پست و لنگه

ساده ترین نمونه بار و تکیه گاه در ساخت و ساز، سیستم پست و لنگه است که در آن دو عضو قائم (تیر، ستون، پایه) عضو سوم (بالا، تیر، تیر، تیرک) را که به صورت افقی در سطوح بالای خود قرار داده اند، نگه می دارند . این اساس تکامل همه روزنه ها است. اما پست و لنگه به ​​شکل خالص خود فقط در ستون‌ها و سازه‌های قاب‌بندی دیده می‌شود، زیرا ستون‌های در، پنجره، سقف و سقف بخشی از دیوار هستند.
وظیفه لنگه تحمل بارهایی است که روی آن (و بار خود) بدون تغییر شکل یا شکستن قرار می گیرد. شکست فقط زمانی رخ می دهد که مواد خیلی ضعیف باشد یا لنگه خیلی بلند باشد. لنگه های تشکیل شده از موادی که در خمش ضعیف هستند، مانند سنگ، باید کوتاه باشند، در حالی که لنگه در موادی که در خمش قوی هستند، مانند فولاد، ممکن است دهانه های بسیار بیشتری را بپوشاند. لنگه های بنایی ناکارآمد هستند زیرا باید به چسبندگی ملات بستگی داشته باشند که ضعیف تر از بلوک هایی است که می چسبد. بنابراین در بنایی از لنگه های یکپارچه (تک دال) سنگ، چوب و مصالح مستحکم تر استفاده می شود.
وظیفه پست پشتیبانی از لنگه و بارهای آن بدون له شدن یا کمانش است. شکست، مانند لنگه ها، به دلیل ضعف یا طول بیش از حد رخ می دهد، اما تفاوت این است که ماده باید به ویژه در فشرده سازی قوی باشد. سنگی که این خاصیت را دارد به عنوان یک پست تطبیق پذیرتر از لنگه است. تحت بارهای سنگین نسبت به چوب برتری دارد اما نه از آهن، فولاد یا بتن مسلح. پایه های بنایی، از جمله آنهایی که از آجر ساخته شده اند، ممکن است بسیار کارآمد باشند، زیرا بارها اتصالات را فشرده می کنند و به انسجام آنها می افزایند. اگرچه از ستون‌های سنگی یکپارچه استفاده می‌شود، اما تولید آنها برای سازه‌های بزرگ بسیار زیاد است و ستون‌ها معمولاً از یک سری بلوک‌های استوانه‌ای به نام درام ساخته می‌شوند.