تیرآهن ۱۴ آهن یکی از قدیمی ترین فلزات شناخته شده برای بشر است. انسان پارینه سنگی از هماتیت ریز آسیاب شده به عنوان رنگ بدن استفاده می کرد. در حدود 4000 سال قبل از میلاد، مصریان و سومری ها برای اولین بار از آهن شهاب سنگ ها برای ساختن مهره ها، زیور آلات، سلاح ها و ابزار استفاده کردند. خط زمانی عصر آهن از نظر جغرافیایی متفاوت بود. به عنوان مثال هیتی ها آهن آهنگری (آن را گرم می کردند، سپس چکش می زدند، سپس آن را به سرعت سرد می کردند تا آهنی سخت تر از برنزی که مردم قبلاً استفاده می کردند) در حدود سال های 1300 تا 1100 قبل از میلاد و به همین ترتیب طبق گفته Tewari (2003) ) شواهد باستان شناسی نشان می دهد که آهن کاری در هند در حدود 1800 تا 1000 قبل از میلاد اتفاق افتاده است. در زمان امپراتوری روم، آهن برای تخت، دروازه، ارابه، میخ، اره، تبر، نیزه، قلاب ماهی و ابزار برای تیز کردن استفاده می شد. در قرون وسطی، با معرفی توپ آهنی و گلوله توپ، مصرف آهن افزایش یافت تا مس و برنز به عنوان پرمصرف ترین فلز پیشی بگیرد. در اواخر قرن نوزدهم، عصر فولاد آغاز شد، با کشتی‌های چوبی که جای خود را به فولاد دادند، ماشین‌آلاتی که به کارخانه‌ها آمدند و راه‌آهن اختراع شد. آهن برای تمدن مدرن ضروری است و بیش از 3000 سال است که مردم در استفاده از آن مهارت داشته اند. با این حال، استفاده از آن تنها در قرن چهاردهم، زمانی که کوره های ذوب (پیشرو کوره های بلند) جایگزین فورج ها شدند، رواج یافت. تشکیل تشکیل سنگ های لایه ای صورتی و قرمز رنگ سازند آهن نواری در آبشار فورتسکیو، استرالیای غربی. سنگهای آهن سنگ‌هایی هستند که می‌توان از آن‌ها آهن فلزی استخراج کرد. بیشتر ذخایر سنگ آهن در جهان در سنگ هایی به نام سازندهای آهن نواری (BIFs) یافت می شود. اینها سنگهای رسوبی هستند که دارای لایه های متناوب مواد معدنی غنی از آهن و یک سنگ سیلیسی ریزدانه به نام چرت هستند. بسیاری از سازندهای آهن نواری که امروزه استخراج می شوند میلیون ها سال پیش تشکیل شده اند. حدود 3000 میلیون سال پیش اکسیژن محلول در اقیانوس ها وجود نداشت یا بسیار کم بود. با این حال، اقیانوس ها حاوی مقدار زیادی سیلیس محلول بودند که از هوازدگی سنگ ها به دست می آمد. اکسید آهن محلول نیز از هوازدگی سنگ ها تولید می شد و همچنین توسط رودخانه ها به دریا شسته می شد. حدود 2500 میلیون سال پیش اقیانوس‌ها توسط باکتری‌هایی زندگی می‌کردند که توانایی فتوسنتز و تولید اکسیژن را توسعه دادند. شکوفه‌های فصلی وجود داشت که مقادیر زیادی اکسیژن را در آب دریا آزاد می‌کرد که با اکسید آهن محلول واکنش داد و اکسید آهن نامحلول را تشکیل داد. این رسوب از محلول به عنوان مواد معدنی مگنتیت و هماتیت لایه های آهن را در میان لایه های دیگر رسوب در کف دریا تشکیل می دهد. طی میلیون‌ها سال، این فرآیندهای رسوب سیلیس و اکسید آهن بارها و بارها تکرار شدند که منجر به رسوب لایه‌های متناوب چرت، هماتیت و مگنتیت شد. نام تشکیل آهن نواری از نوار رنگی مشخص این رسوبات عظیم می آید. این فرآیند نزدیک به یک میلیارد سال ادامه یافت و در نهایت منجر به تجمع اکسیژن در جو شد. بیشتر منابع مهم سنگ آهن جهان در سازندهای آهن نواری، که تقریباً منحصراً مربوط به عصر پرکامبرین (یعنی بیش از 541 میلیون سال سن) هستند، وجود دارد. BIF در تمام قاره ها رخ می دهد. آهن اولین فلزی بود که در استرالیا توسط کاوشگر ادوارد جان ایر در استرالیای جنوبی کشف شد. اگرچه منابع سنگ آهن در تمام ایالت ها و مناطق استرالیا وجود دارد، تقریبا 90 درصد از منابع شناسایی شده در استرالیای غربی، از جمله تقریبا 80 درصد در استان هامرسلی، یکی از مناطق اصلی تولید سنگ آهن در جهان، وجود دارد. استرالیا یکی از بزرگترین تولیدکنندگان سنگ آهن در جهان است و سنگ آهن پایه یکی از صنایع عمده صادراتی استرالیا است.
تیرآهن ۱۴ آهن یکی از قدیمی ترین فلزات شناخته شده برای بشر است. انسان پارینه سنگی از هماتیت ریز آسیاب شده به عنوان رنگ بدن استفاده می کرد. در حدود 4000 سال قبل از میلاد، مصریان و سومری ها برای اولین بار از آهن شهاب سنگ ها برای ساختن مهره ها، زیور آلات، سلاح ها و ابزار استفاده کردند. خط زمانی عصر آهن از نظر جغرافیایی متفاوت بود. به عنوان مثال هیتی ها آهن آهنگری (آن را گرم می کردند، سپس چکش می زدند، سپس آن را به سرعت سرد می کردند تا آهنی سخت تر از برنزی که مردم قبلاً استفاده می کردند) در حدود سال های 1300 تا 1100 قبل از میلاد و به همین ترتیب طبق گفته Tewari (2003) ) شواهد باستان شناسی نشان می دهد که آهن کاری در هند در حدود 1800 تا 1000 قبل از میلاد اتفاق افتاده است. در زمان امپراتوری روم، آهن برای تخت، دروازه، ارابه، میخ، اره، تبر، نیزه، قلاب ماهی و ابزار برای تیز کردن استفاده می شد. در قرون وسطی، با معرفی توپ آهنی و گلوله توپ، مصرف آهن افزایش یافت تا مس و برنز به عنوان پرمصرف ترین فلز پیشی بگیرد. در اواخر قرن نوزدهم، عصر فولاد آغاز شد، با کشتی‌های چوبی که جای خود را به فولاد دادند، ماشین‌آلاتی که به کارخانه‌ها آمدند و راه‌آهن اختراع شد. آهن برای تمدن مدرن ضروری است و بیش از 3000 سال است که مردم در استفاده از آن مهارت داشته اند. با این حال، استفاده از آن تنها در قرن چهاردهم، زمانی که کوره های ذوب (پیشرو کوره های بلند) جایگزین فورج ها شدند، رواج یافت. تشکیل تشکیل سنگ های لایه ای صورتی و قرمز رنگ سازند آهن نواری در آبشار فورتسکیو، استرالیای غربی. سنگهای آهن سنگ‌هایی هستند که می‌توان از آن‌ها آهن فلزی استخراج کرد. بیشتر ذخایر سنگ آهن در جهان در سنگ هایی به نام سازندهای آهن نواری (BIFs) یافت می شود. اینها سنگهای رسوبی هستند که دارای لایه های متناوب مواد معدنی غنی از آهن و یک سنگ سیلیسی ریزدانه به نام چرت هستند. بسیاری از سازندهای آهن نواری که امروزه استخراج می شوند میلیون ها سال پیش تشکیل شده اند. حدود 3000 میلیون سال پیش اکسیژن محلول در اقیانوس ها وجود نداشت یا بسیار کم بود. با این حال، اقیانوس ها حاوی مقدار زیادی سیلیس محلول بودند که از هوازدگی سنگ ها به دست می آمد. اکسید آهن محلول نیز از هوازدگی سنگ ها تولید می شد و همچنین توسط رودخانه ها به دریا شسته می شد. حدود 2500 میلیون سال پیش اقیانوس‌ها توسط باکتری‌هایی زندگی می‌کردند که توانایی فتوسنتز و تولید اکسیژن را توسعه دادند. شکوفه‌های فصلی وجود داشت که مقادیر زیادی اکسیژن را در آب دریا آزاد می‌کرد که با اکسید آهن محلول واکنش داد و اکسید آهن نامحلول را تشکیل داد. این رسوب از محلول به عنوان مواد معدنی مگنتیت و هماتیت لایه های آهن را در میان لایه های دیگر رسوب در کف دریا تشکیل می دهد. طی میلیون‌ها سال، این فرآیندهای رسوب سیلیس و اکسید آهن بارها و بارها تکرار شدند که منجر به رسوب لایه‌های متناوب چرت، هماتیت و مگنتیت شد. نام تشکیل آهن نواری از نوار رنگی مشخص این رسوبات عظیم می آید. این فرآیند نزدیک به یک میلیارد سال ادامه یافت و در نهایت منجر به تجمع اکسیژن در جو شد. بیشتر منابع مهم سنگ آهن جهان در سازندهای آهن نواری، که تقریباً منحصراً مربوط به عصر پرکامبرین (یعنی بیش از 541 میلیون سال سن) هستند، وجود دارد. BIF در تمام قاره ها رخ می دهد. آهن اولین فلزی بود که در استرالیا توسط کاوشگر ادوارد جان ایر در استرالیای جنوبی کشف شد. اگرچه منابع سنگ آهن در تمام ایالت ها و مناطق استرالیا وجود دارد، تقریبا 90 درصد از منابع شناسایی شده در استرالیای غربی، از جمله تقریبا 80 درصد در استان هامرسلی، یکی از مناطق اصلی تولید سنگ آهن در جهان، وجود دارد. استرالیا یکی از بزرگترین تولیدکنندگان سنگ آهن در جهان است و سنگ آهن پایه یکی از صنایع عمده صادراتی استرالیا است.
