ورق ۳۵ میل اگر چه طلا نجیب ترین فلزات است، اما هنوز ترکیبات متنوعی را تشکیل می دهد. حالت اکسیداسیون طلا در ترکیبات آن از 1- تا 5+ متغیر است، اما طلا (I) و طلا (III) بر شیمی آن غالب هستند. Au(I) که به آن یون شفق گفته می شود، رایج ترین حالت اکسیداسیون با لیگاندهای نرم مانند تیو اترها، تیولات ها و ارگانوفسفین ها است. ترکیبات طلا (I) معمولاً خطی هستند. یک مثال خوب Au (CN) است که شکل محلول طلا است که در معادن با آن مواجه می شود. هالیدهای طلای دوتایی، مانند AuCl، زنجیره‌های پلیمری زیگزاگی را تشکیل می‌دهند که بازهم دارای هماهنگی خطی در طلا هستند. بیشتر داروهای مبتنی بر طلا از مشتقات Au(I) هستند. Au(III) (به آن auric گفته می شود) یک حالت اکسیداسیون رایج است و با کلرید طلا (III) Au2Cl6 نشان داده شده است. مراکز اتم طلا در کمپلکس های Au(III)، مانند سایر ترکیبات d8، به طور معمول مربع مسطح هستند، با پیوندهای شیمیایی که هم خصوصیت کووالانسی و هم یونی دارند. کلرید طلا (I,III) نیز شناخته شده است، که نمونه ای از کمپلکس با ظرفیت مخلوط است. طلا در هیچ دمایی با اکسیژن واکنش نمی دهد و تا 100 درجه سانتیگراد در برابر حمله ازن مقاوم است. برخی از هالوژن های آزاد با طلا واکنش می دهند. طلا در حرارت مات-قرمز به شدت توسط فلوئور مورد حمله قرار می گیرد تا فلوراید طلایی (III) AuF3 را تشکیل دهد. طلای پودری در دمای 180 درجه سانتیگراد با کلر واکنش می دهد و کلرید طلا (III) AuCl3 را تشکیل می دهد. طلا در دمای 140 درجه سانتیگراد با برم واکنش می دهد و طلا (III) برومید AuBr3 را تشکیل می دهد، اما با ید فقط بسیار آهسته واکنش می دهد و طلا (I) یدید AuI را تشکیل می دهد. . طلا به طور مستقیم با گوگرد واکنش نمی دهد، اما سولفید طلا (III) را می توان با عبور هیدروژن سولفید از محلول رقیق کلرید طلا (III) یا اسید کلرائوریک تولید کرد. طلا در دمای اتاق به آسانی در جیوه حل می شود و یک آمالگام تشکیل می دهد و در دماهای بالاتر با بسیاری از فلزات دیگر آلیاژ می کند. این آلیاژها را می توان برای اصلاح سختی و سایر خواص متالورژیکی، کنترل نقطه ذوب یا ایجاد رنگ های عجیب و غریب تولید کرد. طلا تحت تأثیر اکثر اسیدها قرار نمی گیرد. با اسید هیدروفلوئوریک، هیدروکلریک، هیدروبرومیک، هیدرودیودیک، سولفوریک یا اسید نیتریک واکنش نمی دهد. این ماده با اسید سلنیک واکنش نشان می دهد و توسط aqua regia، مخلوط 1:3 اسید نیتریک و اسید هیدروکلریک حل می شود. اسید نیتریک فلز را به یون 3+ اکسید می‌کند، اما فقط در مقادیر کم، که معمولاً در اسید خالص به دلیل تعادل شیمیایی واکنش غیرقابل تشخیص است. با این حال، یون ها توسط اسید هیدروکلریک از حالت تعادل خارج می شوند و AuCl را تشکیل می دهند یون ها یا اسید کلرواوریک، در نتیجه اکسیداسیون بیشتر را ممکن می کند. طلا به طور مشابه تحت تأثیر اکثر پایه ها قرار نمی گیرد. با سدیم یا پتاسیم هیدروکسید آبی، جامد یا مذاب واکنش نمی دهد. با این حال، با سیانید سدیم یا پتاسیم در شرایط قلیایی هنگامی که اکسیژن وجود دارد واکنش می دهد و کمپلکس های محلول را تشکیل می دهد. حالت های متداول اکسیداسیون طلا شامل +1 (طلا (I) یا ترکیبات شفق) و +3 (طلا (III) یا ترکیبات اوریک است. یون های طلا در محلول به راحتی احیا می شوند و با افزودن هر فلز دیگری به عنوان عامل کاهنده به عنوان فلز رسوب می کنند. فلز اضافه شده اکسید شده و حل می شود و به طلا اجازه می دهد تا از محلول خارج شود و به صورت رسوب جامد بازیابی شود. حالت های اکسیداسیون نادر حالت های اکسیداسیون کمتر متداول طلا شامل -1، +2 و +5 است. حالت اکسیداسیون -1 در اوریدها، ترکیباتی که حاوی Au- آنیون هستند، رخ می دهد. به عنوان مثال، سزیم اورید (CsAu)، در موتیف کلرید سزیم متبلور می شود. اوریدهای روبیدیم، پتاسیم و تترمتیل آمونیوم نیز شناخته شده اند. طلا با 222.8 کیلوژول بر مول، بالاترین میل ترکیبی الکترونی را در بین هر فلزی دارد که طلا را به گونه ای پایدار و مشابه هالیدها تبدیل می کند. طلا همچنین در کمپلکس های کووالانسی با فلزات واسطه گروه 4، مانند تترااورید تیتانیوم و ترکیبات مشابه زیرکونیوم و هافنیوم، حالت اکسیداسیون -1 دارد. انتظار می رود که این مواد شیمیایی دیمرهای پل طلایی را به روشی مشابه هیدرید تیتانیوم (IV) تشکیل دهند. ترکیبات طلا (II) معمولاً با پیوندهای طلا و طلا مانند [Au(CH2)2P(C6H5)2]2Cl2 دیامغناطیس هستند. تبخیر محلول Au(OH)3 در H2SO4 غلیظ بلورهای قرمز سولفات طلا (II) Au2(SO4)2 تولید می کند. در ابتدا تصور می شد که ترکیبی با ظرفیت مخلوط است، نشان داده شده است که حاوی طلا است کاتیون ها، مشابه یون جیوه (I) شناخته شده تر، جیوه یک کمپلکس طلا (II)، کاتیون tetraxenonogold (II)، که حاوی زنون به عنوان لیگاند است، در [AuXe4] (Sb2F11)2 وجود دارد. پنتافلوراید طلا، همراه با آنیون مشتق آن، AuF و کمپلکس دی فلورین آن، هپتا فلوراید طلا، تنها نمونه طلا (V)، بالاترین حالت اکسیداسیون تایید شده است. برخی از ترکیبات طلا پیوند آئوروفیلیک را نشان می‌دهند، که تمایل یون‌های طلا را به برهمکنش در فواصل طولانی‌تر از آن که پیوند طلایی – طلایی معمولی است اما کوتاه‌تر از پیوند واندروالس باشد، توصیف می‌کند. این برهمکنش از نظر قدرت با پیوند هیدروژنی قابل مقایسه است. ترکیبات خوشه ای به خوبی تعریف شده متعدد هستند. در برخی موارد، طلا حالت اکسیداسیون کسری دارد. یک نمونه معرف گونه هشت وجهی است.
ورق ۳۵ میل اگر چه طلا نجیب ترین فلزات است، اما هنوز ترکیبات متنوعی را تشکیل می دهد. حالت اکسیداسیون طلا در ترکیبات آن از 1- تا 5+ متغیر است، اما طلا (I) و طلا (III) بر شیمی آن غالب هستند. Au(I) که به آن یون شفق گفته می شود، رایج ترین حالت اکسیداسیون با لیگاندهای نرم مانند تیو اترها، تیولات ها و ارگانوفسفین ها است. ترکیبات طلا (I) معمولاً خطی هستند. یک مثال خوب Au (CN) است که شکل محلول طلا است که در معادن با آن مواجه می شود. هالیدهای طلای دوتایی، مانند AuCl، زنجیره‌های پلیمری زیگزاگی را تشکیل می‌دهند که بازهم دارای هماهنگی خطی در طلا هستند. بیشتر داروهای مبتنی بر طلا از مشتقات Au(I) هستند. Au(III) (به آن auric گفته می شود) یک حالت اکسیداسیون رایج است و با کلرید طلا (III) Au2Cl6 نشان داده شده است. مراکز اتم طلا در کمپلکس های Au(III)، مانند سایر ترکیبات d8، به طور معمول مربع مسطح هستند، با پیوندهای شیمیایی که هم خصوصیت کووالانسی و هم یونی دارند. کلرید طلا (I,III) نیز شناخته شده است، که نمونه ای از کمپلکس با ظرفیت مخلوط است. طلا در هیچ دمایی با اکسیژن واکنش نمی دهد و تا 100 درجه سانتیگراد در برابر حمله ازن مقاوم است. برخی از هالوژن های آزاد با طلا واکنش می دهند. طلا در حرارت مات-قرمز به شدت توسط فلوئور مورد حمله قرار می گیرد تا فلوراید طلایی (III) AuF3 را تشکیل دهد. طلای پودری در دمای 180 درجه سانتیگراد با کلر واکنش می دهد و کلرید طلا (III) AuCl3 را تشکیل می دهد. طلا در دمای 140 درجه سانتیگراد با برم واکنش می دهد و طلا (III) برومید AuBr3 را تشکیل می دهد، اما با ید فقط بسیار آهسته واکنش می دهد و طلا (I) یدید AuI را تشکیل می دهد. . طلا به طور مستقیم با گوگرد واکنش نمی دهد، اما سولفید طلا (III) را می توان با عبور هیدروژن سولفید از محلول رقیق کلرید طلا (III) یا اسید کلرائوریک تولید کرد. طلا در دمای اتاق به آسانی در جیوه حل می شود و یک آمالگام تشکیل می دهد و در دماهای بالاتر با بسیاری از فلزات دیگر آلیاژ می کند. این آلیاژها را می توان برای اصلاح سختی و سایر خواص متالورژیکی، کنترل نقطه ذوب یا ایجاد رنگ های عجیب و غریب تولید کرد. طلا تحت تأثیر اکثر اسیدها قرار نمی گیرد. با اسید هیدروفلوئوریک، هیدروکلریک، هیدروبرومیک، هیدرودیودیک، سولفوریک یا اسید نیتریک واکنش نمی دهد. این ماده با اسید سلنیک واکنش نشان می دهد و توسط aqua regia، مخلوط 1:3 اسید نیتریک و اسید هیدروکلریک حل می شود. اسید نیتریک فلز را به یون 3+ اکسید می‌کند، اما فقط در مقادیر کم، که معمولاً در اسید خالص به دلیل تعادل شیمیایی واکنش غیرقابل تشخیص است. با این حال، یون ها توسط اسید هیدروکلریک از حالت تعادل خارج می شوند و AuCl را تشکیل می دهند یون ها یا اسید کلرواوریک، در نتیجه اکسیداسیون بیشتر را ممکن می کند. طلا به طور مشابه تحت تأثیر اکثر پایه ها قرار نمی گیرد. با سدیم یا پتاسیم هیدروکسید آبی، جامد یا مذاب واکنش نمی دهد. با این حال، با سیانید سدیم یا پتاسیم در شرایط قلیایی هنگامی که اکسیژن وجود دارد واکنش می دهد و کمپلکس های محلول را تشکیل می دهد. حالت های متداول اکسیداسیون طلا شامل +1 (طلا (I) یا ترکیبات شفق) و +3 (طلا (III) یا ترکیبات اوریک است. یون های طلا در محلول به راحتی احیا می شوند و با افزودن هر فلز دیگری به عنوان عامل کاهنده به عنوان فلز رسوب می کنند. فلز اضافه شده اکسید شده و حل می شود و به طلا اجازه می دهد تا از محلول خارج شود و به صورت رسوب جامد بازیابی شود. حالت های اکسیداسیون نادر حالت های اکسیداسیون کمتر متداول طلا شامل -1، +2 و +5 است. حالت اکسیداسیون -1 در اوریدها، ترکیباتی که حاوی Au- آنیون هستند، رخ می دهد. به عنوان مثال، سزیم اورید (CsAu)، در موتیف کلرید سزیم متبلور می شود. اوریدهای روبیدیم، پتاسیم و تترمتیل آمونیوم نیز شناخته شده اند. طلا با 222.8 کیلوژول بر مول، بالاترین میل ترکیبی الکترونی را در بین هر فلزی دارد که طلا را به گونه ای پایدار و مشابه هالیدها تبدیل می کند. طلا همچنین در کمپلکس های کووالانسی با فلزات واسطه گروه 4، مانند تترااورید تیتانیوم و ترکیبات مشابه زیرکونیوم و هافنیوم، حالت اکسیداسیون -1 دارد. انتظار می رود که این مواد شیمیایی دیمرهای پل طلایی را به روشی مشابه هیدرید تیتانیوم (IV) تشکیل دهند. ترکیبات طلا (II) معمولاً با پیوندهای طلا و طلا مانند [Au(CH2)2P(C6H5)2]2Cl2 دیامغناطیس هستند. تبخیر محلول Au(OH)3 در H2SO4 غلیظ بلورهای قرمز سولفات طلا (II) Au2(SO4)2 تولید می کند. در ابتدا تصور می شد که ترکیبی با ظرفیت مخلوط است، نشان داده شده است که حاوی طلا است کاتیون ها، مشابه یون جیوه (I) شناخته شده تر، جیوه یک کمپلکس طلا (II)، کاتیون tetraxenonogold (II)، که حاوی زنون به عنوان لیگاند است، در [AuXe4] (Sb2F11)2 وجود دارد. پنتافلوراید طلا، همراه با آنیون مشتق آن، AuF و کمپلکس دی فلورین آن، هپتا فلوراید طلا، تنها نمونه طلا (V)، بالاترین حالت اکسیداسیون تایید شده است. برخی از ترکیبات طلا پیوند آئوروفیلیک را نشان می‌دهند، که تمایل یون‌های طلا را به برهمکنش در فواصل طولانی‌تر از آن که پیوند طلایی – طلایی معمولی است اما کوتاه‌تر از پیوند واندروالس باشد، توصیف می‌کند. این برهمکنش از نظر قدرت با پیوند هیدروژنی قابل مقایسه است. ترکیبات خوشه ای به خوبی تعریف شده متعدد هستند. در برخی موارد، طلا حالت اکسیداسیون کسری دارد. یک نمونه معرف گونه هشت وجهی است.
