لوله ۸ اینچ میلگرد میلگرد (مخفف میله تقویت کننده)، که در صورت جرم گیری به عنوان فولاد تقویت کننده شناخته می شود، میلگرد فولادی است که به عنوان یک وسیله کششی در بتن مسلح و سازه های بنایی مسلح برای تقویت و کمک به بتن تحت کشش استفاده می شود. بتن تحت فشار قوی است، اما مقاومت کششی ضعیفی دارد. میلگرد استحکام کششی سازه را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. سطح میلگرد دارای یک سری دنده، خرطومی یا تورفتگی مداوم است تا پیوند بهتری با بتن ایجاد کرده و خطر لغزش را کاهش دهد. رایج ترین نوع میلگرد فولاد کربنی است که معمولاً از میلگردهای گرد نورد گرم با الگوهای تغییر شکل حک شده در سطح آن تشکیل شده است. فولاد و بتن دارای ضرایب انبساط حرارتی مشابهی هستند، بنابراین یک عضو سازه بتنی تقویت شده با فولاد، با تغییر دما، حداقل تنش دیفرانسیل را تجربه خواهد کرد. انواع دیگر میلگردهای قابل دسترس از فولاد ضد زنگ و میلگردهای کامپوزیت ساخته شده از الیاف شیشه، فیبر کربن یا الیاف بازالت هستند. میلگردهای تقویت کننده فولاد کربنی نیز ممکن است در یک رزین اپوکسی که برای مقاومت در برابر اثرات خوردگی طراحی شده است، پوشش داده شوند، به ویژه هنگامی که در محیط های آب شور استفاده می شود. نشان داده شده است که بامبو جایگزین مناسبی برای تقویت‌کننده فولاد در ساخت‌وسازهای بتنی است. این انواع جایگزین معمولاً گران‌تر هستند یا ممکن است خواص مکانیکی کمتری داشته باشند و بنابراین اغلب در ساخت‌وسازهای تخصصی مورد استفاده قرار می‌گیرند، جایی که ویژگی‌های فیزیکی آن‌ها الزامات عملکردی خاصی را برآورده می‌کنند. فولاد ارائه نمی کند. نسخه اولیه میلگرد در داخل برج کج نویانسک میله‌های تقویت‌کننده در ساختمان‌های بنایی از دوران باستان استفاده می‌شده است، به طوری که روم از میله‌های آهنی یا چوبی در ساخت طاق استفاده می‌کرده است، بعداً میله‌های آهنی و صفحات لنگر در سراسر اروپای قرون وسطی به‌عنوان وسیله‌ای برای تقویت طاق‌ها، طاق‌ها و گنبدها استفاده شد.=۲۵۰۰ متر. میلگرد در قرن چهاردهم Chateau de Vincennes مورد استفاده قرار گرفت. در طول قرن هجدهم، از میلگرد برای تشکیل لاشه برج کج نویانسک در روسیه استفاده شد که به دستور صنعتگر آکینفی دمیدوف ساخته شد. چدن مورد استفاده برای میلگرد از کیفیت بالایی برخوردار بود و تا به امروز هیچ خوردگی روی میلگردها وجود ندارد. لاشه برج به سقف چادری چدنی آن متصل بود که با یکی از اولین میله های رعد و برق شناخته شده تاج گذاری شده بود. با این حال، تا اواسط قرن 19 بود که میلگرد با تعبیه میله های فولادی در بتن، بیشترین قدرت خود را نشان داد، بنابراین بتن مسلح مدرن تولید شد. چندین نفر در اروپا و آمریکای شمالی در دهه 1850 بتن مسلح ساختند. از جمله جوزف لوئیس لامبوت فرانسوی، که قایق های بتن آرمه در پاریس (1854) ساخت و تادئوس حیات از ایالات متحده، که تیرهای بتن آرمه را تولید و آزمایش کرد. ژوزف مونیر فرانسوی یکی از برجسته ترین چهره های اختراع و رواج بتن مسلح است. ارنست ال رانسوم، مهندس و معمار انگلیسی که در ایالات متحده کار می کرد، سهم قابل توجهی در توسعه میله های تقویت کننده در ساخت و ساز بتن داشت. او میلگرد آهنی پیچ خورده را اختراع کرد که در ابتدا هنگام طراحی پیاده روهای خود نگهدار برای سالن ماسونی در استاکتون کالیفرنیا به آن فکر کرد. با این حال، میلگرد پیچ خورده او در ابتدا مورد قدردانی قرار نگرفت و حتی در انجمن فنی کالیفرنیا مورد تمسخر قرار گرفت، جایی که اعضای آن اظهار داشتند که پیچش باعث ضعیف شدن آهن می شود. در سال 1889، رانسوم در ساحل غربی عمدتاً در طراحی پل ها کار کرد. یکی از این پل ها، پل دریاچه آلورد در پارک گلدن گیت سانفرانسیسکو، اولین پل بتن مسلح ساخته شده در ایالات متحده بود. او در این سازه از میلگرد تابیده استفاده کرد.
لوله ۸ اینچ میلگرد میلگرد (مخفف میله تقویت کننده)، که در صورت جرم گیری به عنوان فولاد تقویت کننده شناخته می شود، میلگرد فولادی است که به عنوان یک وسیله کششی در بتن مسلح و سازه های بنایی مسلح برای تقویت و کمک به بتن تحت کشش استفاده می شود. بتن تحت فشار قوی است، اما مقاومت کششی ضعیفی دارد. میلگرد استحکام کششی سازه را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. سطح میلگرد دارای یک سری دنده، خرطومی یا تورفتگی مداوم است تا پیوند بهتری با بتن ایجاد کرده و خطر لغزش را کاهش دهد. رایج ترین نوع میلگرد فولاد کربنی است که معمولاً از میلگردهای گرد نورد گرم با الگوهای تغییر شکل حک شده در سطح آن تشکیل شده است. فولاد و بتن دارای ضرایب انبساط حرارتی مشابهی هستند، بنابراین یک عضو سازه بتنی تقویت شده با فولاد، با تغییر دما، حداقل تنش دیفرانسیل را تجربه خواهد کرد. انواع دیگر میلگردهای قابل دسترس از فولاد ضد زنگ و میلگردهای کامپوزیت ساخته شده از الیاف شیشه، فیبر کربن یا الیاف بازالت هستند. میلگردهای تقویت کننده فولاد کربنی نیز ممکن است در یک رزین اپوکسی که برای مقاومت در برابر اثرات خوردگی طراحی شده است، پوشش داده شوند، به ویژه هنگامی که در محیط های آب شور استفاده می شود. نشان داده شده است که بامبو جایگزین مناسبی برای تقویت‌کننده فولاد در ساخت‌وسازهای بتنی است. این انواع جایگزین معمولاً گران‌تر هستند یا ممکن است خواص مکانیکی کمتری داشته باشند و بنابراین اغلب در ساخت‌وسازهای تخصصی مورد استفاده قرار می‌گیرند، جایی که ویژگی‌های فیزیکی آن‌ها الزامات عملکردی خاصی را برآورده می‌کنند. فولاد ارائه نمی کند. نسخه اولیه میلگرد در داخل برج کج نویانسک میله‌های تقویت‌کننده در ساختمان‌های بنایی از دوران باستان استفاده می‌شده است، به طوری که روم از میله‌های آهنی یا چوبی در ساخت طاق استفاده می‌کرده است، بعداً میله‌های آهنی و صفحات لنگر در سراسر اروپای قرون وسطی به‌عنوان وسیله‌ای برای تقویت طاق‌ها، طاق‌ها و گنبدها استفاده شد.=۲۵۰۰ متر. میلگرد در قرن چهاردهم Chateau de Vincennes مورد استفاده قرار گرفت. در طول قرن هجدهم، از میلگرد برای تشکیل لاشه برج کج نویانسک در روسیه استفاده شد که به دستور صنعتگر آکینفی دمیدوف ساخته شد. چدن مورد استفاده برای میلگرد از کیفیت بالایی برخوردار بود و تا به امروز هیچ خوردگی روی میلگردها وجود ندارد. لاشه برج به سقف چادری چدنی آن متصل بود که با یکی از اولین میله های رعد و برق شناخته شده تاج گذاری شده بود. با این حال، تا اواسط قرن 19 بود که میلگرد با تعبیه میله های فولادی در بتن، بیشترین قدرت خود را نشان داد، بنابراین بتن مسلح مدرن تولید شد. چندین نفر در اروپا و آمریکای شمالی در دهه 1850 بتن مسلح ساختند. از جمله جوزف لوئیس لامبوت فرانسوی، که قایق های بتن آرمه در پاریس (1854) ساخت و تادئوس حیات از ایالات متحده، که تیرهای بتن آرمه را تولید و آزمایش کرد. ژوزف مونیر فرانسوی یکی از برجسته ترین چهره های اختراع و رواج بتن مسلح است. ارنست ال رانسوم، مهندس و معمار انگلیسی که در ایالات متحده کار می کرد، سهم قابل توجهی در توسعه میله های تقویت کننده در ساخت و ساز بتن داشت. او میلگرد آهنی پیچ خورده را اختراع کرد که در ابتدا هنگام طراحی پیاده روهای خود نگهدار برای سالن ماسونی در استاکتون کالیفرنیا به آن فکر کرد. با این حال، میلگرد پیچ خورده او در ابتدا مورد قدردانی قرار نگرفت و حتی در انجمن فنی کالیفرنیا مورد تمسخر قرار گرفت، جایی که اعضای آن اظهار داشتند که پیچش باعث ضعیف شدن آهن می شود. در سال 1889، رانسوم در ساحل غربی عمدتاً در طراحی پل ها کار کرد. یکی از این پل ها، پل دریاچه آلورد در پارک گلدن گیت سانفرانسیسکو، اولین پل بتن مسلح ساخته شده در ایالات متحده بود. او در این سازه از میلگرد تابیده استفاده کرد.
