لوله ۲۶ اینچ اشیاء آهنی در مصر پیدا شده است که قدمت آنها به 3500 سال قبل از میلاد می رسد. آنها حاوی حدود 7.5٪ نیکل هستند که نشان می دهد منشاء شهاب سنگی داشته اند. هیتی های باستان آسیای صغیر، ترکیه امروزی، اولین کسانی بودند که آهن را از سنگ معدن آن در حدود 1500 سال قبل از میلاد ذوب کردند و این فلز جدید و قوی تر به آنها قدرت اقتصادی و سیاسی داد. عصر آهن شروع شده بود. برخی از انواع آهن به وضوح بر اساس محتوای کربن آن نسبت به سایرین برتری داشتند، اگرچه این مورد قدردانی نشد. مقداری سنگ آهن حاوی وانادیوم بود که به اصطلاح فولاد دمشقی را تولید می کرد که برای شمشیر ایده آل است. اولین کسی که انواع مختلف آهن را توضیح داد رنه آنتوان فرشو د رئومور بود که در سال 1722 کتابی در این زمینه نوشت. این توضیح می دهد که چگونه فولاد، آهن فرفورژه و چدن باید با مقدار زغال چوب (کربن) متمایز شوند. آنها حاوی انقلاب صنعتی که در همان قرن آغاز شد به طور گسترده ای بر این فلز متکی بود. شعاع اتمی، بدون پیوند نیمی از فاصله بین دو اتم بدون پیوند از یک عنصر زمانی که نیروهای الکترواستاتیک متعادل هستند. این مقادیر با استفاده از چندین روش مختلف تعیین شد. شعاع کووالانسی نیمی از فاصله بین دو اتم در یک پیوند کووالانسی منفرد. مقادیر برای عدد اکسیداسیون معمولی و هماهنگی داده شده است. میل الکترونی انرژی آزاد می شود که یک الکترون به اتم خنثی اضافه شود و یک یون منفی تشکیل شود. الکترونگاتیوی (مقیاس پالینگ) تمایل یک اتم برای جذب الکترون به سمت خود، که در مقیاس نسبی بیان می شود. اولین انرژی یونیزاسیون حداقل انرژی لازم برای حذف یک الکترون از یک اتم خنثی در حالت پایه. بیایید وانمود کنیم که به یک سطح منظره کاملاً جدید نگاه می کنیم. این می تواند بستری از گدازه باشد که به تازگی سرد شده، برخی از سنگ ها و مواد معدنی در معرض یک یخچال در حال عقب نشینی، زباله های ریخته شده توسط یک رودخانه سیلابی یا بسیاری چیزهای دیگر باشد. ما آن را متریال اصلی سطح منظره جدید می نامیم و در آن نقطه جدید است و از نظر فنی خاک نیست! آیا برای همیشه همینطور باقی می ماند؟ نه... زمان زیادی طول نمی کشد تا بتوان آن را "خاک" نامید، که فقط به این معنی است که ماده اصلی به طریقی توسط پنج عامل تشکیل دهنده خاک تغییر یافته یا هوازده شده است. در حالی که ما در مورد عوامل تشکیل دهنده خاک بحث می کنیم، به این فکر کنید که چگونه ممکن است در مکان ها یا موقعیت های مختلف بر ماده اصلی تأثیر متفاوتی بگذارند. یک راه آسان برای به خاطر سپردن پنج عامل تشکیل دهنده خاک این است که کلمه ClORPT را به خاطر بسپارید، که در آن Cl مخفف آب و هوا، O برای موجودات، R به معنی تسکین (روش دیگری برای گفتن توپوگرافی)، P برای ماده اصلی و T برای زمان است. آب و هوایی که در آن یک خاک توسعه می یابد، تعیین کننده بسیاری از چیزها است، از همه مهمتر، مقدار آبی که از طریق پروفیل جریان می یابد یا شسته می شود. ممکن است عجیب به نظر برسد که آب سنگ ها یا مواد معدنی را حل می کند، اما هرچه یک ماده اصلی در معرض آب بیشتری قرار گیرد، سریعتر هوازدگی می کند. چرخه های انجماد/ذوب و سایر عوامل آب و هوایی نیز مواد اولیه را تحت تاثیر قرار می دهند. ارگانیسم ها، به ویژه گیاهان و میکروارگانیسم های خاک، با تولید اسیدها و سایر مواد آلی، تأثیر زیادی بر آب و هوای مواد اصلی دارند. گروه های مختلف ارگانیسم ها اثرات متفاوتی بر مواد مادر دارند. به عنوان مثال، درختان در یک جنگل، سیستم های ریشه ای متفاوتی دارند و مواد آلی متفاوتی نسبت به علف های یک علفزار تولید می کنند. برجستگی، یا توپوگرافی، بر جایی که آب و سایر مواد روی منظره تجمع می یابند یا از آن خارج می شوند، تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، پایین یک تپه آب بیشتری نسبت به بالای آن دریافت می کند زیرا آب از تپه پایین می ریزد. بنابراین، ماده اصلی در پایین دارای آب بیشتری نسبت به ماده اصلی در بالا خواهد بود، بنابراین خاک‌ها در نهایت متفاوت به نظر می‌رسند. مواد اصلی، که ما همیشه در مورد آن بحث کرده ایم، چیزی است که به خاک تغییر می کند. در حالی که در طول زمان به دلیل هوازدگی تغییر می کند، خاکی با ماده اصلی مانند گدازه بازالت با خاکی با ماده اصلی مانند ماسه ساحل متفاوت است، زیرا مواد اولیه از نظر شیمیایی و فیزیکی بسیار متفاوت هستند. زمان آخرین عامل تشکیل دهنده خاک است. توسعه خاک به زمان بسیار طولانی نیاز دارد. خاک های جدید دارای نمایه ها یا افق های متمایز نیستند. اما با توجه به زمان کافی و چهار عامل دیگر تشکیل دهنده خاک، خاک ها افق های جالب و داستان سرایی می کنند. افق ها اکنون که عوامل مختلفی را که باعث توسعه خاک می‌شوند، می‌دانیم، می‌توانیم به سراغ ویژگی‌هایی برویم که توسعه ایجاد می‌کند و به هر خاک مشخصات منحصربه‌فردی می‌دهد.
لوله ۲۶ اینچ اشیاء آهنی در مصر پیدا شده است که قدمت آنها به 3500 سال قبل از میلاد می رسد. آنها حاوی حدود 7.5٪ نیکل هستند که نشان می دهد منشاء شهاب سنگی داشته اند. هیتی های باستان آسیای صغیر، ترکیه امروزی، اولین کسانی بودند که آهن را از سنگ معدن آن در حدود 1500 سال قبل از میلاد ذوب کردند و این فلز جدید و قوی تر به آنها قدرت اقتصادی و سیاسی داد. عصر آهن شروع شده بود. برخی از انواع آهن به وضوح بر اساس محتوای کربن آن نسبت به سایرین برتری داشتند، اگرچه این مورد قدردانی نشد. مقداری سنگ آهن حاوی وانادیوم بود که به اصطلاح فولاد دمشقی را تولید می کرد که برای شمشیر ایده آل است. اولین کسی که انواع مختلف آهن را توضیح داد رنه آنتوان فرشو د رئومور بود که در سال 1722 کتابی در این زمینه نوشت. این توضیح می دهد که چگونه فولاد، آهن فرفورژه و چدن باید با مقدار زغال چوب (کربن) متمایز شوند. آنها حاوی انقلاب صنعتی که در همان قرن آغاز شد به طور گسترده ای بر این فلز متکی بود. شعاع اتمی، بدون پیوند نیمی از فاصله بین دو اتم بدون پیوند از یک عنصر زمانی که نیروهای الکترواستاتیک متعادل هستند. این مقادیر با استفاده از چندین روش مختلف تعیین شد. شعاع کووالانسی نیمی از فاصله بین دو اتم در یک پیوند کووالانسی منفرد. مقادیر برای عدد اکسیداسیون معمولی و هماهنگی داده شده است. میل الکترونی انرژی آزاد می شود که یک الکترون به اتم خنثی اضافه شود و یک یون منفی تشکیل شود. الکترونگاتیوی (مقیاس پالینگ) تمایل یک اتم برای جذب الکترون به سمت خود، که در مقیاس نسبی بیان می شود. اولین انرژی یونیزاسیون حداقل انرژی لازم برای حذف یک الکترون از یک اتم خنثی در حالت پایه. بیایید وانمود کنیم که به یک سطح منظره کاملاً جدید نگاه می کنیم. این می تواند بستری از گدازه باشد که به تازگی سرد شده، برخی از سنگ ها و مواد معدنی در معرض یک یخچال در حال عقب نشینی، زباله های ریخته شده توسط یک رودخانه سیلابی یا بسیاری چیزهای دیگر باشد. ما آن را متریال اصلی سطح منظره جدید می نامیم و در آن نقطه جدید است و از نظر فنی خاک نیست! آیا برای همیشه همینطور باقی می ماند؟ نه... زمان زیادی طول نمی کشد تا بتوان آن را "خاک" نامید، که فقط به این معنی است که ماده اصلی به طریقی توسط پنج عامل تشکیل دهنده خاک تغییر یافته یا هوازده شده است. در حالی که ما در مورد عوامل تشکیل دهنده خاک بحث می کنیم، به این فکر کنید که چگونه ممکن است در مکان ها یا موقعیت های مختلف بر ماده اصلی تأثیر متفاوتی بگذارند. یک راه آسان برای به خاطر سپردن پنج عامل تشکیل دهنده خاک این است که کلمه ClORPT را به خاطر بسپارید، که در آن Cl مخفف آب و هوا، O برای موجودات، R به معنی تسکین (روش دیگری برای گفتن توپوگرافی)، P برای ماده اصلی و T برای زمان است. آب و هوایی که در آن یک خاک توسعه می یابد، تعیین کننده بسیاری از چیزها است، از همه مهمتر، مقدار آبی که از طریق پروفیل جریان می یابد یا شسته می شود. ممکن است عجیب به نظر برسد که آب سنگ ها یا مواد معدنی را حل می کند، اما هرچه یک ماده اصلی در معرض آب بیشتری قرار گیرد، سریعتر هوازدگی می کند. چرخه های انجماد/ذوب و سایر عوامل آب و هوایی نیز مواد اولیه را تحت تاثیر قرار می دهند. ارگانیسم ها، به ویژه گیاهان و میکروارگانیسم های خاک، با تولید اسیدها و سایر مواد آلی، تأثیر زیادی بر آب و هوای مواد اصلی دارند. گروه های مختلف ارگانیسم ها اثرات متفاوتی بر مواد مادر دارند. به عنوان مثال، درختان در یک جنگل، سیستم های ریشه ای متفاوتی دارند و مواد آلی متفاوتی نسبت به علف های یک علفزار تولید می کنند. برجستگی، یا توپوگرافی، بر جایی که آب و سایر مواد روی منظره تجمع می یابند یا از آن خارج می شوند، تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، پایین یک تپه آب بیشتری نسبت به بالای آن دریافت می کند زیرا آب از تپه پایین می ریزد. بنابراین، ماده اصلی در پایین دارای آب بیشتری نسبت به ماده اصلی در بالا خواهد بود، بنابراین خاک‌ها در نهایت متفاوت به نظر می‌رسند. مواد اصلی، که ما همیشه در مورد آن بحث کرده ایم، چیزی است که به خاک تغییر می کند. در حالی که در طول زمان به دلیل هوازدگی تغییر می کند، خاکی با ماده اصلی مانند گدازه بازالت با خاکی با ماده اصلی مانند ماسه ساحل متفاوت است، زیرا مواد اولیه از نظر شیمیایی و فیزیکی بسیار متفاوت هستند. زمان آخرین عامل تشکیل دهنده خاک است. توسعه خاک به زمان بسیار طولانی نیاز دارد. خاک های جدید دارای نمایه ها یا افق های متمایز نیستند. اما با توجه به زمان کافی و چهار عامل دیگر تشکیل دهنده خاک، خاک ها افق های جالب و داستان سرایی می کنند. افق ها اکنون که عوامل مختلفی را که باعث توسعه خاک می‌شوند، می‌دانیم، می‌توانیم به سراغ ویژگی‌هایی برویم که توسعه ایجاد می‌کند و به هر خاک مشخصات منحصربه‌فردی می‌دهد.
