بررسی اجمالی چدن و آهن فرفورژه در اواخر دهه 1700 و در سراسر دهه 1800 مصالح ساختمانی محبوب بودند. تولید انبوه به این معنی بود که بسیاری از معماری اسکاتلندی در این دوره از آهن هم به صورت تزئینی و هم از نظر ساختاری استفاده می کردند. اسکاتلند همچنین یکی از صادرکنندگان عمده محصولات چدن در قرن 19 و 20 بود. آهن‌کاری‌های تزئینی و معماری با استفاده از سه فلز آهنی ساخته شده‌اند: چدن، آهن فرفورژه و فولاد ملایم که همگی از سنگ آهن به دست می‌آیند. ویژگی‌های آهن متفاوت است و در حالی که سنگ‌های اسکاتلندی برای ریخته‌گری مناسب بودند، برای تبدیل به آهن فرفورژه خوب کمتر مناسب بودند. بازرسی منظم آهن آلات به شما کمک می کند تا علائم آسیب یا پوسیدگی را تشخیص دهید تا بتوانید به سرعت با آنها برخورد کنید. آهن ماده ای بادوام است، اما عوامل مختلفی می توانند به پوسیدگی و سرعت بخشیدن به آن کمک کنند. عدم نگهداری و تعمیرات منظم اغلب بدترین مقصر است. خوردگی آهن زمانی اتفاق می افتد که اکسیژن و آب وجود داشته باشد. با گذشت زمان، آهن به اشکال اکسید طبیعی سنگ آهن اصلی که از آن به وجود آمده است، باز می گردد. اعمال پوشش های سطحی برای خشک نگه داشتن آهن، خطر خوردگی را کاهش می دهد. شما باید به محض مشاهده هر گونه خوردگی از آهن آلات آن را حذف کنید. در مواردی که تعمیرات آهن ضروری است، مداخله باید حداقل باشد و از تکنیک های تعمیر با کیفیت استفاده شود. تعمیرات و جایگزینی با طراحی نامناسب می تواند باعث آسیب جدی شود و ظاهر و شخصیت آهنی های تاریخی را خراب کند. گاهی اوقات ممکن است برای اطمینان از یکپارچگی ساختار، تعویض عناصر آهنی ضروری باشد. با این حال، باید سعی کنید تا جایی که می توانید پارچه اصلی را حفظ کنید، و همه جایگزین ها باید بر اساس یکسان باشند. رنگ‌آمیزی منظم باعث می‌شود که آهن‌کاری خوب به نظر برسد و به محافظت از آن در برابر خوردگی کمک کند. اگر مجبور به درمان فقط مناطق کوچک خوردگی شده باشید، ممکن است بتوانید رنگ نقطه ای را تعمیر کنید. مشخصات آهن‌کاری‌های تزئینی و معماری با استفاده از سه فلز آهنی ساخته می‌شوند: چدن، آهن فرفورژه و کمتر اوقات فولاد ملایم. ماده اولیه هر سه سنگ آهن بود. سنگ معدن های طبیعی آن ممکن است دارای عناصر فلزی دیگری باشند که به آهن کیفیت های متالورژیکی متفاوتی می بخشد. سنگ معدن اسکاتلندی برای ریخته گری مناسب بود، اما برای تبدیل به آهن فرفورژه مناسب کمتر بود. این بیشتر به دلیل محتوای بالای فسفر آنها است. اسکاتلند هرگز از نظر آهن فرفورژه ساختاری خودکفا نبود و نمونه های بسیار کمی از فرفورژه های تزئینی خوب در سراسر کشور وجود دارد. چدن چدن عبارت است از: بسیار قوی و سخت بسیار بادوام می تواند در اشکال پیچیده ریخته شود نسبت به آهن فرفورژه در برابر خوردگی مقاوم تر است در ریخته گری از الگویی که معمولاً از چوب ساخته می شود، برای ساختن قالب از ماسه مخصوص استفاده می شود. آهن مذاب داخل قالب ریخته می شود و می گذارند تا به یک ساختار سفت تبدیل شود. این الگو را می توان برای ایجاد طرح هایی با تکرار بخش های یکسان استفاده مجدد کرد. چدن را نمی توان آهنگری کرد، و شکننده تر از آهن فرفورژه است - اگر با ضربه تیز برخورد شود، خرد می شود. این به دلیل محتوای کربن بالا (حدود 4٪) است. بیشتر کربن موجود در آهن «خاکستری» به شکل تکه های گرافیت است، بنابراین یک شکسته تازه خاکستری و کریستالی به نظر می رسد. چدن به محض اینکه پیشرفت های تکنولوژیکی باعث شد که ارزان تر و در مقادیر زیاد تولید شود، تبدیل به یک ماده ساختاری با ارزش شد. فرفورژه آهن فرفورژه آهن به شکل تقریبا خالص آن است. آهن فرفورژه عبارت است از: یک ماده انعطاف پذیر بسیار قابل اجرا ساختار فیبری نسبت به فولاد ملایم در برابر خوردگی مقاوم تر است آهن‌های فرفورژه کاملاً آراسته و ظریف هستند، زیرا مواد بسیار کارآمد هستند. طومارها و شاخ و برگ ها نقوش رایجی هستند و الگوها و طرح ها معمولاً کمی متفاوت هستند زیرا فرفورژه با دست کار می شود. آهنگرها آهن را به شکل چکش در می آورند و سپس با جوشکاری آتش و با استفاده از طوق، پرچ و سایر وسایل مکانیکی آن را مونتاژ می کنند. اصطلاح "آهن فرفورژه" اغلب به اشتباه برای هر نوع فولاد کار شده استفاده می شود. اما آهن فرفورژه همان ماده فولاد نرم نیست.
بررسی اجمالی چدن و آهن فرفورژه در اواخر دهه 1700 و در سراسر دهه 1800 مصالح ساختمانی محبوب بودند. تولید انبوه به این معنی بود که بسیاری از معماری اسکاتلندی در این دوره از آهن هم به صورت تزئینی و هم از نظر ساختاری استفاده می کردند. اسکاتلند همچنین یکی از صادرکنندگان عمده محصولات چدن در قرن 19 و 20 بود. آهن‌کاری‌های تزئینی و معماری با استفاده از سه فلز آهنی ساخته شده‌اند: چدن، آهن فرفورژه و فولاد ملایم که همگی از سنگ آهن به دست می‌آیند. ویژگی‌های آهن متفاوت است و در حالی که سنگ‌های اسکاتلندی برای ریخته‌گری مناسب بودند، برای تبدیل به آهن فرفورژه خوب کمتر مناسب بودند. بازرسی منظم آهن آلات به شما کمک می کند تا علائم آسیب یا پوسیدگی را تشخیص دهید تا بتوانید به سرعت با آنها برخورد کنید. آهن ماده ای بادوام است، اما عوامل مختلفی می توانند به پوسیدگی و سرعت بخشیدن به آن کمک کنند. عدم نگهداری و تعمیرات منظم اغلب بدترین مقصر است. خوردگی آهن زمانی اتفاق می افتد که اکسیژن و آب وجود داشته باشد. با گذشت زمان، آهن به اشکال اکسید طبیعی سنگ آهن اصلی که از آن به وجود آمده است، باز می گردد. اعمال پوشش های سطحی برای خشک نگه داشتن آهن، خطر خوردگی را کاهش می دهد. شما باید به محض مشاهده هر گونه خوردگی از آهن آلات آن را حذف کنید. در مواردی که تعمیرات آهن ضروری است، مداخله باید حداقل باشد و از تکنیک های تعمیر با کیفیت استفاده شود. تعمیرات و جایگزینی با طراحی نامناسب می تواند باعث آسیب جدی شود و ظاهر و شخصیت آهنی های تاریخی را خراب کند. گاهی اوقات ممکن است برای اطمینان از یکپارچگی ساختار، تعویض عناصر آهنی ضروری باشد. با این حال، باید سعی کنید تا جایی که می توانید پارچه اصلی را حفظ کنید، و همه جایگزین ها باید بر اساس یکسان باشند. رنگ‌آمیزی منظم باعث می‌شود که آهن‌کاری خوب به نظر برسد و به محافظت از آن در برابر خوردگی کمک کند. اگر مجبور به درمان فقط مناطق کوچک خوردگی شده باشید، ممکن است بتوانید رنگ نقطه ای را تعمیر کنید. مشخصات آهن‌کاری‌های تزئینی و معماری با استفاده از سه فلز آهنی ساخته می‌شوند: چدن، آهن فرفورژه و کمتر اوقات فولاد ملایم. ماده اولیه هر سه سنگ آهن بود. سنگ معدن های طبیعی آن ممکن است دارای عناصر فلزی دیگری باشند که به آهن کیفیت های متالورژیکی متفاوتی می بخشد. سنگ معدن اسکاتلندی برای ریخته گری مناسب بود، اما برای تبدیل به آهن فرفورژه مناسب کمتر بود. این بیشتر به دلیل محتوای بالای فسفر آنها است. اسکاتلند هرگز از نظر آهن فرفورژه ساختاری خودکفا نبود و نمونه های بسیار کمی از فرفورژه های تزئینی خوب در سراسر کشور وجود دارد. چدن چدن عبارت است از: بسیار قوی و سخت بسیار بادوام می تواند در اشکال پیچیده ریخته شود نسبت به آهن فرفورژه در برابر خوردگی مقاوم تر است در ریخته گری از الگویی که معمولاً از چوب ساخته می شود، برای ساختن قالب از ماسه مخصوص استفاده می شود. آهن مذاب داخل قالب ریخته می شود و می گذارند تا به یک ساختار سفت تبدیل شود. این الگو را می توان برای ایجاد طرح هایی با تکرار بخش های یکسان استفاده مجدد کرد. چدن را نمی توان آهنگری کرد، و شکننده تر از آهن فرفورژه است - اگر با ضربه تیز برخورد شود، خرد می شود. این به دلیل محتوای کربن بالا (حدود 4٪) است. بیشتر کربن موجود در آهن «خاکستری» به شکل تکه های گرافیت است، بنابراین یک شکسته تازه خاکستری و کریستالی به نظر می رسد. چدن به محض اینکه پیشرفت های تکنولوژیکی باعث شد که ارزان تر و در مقادیر زیاد تولید شود، تبدیل به یک ماده ساختاری با ارزش شد. فرفورژه آهن فرفورژه آهن به شکل تقریبا خالص آن است. آهن فرفورژه عبارت است از: یک ماده انعطاف پذیر بسیار قابل اجرا ساختار فیبری نسبت به فولاد ملایم در برابر خوردگی مقاوم تر است آهن‌های فرفورژه کاملاً آراسته و ظریف هستند، زیرا مواد بسیار کارآمد هستند. طومارها و شاخ و برگ ها نقوش رایجی هستند و الگوها و طرح ها معمولاً کمی متفاوت هستند زیرا فرفورژه با دست کار می شود. آهنگرها آهن را به شکل چکش در می آورند و سپس با جوشکاری آتش و با استفاده از طوق، پرچ و سایر وسایل مکانیکی آن را مونتاژ می کنند. اصطلاح "آهن فرفورژه" اغلب به اشتباه برای هر نوع فولاد کار شده استفاده می شود. اما آهن فرفورژه همان ماده فولاد نرم نیست.
