قیمت گابیون هنگامی که طراحان برای پروژه های خود به مواد ناهموار و سخت نیاز دارند، فولاد و تیتانیوم اولین گزینه هایی هستند که به ذهن می رسند. این فلزات در مجموعه وسیعی از آلیاژها وجود دارند - فلزات پایه که با عناصر فلزی دیگر آغشته شده اند که مقداری بیشتر از قطعات آن تولید می کنند. ده ها آلیاژ تیتانیوم و صدها آلیاژ فولاد دیگر وجود دارد، بنابراین تصمیم گیری در مورد این دو فلز اغلب اوقات می تواند چالش برانگیز باشد. این مقاله، از طریق بررسی خواص فیزیکی، مکانیکی و کاری فولاد و تیتانیوم، می‌تواند به طراحان در انتخاب ماده مناسب برای کارشان کمک کند. هر یک از فلزات به طور مختصر مورد بررسی قرار می گیرد . فولاد فولاد که در آغاز قرن بیستم کامل شد، به سرعت به مفیدترین و متنوع ترین فلز روی زمین تبدیل شد. این ماده با غنی سازی آهن عنصری با کربن ایجاد می شود که باعث افزایش سختی، استحکام و مقاومت آن می شود. بسیاری از فولادهای به اصطلاح آلیاژی نیز از عناصری مانند روی، کروم، منگنز، مولیبدن، سیلیکون و حتی تیتانیوم برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی، تغییر شکل، دماهای بالا و غیره استفاده می کنند. به عنوان مثال، فولاد با سطح کروم بالا متعلق به فولادهای ضد زنگ یا فولادهایی است که نسبت به سایر آلیاژها کمتر مستعد زنگ زدگی هستند. از آنجایی که انواع مختلفی از فولاد وجود دارد، تعمیم خواص خاص آن دشوار است، اما مقاله ما در مورد انواع فولاد، مقدمه خوبی برای کلاس های مختلف ارائه می دهد. به طور کلی، فولاد یک فلز متراکم، سخت و در عین حال قابل کار است. این به فرآیند تقویت عملیات حرارتی پاسخ می دهد، که به ساده ترین فولادها نیز اجازه می دهد تا بر اساس نحوه گرم/سرد شدن، خواص متغیری داشته باشند. مغناطیسی است و می تواند گرما و الکتریسیته را به آسانی هدایت کند. اکثر فولادها به دلیل ترکیبات آهنی خود در برابر خوردگی حساس هستند، اگرچه فولادهای ضد زنگ تا حدی این ضعف را برطرف می کنند. فولاد از استحکام بالایی برخوردار است، اما این استحکام با چقرمگی آن نسبت معکوس دارد، یا معیاری از انعطاف پذیری در برابر تغییر شکل بدون شکستگی است. در حالی که فولادهای ماشینکاری در دسترس هستند، فولادهای دیگری نیز وجود دارند که به دلیل خواص کاری آنها، ماشینکاری اگر غیرممکن نباشد، دشوار است. باید واضح باشد که فولاد می تواند کارهای مختلف زیادی را انجام دهد: می تواند سخت، سخت، قوی، دما یا مقاوم در برابر خوردگی باشد. مشکل این است که نمی توان همه این چیزها را به یکباره انجام داد، بدون اینکه یک دارایی بر دیگری فدا شود. اگرچه این مشکل بزرگی نیست، زیرا بیشتر گریدهای فولادی ارزان هستند و به طراحان اجازه می‌دهند تا فولادهای مختلف را در پروژه‌های خود ترکیب کنند تا از مزایای ترکیبی برخوردار شوند. در نتیجه، فولاد تقریباً در هر صنعت راه خود را پیدا می کند و در خودروسازی، هوافضا، سازه، معماری، تولید، الکترونیک، زیرساخت و ده ها کاربرد دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. تیتانیوم تیتانیوم برای اولین بار در اوایل دهه 1900 به شکل های فلزی خود خالص شد و آنقدرها که اکثر مردم تصور می کنند نادر نیست. در واقع، این چهارمین فلز فراوان روی زمین است، اما یافتن آن در غلظت های بالا یا شکل عنصری آن دشوار است. همچنین خالص‌سازی آن دشوار است و تولید آن گران‌تر از تهیه آن است. تیتانیوم عنصری یک فلز غیر مغناطیسی خاکستری نقره‌ای با چگالی 4.51 گرم بر سانتی‌متر مکعب است که تقریباً نیمی از چگالی فولاد است و آن را در دسته «فلز سبک» قرار می‌دهد. تیتانیوم مدرن یا به صورت تیتانیوم عنصری یا در آلیاژهای تیتانیوم مختلف تولید می شود که همگی برای افزایش استحکام و مقاومت در برابر خوردگی تیتانیوم پایه ساخته شده اند. این آلیاژها دارای استحکام لازم برای کار به عنوان مواد هوافضا، ساختاری، زیست پزشکی و مواد با دمای بالا هستند، در حالی که تیتانیوم عنصری معمولاً به عنوان یک عامل آلیاژی برای فلزات دیگر ذخیره می شود. جوشکاری، ماشینکاری یا شکل دادن تیتانیوم به سختی انجام می شود، اما برای افزایش استحکام می توان آن را تحت عملیات حرارتی قرار داد. این مزیت منحصر به فرد زیست سازگار بودن را دارد، به این معنی که تیتانیوم در داخل بدن بی اثر می ماند و آن را برای فناوری ایمپلنت پزشکی ضروری می کند. نسبت استحکام به وزن بسیار خوبی دارد و به همان میزان استحکام فولاد را در 40 درصد وزن خود ارائه می دهد و به لطف لایه نازکی از اکسید تشکیل شده روی سطح آن در مجاورت هوا یا آب، در برابر خوردگی مقاوم است. همچنین در برابر کاویتاسیون و فرسایش مقاومت می کند، که آن را مستعد کاربردهای پر استرس مانند هواپیما و فن آوری های نظامی می کند. تیتانیوم برای پروژه‌هایی که وزن به حداقل می‌رسد اما استحکام به حداکثر می‌رسد حیاتی است
قیمت گابیون هنگامی که طراحان برای پروژه های خود به مواد ناهموار و سخت نیاز دارند، فولاد و تیتانیوم اولین گزینه هایی هستند که به ذهن می رسند. این فلزات در مجموعه وسیعی از آلیاژها وجود دارند - فلزات پایه که با عناصر فلزی دیگر آغشته شده اند که مقداری بیشتر از قطعات آن تولید می کنند. ده ها آلیاژ تیتانیوم و صدها آلیاژ فولاد دیگر وجود دارد، بنابراین تصمیم گیری در مورد این دو فلز اغلب اوقات می تواند چالش برانگیز باشد. این مقاله، از طریق بررسی خواص فیزیکی، مکانیکی و کاری فولاد و تیتانیوم، می‌تواند به طراحان در انتخاب ماده مناسب برای کارشان کمک کند. هر یک از فلزات به طور مختصر مورد بررسی قرار می گیرد . فولاد فولاد که در آغاز قرن بیستم کامل شد، به سرعت به مفیدترین و متنوع ترین فلز روی زمین تبدیل شد. این ماده با غنی سازی آهن عنصری با کربن ایجاد می شود که باعث افزایش سختی، استحکام و مقاومت آن می شود. بسیاری از فولادهای به اصطلاح آلیاژی نیز از عناصری مانند روی، کروم، منگنز، مولیبدن، سیلیکون و حتی تیتانیوم برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی، تغییر شکل، دماهای بالا و غیره استفاده می کنند. به عنوان مثال، فولاد با سطح کروم بالا متعلق به فولادهای ضد زنگ یا فولادهایی است که نسبت به سایر آلیاژها کمتر مستعد زنگ زدگی هستند. از آنجایی که انواع مختلفی از فولاد وجود دارد، تعمیم خواص خاص آن دشوار است، اما مقاله ما در مورد انواع فولاد، مقدمه خوبی برای کلاس های مختلف ارائه می دهد. به طور کلی، فولاد یک فلز متراکم، سخت و در عین حال قابل کار است. این به فرآیند تقویت عملیات حرارتی پاسخ می دهد، که به ساده ترین فولادها نیز اجازه می دهد تا بر اساس نحوه گرم/سرد شدن، خواص متغیری داشته باشند. مغناطیسی است و می تواند گرما و الکتریسیته را به آسانی هدایت کند. اکثر فولادها به دلیل ترکیبات آهنی خود در برابر خوردگی حساس هستند، اگرچه فولادهای ضد زنگ تا حدی این ضعف را برطرف می کنند. فولاد از استحکام بالایی برخوردار است، اما این استحکام با چقرمگی آن نسبت معکوس دارد، یا معیاری از انعطاف پذیری در برابر تغییر شکل بدون شکستگی است. در حالی که فولادهای ماشینکاری در دسترس هستند، فولادهای دیگری نیز وجود دارند که به دلیل خواص کاری آنها، ماشینکاری اگر غیرممکن نباشد، دشوار است. باید واضح باشد که فولاد می تواند کارهای مختلف زیادی را انجام دهد: می تواند سخت، سخت، قوی، دما یا مقاوم در برابر خوردگی باشد. مشکل این است که نمی توان همه این چیزها را به یکباره انجام داد، بدون اینکه یک دارایی بر دیگری فدا شود. اگرچه این مشکل بزرگی نیست، زیرا بیشتر گریدهای فولادی ارزان هستند و به طراحان اجازه می‌دهند تا فولادهای مختلف را در پروژه‌های خود ترکیب کنند تا از مزایای ترکیبی برخوردار شوند. در نتیجه، فولاد تقریباً در هر صنعت راه خود را پیدا می کند و در خودروسازی، هوافضا، سازه، معماری، تولید، الکترونیک، زیرساخت و ده ها کاربرد دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. تیتانیوم تیتانیوم برای اولین بار در اوایل دهه 1900 به شکل های فلزی خود خالص شد و آنقدرها که اکثر مردم تصور می کنند نادر نیست. در واقع، این چهارمین فلز فراوان روی زمین است، اما یافتن آن در غلظت های بالا یا شکل عنصری آن دشوار است. همچنین خالص‌سازی آن دشوار است و تولید آن گران‌تر از تهیه آن است. تیتانیوم عنصری یک فلز غیر مغناطیسی خاکستری نقره‌ای با چگالی 4.51 گرم بر سانتی‌متر مکعب است که تقریباً نیمی از چگالی فولاد است و آن را در دسته «فلز سبک» قرار می‌دهد. تیتانیوم مدرن یا به صورت تیتانیوم عنصری یا در آلیاژهای تیتانیوم مختلف تولید می شود که همگی برای افزایش استحکام و مقاومت در برابر خوردگی تیتانیوم پایه ساخته شده اند. این آلیاژها دارای استحکام لازم برای کار به عنوان مواد هوافضا، ساختاری، زیست پزشکی و مواد با دمای بالا هستند، در حالی که تیتانیوم عنصری معمولاً به عنوان یک عامل آلیاژی برای فلزات دیگر ذخیره می شود. جوشکاری، ماشینکاری یا شکل دادن تیتانیوم به سختی انجام می شود، اما برای افزایش استحکام می توان آن را تحت عملیات حرارتی قرار داد. این مزیت منحصر به فرد زیست سازگار بودن را دارد، به این معنی که تیتانیوم در داخل بدن بی اثر می ماند و آن را برای فناوری ایمپلنت پزشکی ضروری می کند. نسبت استحکام به وزن بسیار خوبی دارد و به همان میزان استحکام فولاد را در 40 درصد وزن خود ارائه می دهد و به لطف لایه نازکی از اکسید تشکیل شده روی سطح آن در مجاورت هوا یا آب، در برابر خوردگی مقاوم است. همچنین در برابر کاویتاسیون و فرسایش مقاومت می کند، که آن را مستعد کاربردهای پر استرس مانند هواپیما و فن آوری های نظامی می کند. تیتانیوم برای پروژه‌هایی که وزن به حداقل می‌رسد اما استحکام به حداکثر می‌رسد حیاتی است
