قیمت تیرآهن 16 آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا فلزات انگشت شماری که با آنها آشنا هستید در واقع کمیاب ترین آنها هستند؟ طلا، نقره، برنز، حتی پلاتین به ویژه رایج ترین فلزات نیستند. برخلاف فولاد و آهن، شما تعداد زیادی از آنها را در داخل خانه، در خیابان های بیرون یا در محل کار نمی بینید. آنها به سادگی بسیار کمیاب هستند و به این دلیل است که کشف و ساخت آنها دشوار است و به همین دلیل است که ارزش پولی بالاتری نسبت به فلزات معمولی دارند. یکی از آنها، با این حال، حتی اگر به طور مشابه با ارزش است، در واقع بسیار رایج است. نه به این معنا که بتوانید آن را در همه جا ببینید، بلکه اجزای خاصی از بسیاری از اشیاء روزمره از آن ساخته شده است. آن فلز برنز است. احتمالاً حداقل یک یا دو بار در مورد آن شنیده اید. احتمالاً حتی می دانید ظاهر آن چگونه است و چگونه رنگ قهوه ای متالیک آن را از بقیه فلزات دلپذیرتر متمایز می کند. اما شرط می بندم شما فقط چند شی را می شناسید که به طور قانونی از برنز ساخته شده اند. برنز چیست؟ برنز آلیاژی از مس و قلع است. ترکیب آن متفاوت است، اما بیشتر برنزهای امروزی از حدود 80 درصد مس ساخته شده اند. عناصر دیگری مانند منگنز، آلومینیوم، نیکل، فسفر، سیلیکون، آرسنیک یا روی، برای تولید انواع مختلف برنز که هر کدام دارای مجموعه ای منحصر به فرد از خواص مفید هستند. در اینجا برخی از رایج ترین انواع برنز تولید شده با افزودن یک عنصر اضافی به آلیاژ اصلی آورده شده است. آلومینیوم برنز. هنگامی که حدود 6 تا 12 درصد آلومینیوم را با مخلوط اصلی مس و قلع مخلوط می کنید، برنزی قوی تر و مقاوم تر در برابر خوردگی تولید می کنید که به آن آلومینیوم برنز می گویند. آلومینیوم در زمینه ساخت و ساز و مکانیکی به دلیل خواص باارزش بسیاری از جمله بازتاب پراکنده بالا، ضریب انتشار گرمای ثانویه کم، محدوده سمیت قابل تحمل و گرما و هدایت الکتریکی مناسب شناخته شده است. تمام این خواص بلافاصله پس از آلیاژ توسط برنز به کار گرفته می شود. نیکل نقره. با وجود نداشتن کلمه "برنز" در نام خود، نقره نیکل در واقع نوعی برنز است. از برنز، قلع و نیکل تشکیل شده است. و با وجود داشتن کلمه "نقره"، این نوع برنز در واقع حاوی نقره نیست. نقره فقط به رنگ نقره ای فلز اشاره دارد که مشخصه برنز نیست. این تفاوت زیاد در ظاهر یکی از دلایل اصلی است که تشخیص محصولات یا اشیاء ساخته شده از برنز می تواند بسیار دشوار باشد. این عمدتا به این دلیل است که مصرف کنندگان عادت دارند برنز را به عنوان فلز قهوه ای ببینند. فسفر برنز. افزودن مقدار کمی فسفر می تواند برنز را بسیار قوی کند. بسته به اینکه چه مقدار از آن را به مخلوط اضافه می کنید، می تواند عملکرد و استحکام کششی برنز را چندین بار افزایش دهد. در حالت ایده آل، فقط بین 0.01 تا 0.35 درصد فسفر باید اضافه شود تا از تبدیل استحکام به شکنندگی جلوگیری شود. علاوه بر استحکام، فسفر همچنین به بهبود مقاومت در برابر خستگی، دوام و ضریب اصطکاک برنز کمک می کند. این همان چیزی است که برنز فسفر را برای کاربردهایی که مستلزم لغزش مداوم و سریع سطوح فلزی هستند بسیار مناسب می کند. سیلیکون برنز. سیلیکون که به دلیل توانایی ریختن آسان، پوشش سطح جذاب و مقاومت در برابر خوردگی عالی شناخته شده است، تقریباً فلز آلیاژی عالی است. سیلیکون نیز کاملاً در آلیاژ برنز قرار می گیرد. حتی اگر تنها حدود 6 درصد از کل آلیاژ برنز از سیلیکون ساخته شده باشد، کافی است به برنز خود روانکاری لازم را بدهد تا به راحتی شکل بگیرد یا به اشکال مختلف و جزئیات پیچیده ریخته شود. منگنز برنز. منگنز می تواند برنز را سخت و محکم کند. این به برنز اجازه می دهد تا برنامه های با بار بالا و سرعت پایین را مدیریت کند، که در اصل یکی از نقاط ضعف آن است. با این حال، منگنز با استحکام باربری بالا، برنز را به فلزی غیر قابل عملیات حرارتی تبدیل میکند، به همین دلیل است که برای کاربردهایی که شامل استفاده از برنز منگنز میشود، به روانکاری ویژه نیاز است. در حالی که هر نوع برنز به لطف عنصر اضافی که دارد دارای مجموعه ای از خواص منحصر به فرد است، ویژگی های خاصی وجود دارد که در آنها مشترک است. اینها ویژگی هایی هستند که کاربردهای فراوان فلز برنز را تعیین می کنند. سختی. اگر چه برنز یک ماده عالی برای مجسمه سازی است، اما یکی از سخت ترین آلیاژهای مس است. سختی آن به نسبت محتوای اصلی و عنصر اضافی آن بستگی دارد. با این وجود، می تواند فشارهای مختلف از 35000 psi تا 119000 psi را تحمل کند. سخت ترین انواع برنز برنز منگنز است زیرا می تواند حداکثر فشار قابل تحمل را تحمل کند. نقطه ذوب بالا بر خلاف سایر آلیاژهای مس، برنز به راحتی ذوب نمی شود. برای ذوب برنز بیش از 2000 درجه فارنهایت گرما لازم است. چیزی که در مورد این خاصیت برنز شگفت انگیز است این است که به ما سرنخی می دهد که اجداد باستانی ما چقدر مدبر بوده اند. شگفتانگیز است که چگونه آنها توانستند با استفاده از روشهای ابتدایی برای تولید برنز، گرمایی در این مقیاس تولید کنند، و توانستند این فرآیند را بارها و بارها تکرار کنند. مقاومت در برابر خوردگی. داشتن ترکیباتی که همگی در برابر خوردگی مقاوم هستند
قیمت تیرآهن 16 آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا فلزات انگشت شماری که با آنها آشنا هستید در واقع کمیاب ترین آنها هستند؟ طلا، نقره، برنز، حتی پلاتین به ویژه رایج ترین فلزات نیستند. برخلاف فولاد و آهن، شما تعداد زیادی از آنها را در داخل خانه، در خیابان های بیرون یا در محل کار نمی بینید. آنها به سادگی بسیار کمیاب هستند و به این دلیل است که کشف و ساخت آنها دشوار است و به همین دلیل است که ارزش پولی بالاتری نسبت به فلزات معمولی دارند. یکی از آنها، با این حال، حتی اگر به طور مشابه با ارزش است، در واقع بسیار رایج است. نه به این معنا که بتوانید آن را در همه جا ببینید، بلکه اجزای خاصی از بسیاری از اشیاء روزمره از آن ساخته شده است. آن فلز برنز است. احتمالاً حداقل یک یا دو بار در مورد آن شنیده اید. احتمالاً حتی می دانید ظاهر آن چگونه است و چگونه رنگ قهوه ای متالیک آن را از بقیه فلزات دلپذیرتر متمایز می کند. اما شرط می بندم شما فقط چند شی را می شناسید که به طور قانونی از برنز ساخته شده اند. برنز چیست؟ برنز آلیاژی از مس و قلع است. ترکیب آن متفاوت است، اما بیشتر برنزهای امروزی از حدود 80 درصد مس ساخته شده اند. عناصر دیگری مانند منگنز، آلومینیوم، نیکل، فسفر، سیلیکون، آرسنیک یا روی، برای تولید انواع مختلف برنز که هر کدام دارای مجموعه ای منحصر به فرد از خواص مفید هستند. در اینجا برخی از رایج ترین انواع برنز تولید شده با افزودن یک عنصر اضافی به آلیاژ اصلی آورده شده است. آلومینیوم برنز. هنگامی که حدود 6 تا 12 درصد آلومینیوم را با مخلوط اصلی مس و قلع مخلوط می کنید، برنزی قوی تر و مقاوم تر در برابر خوردگی تولید می کنید که به آن آلومینیوم برنز می گویند. آلومینیوم در زمینه ساخت و ساز و مکانیکی به دلیل خواص باارزش بسیاری از جمله بازتاب پراکنده بالا، ضریب انتشار گرمای ثانویه کم، محدوده سمیت قابل تحمل و گرما و هدایت الکتریکی مناسب شناخته شده است. تمام این خواص بلافاصله پس از آلیاژ توسط برنز به کار گرفته می شود. نیکل نقره. با وجود نداشتن کلمه "برنز" در نام خود، نقره نیکل در واقع نوعی برنز است. از برنز، قلع و نیکل تشکیل شده است. و با وجود داشتن کلمه "نقره"، این نوع برنز در واقع حاوی نقره نیست. نقره فقط به رنگ نقره ای فلز اشاره دارد که مشخصه برنز نیست. این تفاوت زیاد در ظاهر یکی از دلایل اصلی است که تشخیص محصولات یا اشیاء ساخته شده از برنز می تواند بسیار دشوار باشد. این عمدتا به این دلیل است که مصرف کنندگان عادت دارند برنز را به عنوان فلز قهوه ای ببینند. فسفر برنز. افزودن مقدار کمی فسفر می تواند برنز را بسیار قوی کند. بسته به اینکه چه مقدار از آن را به مخلوط اضافه می کنید، می تواند عملکرد و استحکام کششی برنز را چندین بار افزایش دهد. در حالت ایده آل، فقط بین 0.01 تا 0.35 درصد فسفر باید اضافه شود تا از تبدیل استحکام به شکنندگی جلوگیری شود. علاوه بر استحکام، فسفر همچنین به بهبود مقاومت در برابر خستگی، دوام و ضریب اصطکاک برنز کمک می کند. این همان چیزی است که برنز فسفر را برای کاربردهایی که مستلزم لغزش مداوم و سریع سطوح فلزی هستند بسیار مناسب می کند. سیلیکون برنز. سیلیکون که به دلیل توانایی ریختن آسان، پوشش سطح جذاب و مقاومت در برابر خوردگی عالی شناخته شده است، تقریباً فلز آلیاژی عالی است. سیلیکون نیز کاملاً در آلیاژ برنز قرار می گیرد. حتی اگر تنها حدود 6 درصد از کل آلیاژ برنز از سیلیکون ساخته شده باشد، کافی است به برنز خود روانکاری لازم را بدهد تا به راحتی شکل بگیرد یا به اشکال مختلف و جزئیات پیچیده ریخته شود. منگنز برنز. منگنز می تواند برنز را سخت و محکم کند. این به برنز اجازه می دهد تا برنامه های با بار بالا و سرعت پایین را مدیریت کند، که در اصل یکی از نقاط ضعف آن است. با این حال، منگنز با استحکام باربری بالا، برنز را به فلزی غیر قابل عملیات حرارتی تبدیل میکند، به همین دلیل است که برای کاربردهایی که شامل استفاده از برنز منگنز میشود، به روانکاری ویژه نیاز است. در حالی که هر نوع برنز به لطف عنصر اضافی که دارد دارای مجموعه ای از خواص منحصر به فرد است، ویژگی های خاصی وجود دارد که در آنها مشترک است. اینها ویژگی هایی هستند که کاربردهای فراوان فلز برنز را تعیین می کنند. سختی. اگر چه برنز یک ماده عالی برای مجسمه سازی است، اما یکی از سخت ترین آلیاژهای مس است. سختی آن به نسبت محتوای اصلی و عنصر اضافی آن بستگی دارد. با این وجود، می تواند فشارهای مختلف از 35000 psi تا 119000 psi را تحمل کند. سخت ترین انواع برنز برنز منگنز است زیرا می تواند حداکثر فشار قابل تحمل را تحمل کند. نقطه ذوب بالا بر خلاف سایر آلیاژهای مس، برنز به راحتی ذوب نمی شود. برای ذوب برنز بیش از 2000 درجه فارنهایت گرما لازم است. چیزی که در مورد این خاصیت برنز شگفت انگیز است این است که به ما سرنخی می دهد که اجداد باستانی ما چقدر مدبر بوده اند. شگفتانگیز است که چگونه آنها توانستند با استفاده از روشهای ابتدایی برای تولید برنز، گرمایی در این مقیاس تولید کنند، و توانستند این فرآیند را بارها و بارها تکرار کنند. مقاومت در برابر خوردگی. داشتن ترکیباتی که همگی در برابر خوردگی مقاوم هستند