لوله ۶۲ اینچ قفس های میلگرد یا پیش ساخته هستند یا در محل با استفاده از خم کن و قیچی هیدرولیک ساخته می شوند. کارگران محل موسوم به تثبیت کننده های فولادی میلگرد را قرار می دهند و از پوشش بتنی و جاسازی کافی اطمینان حاصل می کنند. قفس های میلگرد یا با جوش نقطه ای، سیم فولادی و یا با اتصالات مکانیکی به هم متصل می شوند. اتصالات مکانیکی، همچنین به عنوان "کوپلر" یا "پیچ و خم" شناخته می شود، ابزاری موثر برای کاهش تراکم میلگرد در مناطق بسیار تقویت شده برای ساخت بتن ریخته گری در محل است. رکاب های مستطیلی در فواصل منظم در قسمت بیرونی در امتداد یک ستون یا تیر قرار می گیرند تا از شکست برشی جلوگیری شود. برای اهداف ایمنی هنگام نگهداری در محل، انتهای بیرون زده میلگرد باید با استفاده از "کلاهک قارچی" پلاستیکی رنگی خم شده یا محافظت شود. اگرچه میلگرد دارای دنده هایی است که آن را به صورت مکانیکی به بتن متصل می کند، اما تنش های زیاد همچنان می تواند میلگرد را از بتن بیرون بکشد که ممکن است منجر به ناپایداری سازه و در نهایت شکست شود. برای جلوگیری از این امر، میلگرد باید عمیقاً در اعضای ساختاری مجاور (40 تا 60 برابر قطر) تعبیه شود، که اصطکاک قفل میله را در جای خود افزایش می دهد. از طرف دیگر، میلگرد را می توان در انتها خم کرد و قلاب کرد تا آن را در اطراف بتن و سایر بخش های میلگرد قفل کند، که از مقاومت فشاری بالای بتن استفاده می کند. میلگرد فولادی نیز در صورت عدم پوشش کافی می تواند مستعد خوردگی باشد که می تواند باعث ریزش بتن از فولاد شود و از نظر مقاومت در برابر آتش کارایی آن را کاهش دهد. به عنوان یک قاعده کلی، حداقل پوشش نباید از حداکثر اندازه سنگدانه در بتن، یا بزرگترین اندازه میلگرد آرماتور (هر کدام که بزرگترین باشد) کمتر باشد. NB در نوامبر 2019، انجمن آرماتورهای بریتانیا (BAR) هشداری به مشتریان و پیمانکاران صادر کرد تا بررسی کنند که آرماتورهای پیش ساخته توسط کارگران دارای گواهینامه برای انجام کار جوش داده شده است. CARES مرجع صدور گواهینامه برای تقویت فولاد است.
لوله ۶۲ اینچ قفس های میلگرد یا پیش ساخته هستند یا در محل با استفاده از خم کن و قیچی هیدرولیک ساخته می شوند. کارگران محل موسوم به تثبیت کننده های فولادی میلگرد را قرار می دهند و از پوشش بتنی و جاسازی کافی اطمینان حاصل می کنند. قفس های میلگرد یا با جوش نقطه ای، سیم فولادی و یا با اتصالات مکانیکی به هم متصل می شوند. اتصالات مکانیکی، همچنین به عنوان "کوپلر" یا "پیچ و خم" شناخته می شود، ابزاری موثر برای کاهش تراکم میلگرد در مناطق بسیار تقویت شده برای ساخت بتن ریخته گری در محل است. رکاب های مستطیلی در فواصل منظم در قسمت بیرونی در امتداد یک ستون یا تیر قرار می گیرند تا از شکست برشی جلوگیری شود. برای اهداف ایمنی هنگام نگهداری در محل، انتهای بیرون زده میلگرد باید با استفاده از "کلاهک قارچی" پلاستیکی رنگی خم شده یا محافظت شود. اگرچه میلگرد دارای دنده هایی است که آن را به صورت مکانیکی به بتن متصل می کند، اما تنش های زیاد همچنان می تواند میلگرد را از بتن بیرون بکشد که ممکن است منجر به ناپایداری سازه و در نهایت شکست شود. برای جلوگیری از این امر، میلگرد باید عمیقاً در اعضای ساختاری مجاور (40 تا 60 برابر قطر) تعبیه شود، که اصطکاک قفل میله را در جای خود افزایش می دهد. از طرف دیگر، میلگرد را می توان در انتها خم کرد و قلاب کرد تا آن را در اطراف بتن و سایر بخش های میلگرد قفل کند، که از مقاومت فشاری بالای بتن استفاده می کند. میلگرد فولادی نیز در صورت عدم پوشش کافی می تواند مستعد خوردگی باشد که می تواند باعث ریزش بتن از فولاد شود و از نظر مقاومت در برابر آتش کارایی آن را کاهش دهد. به عنوان یک قاعده کلی، حداقل پوشش نباید از حداکثر اندازه سنگدانه در بتن، یا بزرگترین اندازه میلگرد آرماتور (هر کدام که بزرگترین باشد) کمتر باشد. NB در نوامبر 2019، انجمن آرماتورهای بریتانیا (BAR) هشداری به مشتریان و پیمانکاران صادر کرد تا بررسی کنند که آرماتورهای پیش ساخته توسط کارگران دارای گواهینامه برای انجام کار جوش داده شده است. CARES مرجع صدور گواهینامه برای تقویت فولاد است.
