قیمت لوله فسفر برنز در حالی که استفاده از آهن در حدود 1200 قبل از میلاد گسترش بیشتری یافت، عمدتاً به دلیل وقفه در مسیرهای تجارت قلع، فلز بسیار نرمتر از برنز بود. با این حال، مقادیر بسیار کمی فولاد (آلیاژی از آهن و حدود 1٪ کربن)، همیشه محصول فرعی فرآیند شکوفایی بود. توانایی اصلاح سختی فولاد با عملیات حرارتی از 1100 قبل از میلاد شناخته شده بود و این ماده کمیاب برای ساخت ابزار و سلاح ارزشمند بود. از آنجایی که قدیم نمی‌توانستند دمای کافی برای ذوب آهن تولید کنند، تولید فولاد در مقادیر مناسب تا زمان معرفی فولاد تاول‌زده در قرون وسطی اتفاق نیفتاد. این روش کربن را با حرارت دادن آهن فرفورژه در زغال چوب برای مدت طولانی وارد کرد، اما جذب کربن به این روش بسیار کند است، بنابراین نفوذ خیلی عمیق نبود، بنابراین آلیاژ همگن نبود. در سال 1740، بنجامین هانتسمن شروع به ذوب فولاد تاول زده در یک بوته برای یکنواخت کردن محتوای کربن کرد و اولین فرآیند برای تولید انبوه فولاد ابزار را ایجاد کرد. فرآیند هانتسمن تا اوایل دهه 1900 برای تولید فولاد ابزار استفاده می شد. معرفی کوره بلند به اروپا در قرون وسطی به این معنی بود که مردم می توانستند آهن خام را در حجم بسیار بالاتری نسبت به آهن فرفورژه تولید کنند. از آنجایی که می‌توان آهن خام را ذوب کرد، مردم شروع به توسعه فرآیندهایی برای کاهش کربن در آهن خام برای تولید فولاد کردند. پادلینگ از قرن اول در چین مورد استفاده قرار گرفت و در طول دهه 1700 در اروپا معرفی شد، جایی که آهن مذاب خوکی در حالی که در معرض هوا قرار می گرفت به هم زده می شد تا کربن با اکسیداسیون حذف شود. در سال 1858، هنری بسمر فرآیند فولادسازی را با دمیدن هوای گرم در چدن مایع برای کاهش محتوای کربن ایجاد کرد. فرآیند بسمر منجر به اولین تولید فولاد در مقیاس بزرگ شد. فولاد آلیاژی از آهن و کربن است، اما اصطلاح فولاد آلیاژی معمولاً فقط به فولادهایی اطلاق می‌شود که حاوی عناصر دیگری مانند وانادیوم، مولیبدن یا کبالت به مقدار کافی برای تغییر خواص فولاد پایه هستند. از زمان‌های قدیم، زمانی که فولاد عمدتاً برای ابزارها و سلاح‌ها استفاده می‌شد، روش‌های تولید و کار این فلز اغلب اسرار محرمانه بود. حتی مدت‌ها پس از عصر عقل، صنعت فولاد بسیار رقابتی بود و تولیدکنندگان برای محرمانه نگه‌داشتن فرآیندهای خود تلاش‌های زیادی را انجام دادند و از ترس اینکه روش‌های آنها فاش شود، در برابر هرگونه تلاش برای تحلیل علمی مواد مقاومت می‌کردند. برای مثال، مردم شفیلد، مرکز تولید فولاد در انگلستان، به طور معمول از ورود بازدیدکنندگان و گردشگران به شهر برای جلوگیری از جاسوسی صنعتی جلوگیری می‌کردند. بنابراین، تقریباً هیچ اطلاعات متالورژیکی در مورد فولاد تا سال 1860 وجود نداشت. به دلیل این عدم درک، فولاد به طور کلی تا دهه‌های بین 1930 و 1970 به عنوان یک آلیاژ در نظر گرفته نمی‌شد (در درجه اول به دلیل کار دانشمندانی مانند ویلیام چندلر رابرتز-آستن، آدولف مارتنز. ، و ادگار بین)، بنابراین "فولاد آلیاژی" اصطلاح رایج برای آلیاژهای فولادی سه تایی و چهارتایی شد. پس از اینکه بنجامین هانتسمن در سال 1740 فولاد بوته ای خود را ساخت، او شروع به آزمایش با افزودن عناصری مانند منگنز (به شکل آهن خام با منگنز بالا به نام spiegeleisen) کرد که به حذف ناخالصی هایی مانند فسفر و اکسیژن کمک کرد. فرآیندی که توسط بسمر اتخاذ شد و هنوز در فولادهای مدرن مورد استفاده قرار می گیرد (البته در غلظت های کم که هنوز هم فولاد کربنی در نظر گرفته می شود). پس از آن، بسیاری از مردم بدون موفقیت زیاد شروع به آزمایش با آلیاژهای مختلف فولاد کردند. با این حال، در سال 1882، رابرت هادفیلد، که از پیشگامان متالورژی فولاد بود، علاقه نشان داد و آلیاژ فولادی حاوی حدود 12 درصد منگنز تولید کرد. این فلز که مانگالوی نام داشت، سختی و چقرمگی فوق العاده ای از خود نشان داد و به اولین فولاد آلیاژی قابل دوام تجاری تبدیل شد. پس از آن، او فولاد سیلیکونی ساخت و جستجو برای سایر آلیاژهای احتمالی فولاد را آغاز کرد. رابرت فارستر موشت دریافت که با افزودن تنگستن به فولاد می‌تواند لبه بسیار سختی تولید کند که در برابر از دست دادن سختی خود در دماهای بالا مقاومت می‌کند. "فولاد مخصوص R. Mushet" (RMS) اولین فولاد پرسرعت شد. فولاد Mushet به سرعت با فولاد کاربید تنگستن جایگزین شد، که توسط تیلور و وایت در سال 1900 ساخته شد، که در آن آنها محتوای تنگستن را دو برابر کردند و مقادیر کمی کروم و وانادیوم اضافه کردند و فولادی برتر برای استفاده در ماشین های تراش و ابزارهای ماشینکاری تولید کردند. در سال 1903، برادران رایت از فولاد کروم-نیکل برای ساخت میل لنگ موتور هواپیمای خود استفاده کردند، در حالی که در سال 1908 هنری فورد به دلیل استحکام و مقاومت بالاتر از فولادهای وانادیوم برای قطعاتی مانند میل لنگ و سوپاپ ها در فورد مدل T خود استفاده کرد. دمای بالا در سال 1912، کارخانه آهن کروپ در آلمان با افزودن 21 درصد کروم و 7 درصد نیکل، فولادی مقاوم در برابر زنگ زدگی ایجاد کرد و اولین فولاد ضد زنگ را تولید کرد.
قیمت لوله فسفر برنز در حالی که استفاده از آهن در حدود 1200 قبل از میلاد گسترش بیشتری یافت، عمدتاً به دلیل وقفه در مسیرهای تجارت قلع، فلز بسیار نرمتر از برنز بود. با این حال، مقادیر بسیار کمی فولاد (آلیاژی از آهن و حدود 1٪ کربن)، همیشه محصول فرعی فرآیند شکوفایی بود. توانایی اصلاح سختی فولاد با عملیات حرارتی از 1100 قبل از میلاد شناخته شده بود و این ماده کمیاب برای ساخت ابزار و سلاح ارزشمند بود. از آنجایی که قدیم نمی‌توانستند دمای کافی برای ذوب آهن تولید کنند، تولید فولاد در مقادیر مناسب تا زمان معرفی فولاد تاول‌زده در قرون وسطی اتفاق نیفتاد. این روش کربن را با حرارت دادن آهن فرفورژه در زغال چوب برای مدت طولانی وارد کرد، اما جذب کربن به این روش بسیار کند است، بنابراین نفوذ خیلی عمیق نبود، بنابراین آلیاژ همگن نبود. در سال 1740، بنجامین هانتسمن شروع به ذوب فولاد تاول زده در یک بوته برای یکنواخت کردن محتوای کربن کرد و اولین فرآیند برای تولید انبوه فولاد ابزار را ایجاد کرد. فرآیند هانتسمن تا اوایل دهه 1900 برای تولید فولاد ابزار استفاده می شد. معرفی کوره بلند به اروپا در قرون وسطی به این معنی بود که مردم می توانستند آهن خام را در حجم بسیار بالاتری نسبت به آهن فرفورژه تولید کنند. از آنجایی که می‌توان آهن خام را ذوب کرد، مردم شروع به توسعه فرآیندهایی برای کاهش کربن در آهن خام برای تولید فولاد کردند. پادلینگ از قرن اول در چین مورد استفاده قرار گرفت و در طول دهه 1700 در اروپا معرفی شد، جایی که آهن مذاب خوکی در حالی که در معرض هوا قرار می گرفت به هم زده می شد تا کربن با اکسیداسیون حذف شود. در سال 1858، هنری بسمر فرآیند فولادسازی را با دمیدن هوای گرم در چدن مایع برای کاهش محتوای کربن ایجاد کرد. فرآیند بسمر منجر به اولین تولید فولاد در مقیاس بزرگ شد. فولاد آلیاژی از آهن و کربن است، اما اصطلاح فولاد آلیاژی معمولاً فقط به فولادهایی اطلاق می‌شود که حاوی عناصر دیگری مانند وانادیوم، مولیبدن یا کبالت به مقدار کافی برای تغییر خواص فولاد پایه هستند. از زمان‌های قدیم، زمانی که فولاد عمدتاً برای ابزارها و سلاح‌ها استفاده می‌شد، روش‌های تولید و کار این فلز اغلب اسرار محرمانه بود. حتی مدت‌ها پس از عصر عقل، صنعت فولاد بسیار رقابتی بود و تولیدکنندگان برای محرمانه نگه‌داشتن فرآیندهای خود تلاش‌های زیادی را انجام دادند و از ترس اینکه روش‌های آنها فاش شود، در برابر هرگونه تلاش برای تحلیل علمی مواد مقاومت می‌کردند. برای مثال، مردم شفیلد، مرکز تولید فولاد در انگلستان، به طور معمول از ورود بازدیدکنندگان و گردشگران به شهر برای جلوگیری از جاسوسی صنعتی جلوگیری می‌کردند. بنابراین، تقریباً هیچ اطلاعات متالورژیکی در مورد فولاد تا سال 1860 وجود نداشت. به دلیل این عدم درک، فولاد به طور کلی تا دهه‌های بین 1930 و 1970 به عنوان یک آلیاژ در نظر گرفته نمی‌شد (در درجه اول به دلیل کار دانشمندانی مانند ویلیام چندلر رابرتز-آستن، آدولف مارتنز. ، و ادگار بین)، بنابراین "فولاد آلیاژی" اصطلاح رایج برای آلیاژهای فولادی سه تایی و چهارتایی شد. پس از اینکه بنجامین هانتسمن در سال 1740 فولاد بوته ای خود را ساخت، او شروع به آزمایش با افزودن عناصری مانند منگنز (به شکل آهن خام با منگنز بالا به نام spiegeleisen) کرد که به حذف ناخالصی هایی مانند فسفر و اکسیژن کمک کرد. فرآیندی که توسط بسمر اتخاذ شد و هنوز در فولادهای مدرن مورد استفاده قرار می گیرد (البته در غلظت های کم که هنوز هم فولاد کربنی در نظر گرفته می شود). پس از آن، بسیاری از مردم بدون موفقیت زیاد شروع به آزمایش با آلیاژهای مختلف فولاد کردند. با این حال، در سال 1882، رابرت هادفیلد، که از پیشگامان متالورژی فولاد بود، علاقه نشان داد و آلیاژ فولادی حاوی حدود 12 درصد منگنز تولید کرد. این فلز که مانگالوی نام داشت، سختی و چقرمگی فوق العاده ای از خود نشان داد و به اولین فولاد آلیاژی قابل دوام تجاری تبدیل شد. پس از آن، او فولاد سیلیکونی ساخت و جستجو برای سایر آلیاژهای احتمالی فولاد را آغاز کرد. رابرت فارستر موشت دریافت که با افزودن تنگستن به فولاد می‌تواند لبه بسیار سختی تولید کند که در برابر از دست دادن سختی خود در دماهای بالا مقاومت می‌کند. "فولاد مخصوص R. Mushet" (RMS) اولین فولاد پرسرعت شد. فولاد Mushet به سرعت با فولاد کاربید تنگستن جایگزین شد، که توسط تیلور و وایت در سال 1900 ساخته شد، که در آن آنها محتوای تنگستن را دو برابر کردند و مقادیر کمی کروم و وانادیوم اضافه کردند و فولادی برتر برای استفاده در ماشین های تراش و ابزارهای ماشینکاری تولید کردند. در سال 1903، برادران رایت از فولاد کروم-نیکل برای ساخت میل لنگ موتور هواپیمای خود استفاده کردند، در حالی که در سال 1908 هنری فورد به دلیل استحکام و مقاومت بالاتر از فولادهای وانادیوم برای قطعاتی مانند میل لنگ و سوپاپ ها در فورد مدل T خود استفاده کرد. دمای بالا در سال 1912، کارخانه آهن کروپ در آلمان با افزودن 21 درصد کروم و 7 درصد نیکل، فولادی مقاوم در برابر زنگ زدگی ایجاد کرد و اولین فولاد ضد زنگ را تولید کرد.
