادیویی کیهانی، از نظر ایزوتوپی بریلیم-9 خالص است که دارای چرخش هسته ای است. بریلیم دارای سطح مقطع پراکندگی بزرگ برای نوترون های پرانرژی، حدود 6 انبار برای انرژی های بالاتر از حدود 10 کیلو ولت است. بنابراین، به عنوان یک بازتابنده نوترون و تعدیل کننده نوترون عمل می کند و به طور موثر نوترون ها را تا محدوده انرژی حرارتی زیر 0.03 eV کاهش می دهد، جایی که سطح مقطع کل حداقل یک مرتبه قدر کمتر است. مقدار دقیق به شدت به خلوص و اندازه بلورهای موجود در ماده بستگی دارد. ایزوتوپ 9Be بریلیم اولیه نیز تحت یک واکنش نوترونی (n,2n) با انرژی نوترونی بیش از 1.9 مگا ولت قرار می گیرد تا 8Be تولید کند که تقریباً بلافاصله به دو ذره آلفا می شکند. بنابراین، برای نوترون‌های پرانرژی، بریلیم یک ضرب‌کننده نوترون است و نوترون‌های بیشتری نسبت به جذب خود آزاد می‌کند. نوترون‌ها زمانی آزاد می‌شوند که هسته‌های بریلیم توسط ذرات آلفای پرانرژی که واکنش هسته‌ای را ایجاد می‌کنند، برخورد کنند. بریلیم نیز تحت بمباران پرتوهای گاما نوترون آزاد می کند. بنابراین، بریلیم طبیعی بمباران شده توسط آلفا یا گاما از یک ایزوتوپ رادیویی مناسب، جزء کلیدی بیشتر منابع نوترونی واکنش هسته ای با انرژی رادیوایزوتوپ برای تولید آزمایشگاهی نوترون های آزاد است. سطح مقطع جذب نوترون بالایی دارد. تریتیوم یک رادیوایزوتوپ نگران کننده در جریان زباله های راکتور هسته ای است. خواص نوری به عنوان یک فلز، بریلیم در برابر بیشتر طول موج های اشعه ایکس و پرتوهای گاما شفاف یا نیمه شفاف است و برای پنجره های خروجی لوله های اشعه ایکس و سایر دستگاه های مشابه مفید است. ایزوتوپ ها و نوکلئوسنتز هم ایزوتوپ های پایدار و هم ناپایدار بریلیم در ستارگان ایجاد می شوند، اما ایزوتوپ های رادیویی دوام زیادی ندارند. اعتقاد بر این است که بیشتر بریلیم پایدار در جهان در ابتدا در محیط بین ستاره‌ای ایجاد شد، زمانی که پرتوهای کیهانی باعث ایجاد شکافت در عناصر سنگین‌تر موجود در گاز و غبار بین‌ستاره‌ای شدند. رادیواکتیو کیهان زایی 10Be در جو زمین توسط پرتوهای کیهانی اکسیژن تولید می شود. 10Be در سطح خاک انباشته می شود، جایی که نیمه عمر نسبتاً طولانی آن (1.36 میلیون سال) اجازه می دهد تا قبل از تجزیه به بور-10 مدت زمان ماندگاری طولانی داشته باشد. بنابراین، 10Be و محصولات دختر آن برای بررسی فرسایش طبیعی خاک، تشکیل خاک و توسعه خاک های لاتریتی و به عنوان نماینده ای برای اندازه گیری تغییرات در فعالیت خورشیدی و سن هسته های یخی استفاده می شود. تولید 10Be با فعالیت خورشیدی نسبت معکوس دارد، زیرا افزایش باد خورشیدی در دوره‌های فعالیت خورشیدی بالا، شار پرتوهای کیهانی کهکشانی را که به زمین می‌رسد کاهش می‌دهد. انفجارهای هسته ای نیز 10Be را از واکنش نوترون های سریع با 13 درجه سانتی گراد در دی اکسید کربن موجود در هوا تشکیل می دهند. این یکی از شاخص های فعالیت های گذشته در سایت های آزمایش تسلیحات هسته ای است. ایزوتوپ 7Be (نیمه عمر 53 روز) نیز کیهان‌زا است و فراوانی جوی مرتبط با لکه‌های خورشیدی را نشان می‌دهد، بسیار شبیه به 10Be. 8Be نیمه عمر بسیار کوتاهی در حدود 8×10-17 ثانیه دارد که به نقش کیهانی مهم آن کمک می کند، زیرا عناصر سنگین تر از بریلیوم نمی توانند توسط همجوشی هسته ای در انفجار بزرگ تولید شوند. این به دلیل کمبود زمان کافی در طول فاز بیگ بنگ برای تولید کربن از همجوشی هسته های 4He و غلظت بسیار کم بریلیم-8 موجود است. ستاره شناس بریتانیایی سر فرد هویل ابتدا نشان داد که سطوح انرژی 8Be و 12C اجازه تولید کربن توسط فرآیند به اصطلاح سه گانه آلفا در ستارگان با سوخت هلیوم را می دهد که زمان بیشتری برای سنتز هسته در دسترس است. این فرآیند اجازه می دهد تا کربن در ستارگان تولید شود، اما نه در انفجار بزرگ. کربن ایجاد شده توسط ستاره (پایه حیات مبتنی بر کربن) بنابراین جزء عناصر موجود در گاز و غبار است که توسط ستارگان و ابرنواخترهای AGB به بیرون پرتاب می شود، و همچنین ایجاد تمام عناصر دیگر با اتم اعداد بزرگتر از کربن الکترون های 2s بریلیم ممکن است به پیوند شیمیایی کمک کنند. بنابراین، هنگامی که 7Be با گرفتن الکترون L تجزیه می شود، این کار را با گرفتن الکترون از اوربیتال های اتمی خود انجام می دهد که ممکن است در پیوند شرکت کنند. این امر باعث می‌شود که نرخ فروپاشی آن تا حد قابل‌اندازه‌ای به محیط شیمیایی آن وابسته باشد - یک اتفاق نادر در فروپاشی هسته‌ای. کوتاه ترین ایزوتوپ شناخته شده بریلیم 16Be است که از طریق انتشار نوترون با نیمه عمر 6.5×10-22 ثانیه تجزیه می شود. ایزوتوپ‌های عجیب و غریب 11Be و 14Be به عنوان یک هاله هسته‌ای شناخته شده‌اند. این پدیده را می‌توان به این صورت درک کرد که هسته‌های 11Be و 14Be به ترتیب دارای 1 و 4 نوترون هستند که به طور قابل‌توجهی خارج از مدل کلاسیک «قطره آب» فرمی در هسته می‌چرخند.
قیمت توری مش استیل بریلیم یک عنصر شیمیایی با نماد Be و عدد اتمی 4 است. این فلز خاکستری فولادی، قوی، سبک و شکننده است. این یک عنصر دو ظرفیتی است که به طور طبیعی تنها در ترکیب با عناصر دیگر برای تشکیل کانی ها وجود دارد. سنگ های قیمتی قابل توجه سرشار از بریلیم شامل بریل (آکوامارین، زمرد) و کریزوبریل است. این عنصر نسبتاً کمیاب در کیهان است که معمولاً به‌عنوان محصولی از پوسته شدن هسته‌های اتمی بزرگتر که با پرتوهای کیهانی برخورد کرده‌اند به وجود می‌آید. در هسته ستارگان، بریلیم با ذوب شدن به عناصر سنگین‌تر کاهش می‌یابد. بریلیم حدود 0.0004 درصد از جرم پوسته زمین را تشکیل می دهد. تولید سالانه 220 تن بریلیم در جهان معمولاً از طریق استخراج از ماده معدنی بریل تولید می شود، که فرآیندی دشوار است زیرا بریلیم به شدت به اکسیژن متصل می شود. در کاربردهای ساختاری، ترکیبی از سفتی خمشی بالا، پایداری حرارتی، هدایت حرارتی و چگالی کم (1.85 برابر آب) فلز بریلیم را به یک ماده هوافضای مطلوب برای اجزای هواپیما، موشک، فضاپیما و ماهواره تبدیل کرده است. به دلیل چگالی کم و جرم اتمی، بریلیم نسبت به اشعه ایکس و سایر اشکال تابش یونیزان نسبتاً شفاف است. بنابراین، رایج ترین ماده پنجره برای تجهیزات اشعه ایکس و اجزای آشکارساز ذرات است. هنگامی که به عنوان یک عنصر آلیاژی به آلومینیوم، مس (به ویژه آلیاژ مس بریلیم)، آهن یا نیکل اضافه می شود، بریلیم بسیاری از خواص فیزیکی را بهبود می بخشد. به عنوان مثال، ابزارها و اجزای ساخته شده از آلیاژهای مس بریلیم قوی و سخت هستند و جرقه ایجاد نمی کنند. آنها به سطح فولادی برخورد می کنند. در هوا، سطح بریلیم به راحتی در دمای اتاق اکسید می شود و یک لایه غیرفعال سازی 10-1 نانومتر تشکیل می دهد ضخیم است که آن را از اکسیداسیون و خوردگی بیشتر محافظت می کند. این فلز هنگامی که در دمای بالای 500 درجه سانتیگراد (932 درجه فارنهایت) گرم می شود، به صورت فله ای اکسید می شود و هنگامی که تا حدود 2500 درجه سانتیگراد (4530 درجه فارنهایت) حرارت داده می شود، به طرز درخشانی می سوزد. استفاده تجاری از بریلیوم مستلزم استفاده از تجهیزات کنترل گرد و غبار مناسب و کنترل‌های صنعتی است که همیشه به دلیل سمیت غبارهای استنشاقی حاوی بریلیوم می‌تواند باعث ایجاد یک بیماری آلرژیک مزمن به نام بریلیوز در برخی افراد شود. مشخصات فیزیکی بریلیم فلزی خاکستری و سخت فولادی است که در دمای اتاق شکننده است و ساختار کریستالی شش ضلعی نزدیک به هم دارد. دارای سفتی استثنایی (مدول یانگ 287 GPa) و نقطه ذوب 1287 درجه سانتیگراد. مدول الاستیسیته بریلیم تقریباً 50 درصد بیشتر از فولاد است. ترکیبی از این مدول و چگالی نسبتاً کم منجر به سرعت هدایت صوت غیرمعمول سریع در بریلیوم می شود - حدود 12.9 کیلومتر بر ثانیه در شرایط محیطی. خواص مهم دیگر گرمای ویژه بالا (1925 J·kg-1·K-1) و هدایت حرارتی (216 W·m-1·K-1) است که بریلیم را به فلزی با بهترین ویژگی های اتلاف گرما در واحد وزن تبدیل می کند. در ترکیب با ضریب نسبتا پایین انبساط حرارتی خطی (11.4×10-6 K-1)، این ویژگی ها منجر به پایداری منحصر به فرد تحت شرایط بارگذاری حرارتی می شود. خواص هسته ای بریلیم طبیعی، به جز آلودگی جزئی توسط ایزوتوپ های رادیویی کیهانی، از نظر ایزوتوپی بریلیم-9 خالص است که دارای چرخش هسته ای است. بریلیم دارای سطح مقطع پراکندگی بزرگ برای نوترون های پرانرژی، حدود 6 انبار برای انرژی های بالاتر از حدود 10 کیلو ولت است. بنابراین، به عنوان یک بازتابنده نوترون و تعدیل کننده نوترون عمل می کند و به طور موثر نوترون ها را تا محدوده انرژی حرارتی زیر 0.03 eV کاهش می دهد، جایی که سطح مقطع کل حداقل یک مرتبه قدر کمتر است. مقدار دقیق به شدت به خلوص و اندازه بلورهای موجود در ماده بستگی دارد. ایزوتوپ 9Be بریلیم اولیه نیز تحت یک واکنش نوترونی (n,2n) با انرژی نوترونی بیش از 1.9 مگا ولت قرار می گیرد تا 8Be تولید کند که تقریباً بلافاصله به دو ذره آلفا می شکند. بنابراین، برای نوترون‌های پرانرژی، بریلیم یک ضرب‌کننده نوترون است و نوترون‌های بیشتری نسبت به جذب خود آزاد می‌کند. نوترون‌ها زمانی آزاد می‌شوند که هسته‌های بریلیم توسط ذرات آلفای پرانرژی که واکنش هسته‌ای را ایجاد می‌کنند، برخورد کنند. بریلیم نیز تحت بمباران پرتوهای گاما نوترون آزاد می کند. بنابراین، بریلیم طبیعی بمباران شده توسط آلفا یا گاما از یک ایزوتوپ رادیویی مناسب، جزء کلیدی بیشتر منابع نوترونی واکنش هسته ای با انرژی رادیوایزوتوپ برای تولید آزمایشگاهی نوترون های آزاد است. سطح مقطع جذب نوترون بالایی دارد. تریتیوم یک رادیوایزوتوپ نگران کننده در جریان زباله های راکتور هسته ای است. خواص نوری به عنوان یک فلز، بریلیم در برابر بیشتر طول موج های اشعه ایکس و پرتوهای گاما شفاف یا نیمه شفاف است و برای پنجره های خروجی لوله های اشعه ایکس و سایر دستگاه های مشابه مفید است. ایزوتوپ ها و نوکلئوسنتز هم ایزوتوپ های پایدار و هم ناپایدار بریلیم در ستارگان ایجاد می شوند، اما ایزوتوپ های رادیویی دوام زیادی ندارند. اعتقاد بر این است که بیشتر بریلیم پایدار در جهان در ابتدا در محیط بین ستاره‌ای ایجاد شد، زمانی که پرتوهای کیهانی باعث ایجاد شکافت در عناصر سنگین‌تر موجود در گاز و غبار بین‌ستاره‌ای شدند. رادیواکتیو کیهان زایی 10Be در جو زمین توسط پرتوهای کیهانی اکسیژن تولید می شود. 10Be در سطح خاک انباشته می شود، جایی که نیمه عمر نسبتاً طولانی آن (1.36 میلیون سال) اجازه می دهد تا قبل از تجزیه به بور-10 مدت زمان ماندگاری طولانی داشته باشد. بنابراین، 10Be و محصولات دختر آن برای بررسی فرسایش طبیعی خاک، تشکیل خاک و توسعه خاک های لاتریتی و به عنوان نماینده ای برای اندازه گیری تغییرات در فعالیت خورشیدی و سن هسته های یخی استفاده می شود. تولید 10Be با فعالیت خورشیدی نسبت معکوس دارد، زیرا افزایش باد خورشیدی در دوره‌های فعالیت خورشیدی بالا، شار پرتوهای کیهانی کهکشانی را که به زمین می‌رسد کاهش می‌دهد. انفجارهای هسته ای نیز 10Be را از واکنش نوترون های سریع با 13 درجه سانتی گراد در دی اکسید کربن موجود در هوا تشکیل می دهند. این یکی از شاخص های فعالیت های گذشته در سایت های آزمایش تسلیحات هسته ای است. ایزوتوپ 7Be (نیمه عمر 53 روز) نیز کیهان‌زا است و فراوانی جوی مرتبط با لکه‌های خورشیدی را نشان می‌دهد، بسیار شبیه به 10Be. 8Be نیمه عمر بسیار کوتاهی در حدود 8×10-17 ثانیه دارد که به نقش کیهانی مهم آن کمک می کند، زیرا عناصر سنگین تر از بریلیوم نمی توانند توسط همجوشی هسته ای در انفجار بزرگ تولید شوند. این به دلیل کمبود زمان کافی در طول فاز بیگ بنگ برای تولید کربن از همجوشی هسته های 4He و غلظت بسیار کم بریلیم-8 موجود است. ستاره شناس بریتانیایی سر فرد هویل ابتدا نشان داد که سطوح انرژی 8Be و 12C اجازه تولید کربن توسط فرآیند به اصطلاح سه گانه آلفا در ستارگان با سوخت هلیوم را می دهد که زمان بیشتری برای سنتز هسته در دسترس است. این فرآیند اجازه می دهد تا کربن در ستارگان تولید شود، اما نه در انفجار بزرگ. کربن ایجاد شده توسط ستاره (پایه حیات مبتنی بر کربن) بنابراین جزء عناصر موجود در گاز و غبار است که توسط ستارگان و ابرنواخترهای AGB به بیرون پرتاب می شود، و همچنین ایجاد تمام عناصر دیگر با اتم اعداد بزرگتر از کربن الکترون های 2s بریلیم ممکن است به پیوند شیمیایی کمک کنند. بنابراین، هنگامی که 7Be با گرفتن الکترون L تجزیه می شود، این کار را با گرفتن الکترون از اوربیتال های اتمی خود انجام می دهد که ممکن است در پیوند شرکت کنند. این امر باعث می‌شود که نرخ فروپاشی آن تا حد قابل‌اندازه‌ای به محیط شیمیایی آن وابسته باشد - یک اتفاق نادر در فروپاشی هسته‌ای. کوتاه ترین ایزوتوپ شناخته شده بریلیم 16Be است که از طریق انتشار نوترون با نیمه عمر 6.5×10-22 ثانیه تجزیه می شود. ایزوتوپ‌های عجیب و غریب 11Be و 14Be به عنوان یک هاله هسته‌ای شناخته شده‌اند. این پدیده را می‌توان به این صورت درک کرد که هسته‌های 11Be و 14Be به ترتیب دارای 1 و 4 نوترون هستند که به طور قابل‌توجهی خارج از مدل کلاسیک «قطره آب» فرمی در هسته می‌چرخند.
