قیمت گریتینگ ترکیبات کبالت قرن هاست که برای دادن رنگ آبی غنی به شیشه، لعاب و سرامیک استفاده می شود. کبالت در مجسمه‌سازی مصر، جواهرات ایرانی از هزاره سوم پیش از میلاد، در خرابه‌های پمپئی که در سال 79 پس از میلاد تخریب شده و در چین، مربوط به سلسله تانگ (618–907 پس از میلاد) و سلسله مینگ (1368–1644) کشف شده است) کبالت از عصر برنز برای رنگ آمیزی شیشه استفاده می شده است. در حفاری کشتی غرق شده اولوبرون یک شمش از شیشه آبی بدست آمد که در قرن چهاردهم قبل از میلاد ریخته شد. شیشه آبی مصر یا با مس، آهن یا کبالت رنگ می شد. قدیمی ترین شیشه کبالتی رنگ مربوط به سلسله هجدهم مصر (1550-1292 قبل از میلاد) است. منبع کبالتی که مصری ها استفاده می کردند مشخص نیست. کلمه کبالت از کلمه آلمانی kobalt گرفته شده است، از kobold به معنی "اجنه"، یک اصطلاح خرافی که معدنچیان برای سنگ معدن کبالت استفاده می کنند. اولین تلاش‌ها برای ذوب آن سنگ‌های معدنی مس یا نقره با شکست مواجه شد و به‌جای آن، فقط پودر (اکسید کبالت (II)) تولید شد. از آنجایی که کانسنگ های اولیه کبالت همیشه حاوی آرسنیک هستند، ذوب سنگ معدن، آرسنیک را به اکسید آرسنیک بسیار سمی و فرار تبدیل کرد و به شهرت سنگ معدن افزود. شیمیدان سوئدی، گئورگ برانت (1694-1768) با کشف کبالت در حدود سال 1735 اعتبار دارد و نشان می دهد که آن عنصری است که قبلاً ناشناخته است و از بیسموت و سایر فلزات سنتی متمایز است. برانت آن را یک "نیمه فلز" جدید نامید. او نشان داد که ترکیبات فلز کبالت منشأ رنگ آبی شیشه است که قبلاً به بیسموت یافت شده در کبالت نسبت داده می شد. کبالت اولین فلزی بود که از دوران پیش از تاریخ کشف شد. تمام فلزات شناخته شده دیگر (آهن، مس، نقره، طلا، روی، جیوه، قلع، سرب و بیسموت) هیچ کاشف ثبت شده ای نداشتند. در طول قرن نوزدهم، بخش قابل توجهی از تولید جهانی کبالت آبی (رنگدانه ای ساخته شده از ترکیبات کبالت و آلومینا) و اسمالت (پودر شیشه کبالت برای استفاده برای مقاصد رنگدانه در سرامیک و نقاشی) در Blaafarveværket نروژی انجام شد. اولین معادن برای تولید سملت در قرن شانزدهم در نروژ، سوئد، زاکسن و مجارستان قرار داشت. با کشف سنگ معدن کبالت در کالدونیای جدید در سال 1864، استخراج کبالت در اروپا کاهش یافت. با کشف ذخایر سنگ معدن در انتاریو، کانادا در سال 1904 و کشف ذخایر حتی بزرگتر در استان کاتانگا در کنگو در سال 1914، عملیات معدن دوباره تغییر کرد. هنگامی که درگیری شبا در سال 1978 آغاز شد، معادن مس استان کاتانگا تقریباً تولید خود را متوقف کردند. تأثیر این درگیری بر اقتصاد جهانی کبالت کمتر از حد انتظار بود: کبالت یک فلز کمیاب است، رنگدانه بسیار سمی است، و صنعت قبلاً قبلاً آن را انجام داده بود. راه های موثری برای بازیافت مواد کبالت ایجاد کرد. در برخی موارد، صنعت توانست به جایگزین های بدون کبالت تغییر کند. در سال 1938، جان لیوینگود و گلن تی سیبورگ رادیوایزوتوپ کبالت-60 را کشف کردند. این ایزوتوپ به طور مشهور در دانشگاه کلمبیا در دهه 1950 برای ایجاد نقض برابری در واپاشی بتا رادیواکتیو مورد استفاده قرار گرفت. پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده می خواست تامین سنگ معدن کبالت را برای مصارف نظامی تضمین کند (همانطور که آلمانی ها انجام می دادند) و به دنبال کبالت در داخل مرز ایالات متحده بود. ذخایر کافی از سنگ معدن در آیداهو در نزدیکی دره بلک برد در کنار یک کوه یافت شد. شرکت معدن کالرا تولید را در این سایت آغاز کرد. بحث شده است که کبالت یکی از اهداف اصلی رقابت ژئوپلیتیکی در جهانی است که به انرژی های تجدیدپذیر و وابسته به باتری ها کار می کند، اما این دیدگاه همچنین به دلیل دست کم گرفتن قدرت انگیزه های اقتصادی برای تولید گسترده مورد انتقاد قرار گرفته است. وقوع شکل پایدار کبالت در ابرنواخترها از طریق فرآیند r تولید می شود. 0.0029٪ از پوسته زمین را تشکیل می دهد. کبالت آزاد (فلز بومی) به دلیل اکسیژن موجود در جو و کلر موجود در اقیانوس در زمین یافت نمی شود. هر دو به اندازه کافی در لایه های بالایی پوسته زمین فراوان هستند تا از تشکیل کبالت فلزی بومی جلوگیری کنند. به جز مواردی که اخیراً در آهن شهاب سنگی تحویل داده شده است، کبالت خالص به شکل فلز بومی روی زمین ناشناخته است. این عنصر دارای فراوانی متوسط است، اما ترکیبات طبیعی کبالت متعدد است و مقادیر کمی از ترکیبات کبالت در بیشتر سنگ‌ها، خاک‌ها، گیاهان و حیوانات یافت می‌شود. در طبیعت، کبالت اغلب با نیکل مرتبط است. هر دو اجزای مشخصه آهن شهاب‌سنگ هستند، اگرچه کبالت در شهاب‌سنگ‌های آهنی بسیار کمتر از نیکل است. مانند نیکل، کبالت موجود در آلیاژهای آهن شهاب سنگی ممکن است به اندازه کافی از اکسیژن و رطوبت محافظت شده باشد تا به عنوان فلز آزاد (اما آلیاژی) باقی بماند، اگرچه هیچ یک از عناصر به این شکل در پوسته زمینی باستانی دیده نمی شوند. کبالت به شکل مرکب در کانی های مس و نیکل وجود دارد. این جزء فلزی اصلی است که با گوگرد و آرسنیک در کانی های سولفیدی کبالتیت (CoAsS)، سافلوریت (CoAs2)، گلوکودوت ((Co,Fe)AsS) و اسکوترودیت (CoAs3) ترکیب می شود. کانی کتیریت شبیه پیریت است و همراه با وازیت در ذخایر مس استان کاتانگا وجود دارد. وقتی به جو می رسد، هوازدگی رخ می دهد. کانی های سولفید اکسید می شوند و اریتریت صورتی ("نگاه کبالت": Co3(AsO4)2·8H2O) و اسفروکوبالتیت (CoCO3) را تشکیل می دهند. کبالت نیز یکی از اجزای تشکیل دهنده دود تنباکو است. گیاه تنباکو به راحتی فلزات سنگینی مانند کبالت را از خاک اطراف در برگ های خود جذب و انباشته می کند. اینها متعاقباً در طول کشیدن تنباکو استنشاق می شوند.
قیمت گریتینگ ترکیبات کبالت قرن هاست که برای دادن رنگ آبی غنی به شیشه، لعاب و سرامیک استفاده می شود. کبالت در مجسمه‌سازی مصر، جواهرات ایرانی از هزاره سوم پیش از میلاد، در خرابه‌های پمپئی که در سال 79 پس از میلاد تخریب شده و در چین، مربوط به سلسله تانگ (618–907 پس از میلاد) و سلسله مینگ (1368–1644) کشف شده است) کبالت از عصر برنز برای رنگ آمیزی شیشه استفاده می شده است. در حفاری کشتی غرق شده اولوبرون یک شمش از شیشه آبی بدست آمد که در قرن چهاردهم قبل از میلاد ریخته شد. شیشه آبی مصر یا با مس، آهن یا کبالت رنگ می شد. قدیمی ترین شیشه کبالتی رنگ مربوط به سلسله هجدهم مصر (1550-1292 قبل از میلاد) است. منبع کبالتی که مصری ها استفاده می کردند مشخص نیست. کلمه کبالت از کلمه آلمانی kobalt گرفته شده است، از kobold به معنی "اجنه"، یک اصطلاح خرافی که معدنچیان برای سنگ معدن کبالت استفاده می کنند. اولین تلاش‌ها برای ذوب آن سنگ‌های معدنی مس یا نقره با شکست مواجه شد و به‌جای آن، فقط پودر (اکسید کبالت (II)) تولید شد. از آنجایی که کانسنگ های اولیه کبالت همیشه حاوی آرسنیک هستند، ذوب سنگ معدن، آرسنیک را به اکسید آرسنیک بسیار سمی و فرار تبدیل کرد و به شهرت سنگ معدن افزود. شیمیدان سوئدی، گئورگ برانت (1694-1768) با کشف کبالت در حدود سال 1735 اعتبار دارد و نشان می دهد که آن عنصری است که قبلاً ناشناخته است و از بیسموت و سایر فلزات سنتی متمایز است. برانت آن را یک "نیمه فلز" جدید نامید. او نشان داد که ترکیبات فلز کبالت منشأ رنگ آبی شیشه است که قبلاً به بیسموت یافت شده در کبالت نسبت داده می شد. کبالت اولین فلزی بود که از دوران پیش از تاریخ کشف شد. تمام فلزات شناخته شده دیگر (آهن، مس، نقره، طلا، روی، جیوه، قلع، سرب و بیسموت) هیچ کاشف ثبت شده ای نداشتند. در طول قرن نوزدهم، بخش قابل توجهی از تولید جهانی کبالت آبی (رنگدانه ای ساخته شده از ترکیبات کبالت و آلومینا) و اسمالت (پودر شیشه کبالت برای استفاده برای مقاصد رنگدانه در سرامیک و نقاشی) در Blaafarveværket نروژی انجام شد. اولین معادن برای تولید سملت در قرن شانزدهم در نروژ، سوئد، زاکسن و مجارستان قرار داشت. با کشف سنگ معدن کبالت در کالدونیای جدید در سال 1864، استخراج کبالت در اروپا کاهش یافت. با کشف ذخایر سنگ معدن در انتاریو، کانادا در سال 1904 و کشف ذخایر حتی بزرگتر در استان کاتانگا در کنگو در سال 1914، عملیات معدن دوباره تغییر کرد. هنگامی که درگیری شبا در سال 1978 آغاز شد، معادن مس استان کاتانگا تقریباً تولید خود را متوقف کردند. تأثیر این درگیری بر اقتصاد جهانی کبالت کمتر از حد انتظار بود: کبالت یک فلز کمیاب است، رنگدانه بسیار سمی است، و صنعت قبلاً قبلاً آن را انجام داده بود. راه های موثری برای بازیافت مواد کبالت ایجاد کرد. در برخی موارد، صنعت توانست به جایگزین های بدون کبالت تغییر کند. در سال 1938، جان لیوینگود و گلن تی سیبورگ رادیوایزوتوپ کبالت-60 را کشف کردند. این ایزوتوپ به طور مشهور در دانشگاه کلمبیا در دهه 1950 برای ایجاد نقض برابری در واپاشی بتا رادیواکتیو مورد استفاده قرار گرفت. پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده می خواست تامین سنگ معدن کبالت را برای مصارف نظامی تضمین کند (همانطور که آلمانی ها انجام می دادند) و به دنبال کبالت در داخل مرز ایالات متحده بود. ذخایر کافی از سنگ معدن در آیداهو در نزدیکی دره بلک برد در کنار یک کوه یافت شد. شرکت معدن کالرا تولید را در این سایت آغاز کرد. بحث شده است که کبالت یکی از اهداف اصلی رقابت ژئوپلیتیکی در جهانی است که به انرژی های تجدیدپذیر و وابسته به باتری ها کار می کند، اما این دیدگاه همچنین به دلیل دست کم گرفتن قدرت انگیزه های اقتصادی برای تولید گسترده مورد انتقاد قرار گرفته است. وقوع شکل پایدار کبالت در ابرنواخترها از طریق فرآیند r تولید می شود. 0.0029٪ از پوسته زمین را تشکیل می دهد. کبالت آزاد (فلز بومی) به دلیل اکسیژن موجود در جو و کلر موجود در اقیانوس در زمین یافت نمی شود. هر دو به اندازه کافی در لایه های بالایی پوسته زمین فراوان هستند تا از تشکیل کبالت فلزی بومی جلوگیری کنند. به جز مواردی که اخیراً در آهن شهاب سنگی تحویل داده شده است، کبالت خالص به شکل فلز بومی روی زمین ناشناخته است. این عنصر دارای فراوانی متوسط است، اما ترکیبات طبیعی کبالت متعدد است و مقادیر کمی از ترکیبات کبالت در بیشتر سنگ‌ها، خاک‌ها، گیاهان و حیوانات یافت می‌شود. در طبیعت، کبالت اغلب با نیکل مرتبط است. هر دو اجزای مشخصه آهن شهاب‌سنگ هستند، اگرچه کبالت در شهاب‌سنگ‌های آهنی بسیار کمتر از نیکل است. مانند نیکل، کبالت موجود در آلیاژهای آهن شهاب سنگی ممکن است به اندازه کافی از اکسیژن و رطوبت محافظت شده باشد تا به عنوان فلز آزاد (اما آلیاژی) باقی بماند، اگرچه هیچ یک از عناصر به این شکل در پوسته زمینی باستانی دیده نمی شوند. کبالت به شکل مرکب در کانی های مس و نیکل وجود دارد. این جزء فلزی اصلی است که با گوگرد و آرسنیک در کانی های سولفیدی کبالتیت (CoAsS)، سافلوریت (CoAs2)، گلوکودوت ((Co,Fe)AsS) و اسکوترودیت (CoAs3) ترکیب می شود. کانی کتیریت شبیه پیریت است و همراه با وازیت در ذخایر مس استان کاتانگا وجود دارد. وقتی به جو می رسد، هوازدگی رخ می دهد. کانی های سولفید اکسید می شوند و اریتریت صورتی ("نگاه کبالت": Co3(AsO4)2·8H2O) و اسفروکوبالتیت (CoCO3) را تشکیل می دهند. کبالت نیز یکی از اجزای تشکیل دهنده دود تنباکو است. گیاه تنباکو به راحتی فلزات سنگینی مانند کبالت را از خاک اطراف در برگ های خود جذب و انباشته می کند. اینها متعاقباً در طول کشیدن تنباکو استنشاق می شوند.
