ورق ۵ میل

سرب یک عنصر شیمیایی با نماد Pb (از plumbum لاتین) و عدد اتمی 82 است. این یک فلز سنگین است که از اکثر مواد معمولی چگالتر است. سرب نرم و چکش خوار است و همچنین نقطه ذوب نسبتاً کمی دارد.

سرب وقتی تازه بریده می شود نقره ای با رنگ آبی است. هنگامی که در معرض هوا قرار می گیرد به رنگ خاکستری مات تبدیل می شود.

سرب دارای بالاترین عدد اتمی در بین هر عنصر پایدار است و سه ایزوتوپ آن نقطه پایانی زنجیره‌های اصلی تجزیه هسته‌ای عناصر سنگین‌تر هستند.

سرب یک فلز پس از انتقال نسبتاً غیر فعال است. ویژگی فلزی ضعیف آن با ماهیت آمفوتریک آن نشان داده شده است. اکسیدهای سرب و سرب با اسیدها و بازها واکنش می دهند و تمایل به تشکیل پیوندهای کووالانسی دارد.

ترکیبات سرب معمولاً در حالت اکسیداسیون +2 به جای حالت +4 که با اعضای سبکتر گروه کربن رایج است، یافت می شود. استثناها عمدتاً به ترکیبات ارگانیک محدود می شوند. مانند اعضای سبکتر گروه، سرب تمایل به پیوند با خود دارد. می تواند زنجیره ها و ساختارهای چند وجهی را تشکیل دهد.

از آنجایی که سرب به راحتی از سنگ معدن آن استخراج می شود، مردم ماقبل تاریخ در خاور نزدیک از آن آگاه بودند. گالن یک سنگ معدن اصلی سرب است که اغلب دارای نقره است. علاقه به نقره به آغاز استخراج و استفاده گسترده از سرب در روم باستان کمک کرد.

تولید سرب پس از سقوط روم کاهش یافت و تا انقلاب صنعتی به سطوح قابل مقایسه ای نرسید. سرب نقش مهمی در توسعه ماشین چاپ ایفا کرد، زیرا انواع متحرک را می‌توان به راحتی از آلیاژهای سرب ریخت. در سال 2014، تولید جهانی سرب سالانه حدود ده میلیون تن بود که بیش از نیمی از آن از بازیافت بود.

چگالی بالا، نقطه ذوب پایین، شکل پذیری و بی اثر بودن نسبی سرب در برابر اکسیداسیون آن را مفید می کند. این خصوصیات، همراه با فراوانی نسبی و هزینه کم، منجر به استفاده گسترده از آن در ساخت و ساز، لوله کشی، باتری، گلوله و گلوله، وزنه، لحیم کاری، اسپند، آلیاژهای همجوشی، رنگ های سفید، بنزین سرب دار و محافظ تشعشع شد.

سمیت سرب در اواخر قرن نوزدهم به طور گسترده ای شناخته شد، اگرچه تعدادی از نویسندگان یونانی و رومی باستان تحصیل کرده از این واقعیت آگاه بودند و حتی برخی از علائم مسمومیت با سرب را می دانستند. سرب یک سم عصبی است که در بافت های نرم و استخوان ها تجمع می یابد.

به سیستم عصبی آسیب می رساند و با عملکرد آنزیم های بیولوژیکی تداخل می کند و باعث اختلالات عصبی از مشکلات رفتاری گرفته تا آسیب مغزی می شود و همچنین بر سلامت عمومی، سیستم قلبی عروقی و کلیوی تأثیر می گذارد.
یک اتم سرب دارای 82 الکترون است که در پیکربندی الکترونی  مرتب شده اند.

مجموع انرژی های یونیزاسیون اول و دوم سرب - کل انرژی مورد نیاز برای حذف دو الکترون 6p - نزدیک به قلع، همسایه بالایی سرب در گروه کربن است. این غیرعادی است. انرژی‌های یونیزاسیون معمولاً به صورت گروهی سقوط می‌کنند، زیرا الکترون‌های بیرونی عنصر از هسته دورتر می‌شوند و توسط اوربیتال‌های کوچک‌تر محافظت می‌شوند.

شباهت انرژی های یونیزاسیون ناشی از انقباض لانتانید است - کاهش شعاع عنصر از لانتانیم (عدد اتمی 57) به لوتتیوم (71) و شعاع نسبتاً کوچک عناصر از هافنیوم (72) به بعد. این به دلیل محافظ ضعیف هسته توسط الکترون های لانتانید 4f است.

مجموع چهار انرژی یونیزاسیون اول سرب از قلع بیشتر است، برخلاف آنچه روندهای دوره ای پیش بینی می کنند. اثرات نسبیتی که در اتم‌های سنگین‌تر قابل‌توجه می‌شوند، به این رفتار کمک می‌کنند. یکی از این اثرات، اثر جفت بی‌اثر است: الکترون‌های 6s سرب تمایلی به مشارکت در پیوند ندارند، و باعث می‌شود فاصله بین نزدیک‌ترین اتم‌ها در سرب کریستالی به‌طور غیرعادی طولانی شود.

همزادهای گروه کربن سبکتر سرب، آلوتروپهای پایدار یا ناپایدار را با ساختار مکعبی الماس هماهنگ شده و پیوند کووالانسی تشکیل می دهند. سطوح انرژی اوربیتال های s و p بیرونی آنها به اندازه کافی نزدیک است که امکان اختلاط در چهار اوربیتال هیبریدی sp3 را فراهم می کند.

در سرب، اثر جفت بی‌اثر، جدایی بین اوربیتال‌های s و p را افزایش می‌دهد و نمی‌توان بر این شکاف غلبه کرد با انرژی که توسط پیوندهای اضافی پس از هیبریداسیون آزاد می‌شود. سرب به جای داشتن ساختار مکعبی الماس، پیوندهای فلزی را تشکیل می دهد که در آن فقط الکترون های p غیرمحلی شده و بین یون های Pb2+ تقسیم می شوند. در نتیجه سرب دارای ساختار مکعبی رو به مرکز مانند فلزات دو ظرفیتی کلسیم و استرانسیم است.