میلگرد میلگرد که به عنوان فولاد تقویت کننده و فولاد تقویت کننده نیز شناخته می شود، یک میله فولادی یا مش سیم فولادی است که در بتن مسلح و سازه های بنایی برای تقویت و نگه داشتن بتن در کشش استفاده می شود. برای بهبود کیفیت پیوند با بتن، سطح میلگرد اغلب طرح‌دار می‌شود. میلگرد برای جبران این واقعیت ضروری است که در حالی که بتن از نظر فشار قوی است، از نظر کشش نسبتاً ضعیف است. با ریخته‌گری میلگرد در بتن، می‌تواند بارهای کششی را تحمل کند و در نتیجه مقاومت کلی را افزایش دهد. کاربردهای مختلف میلگرد عبارتند از: آرماتور اولیه: برای ایجاد مقاومت در برابر بارهای طراحی استفاده می شود. تقویت ثانویه: برای دوام و اهداف زیبایی با ایجاد مقاومت موضعی برای محدود کردن ترک و تنش های ناشی از دما استفاده می شود. مقاومت در برابر بارهای متمرکز را فراهم کنید و آن را در یک منطقه وسیع تر پخش کنید. به سایر میلگردهای فولادی در تحمل بارهای خود با نگه داشتن آنها در موقعیت صحیح کمک کنید. میله‌های فولادی خارجی برای محدود کردن و تقویت سازه‌های بنایی، گاهی اوقات به عنوان وسیله‌ای برای حفظ ساختمان. بنایی تقویت شده: برخی از بلوک ها و آجرهای بنایی دارای حفره هایی برای قرار دادن میلگرد برای حمل بارهای کششی هستند. میلگرد با استفاده از دوغاب در جای خود محکم می شود. بنایی تقویت شده: برخی از بلوک ها و آجرهای بنایی دارای حفره هایی برای قرار دادن میلگرد برای حمل بارهای کششی هستند. میلگرد با استفاده از دوغاب در جای خود محکم می شود. ساخت استانداردها برای مشخصات میلگرد در موارد زیر آمده است: BS 4449: 2005 فولاد برای تقویت بتن. فولاد تقویت کننده قابل جوش. محصول میله، کلاف و دیکویل. مشخصات میلگرد معمولاً با استفاده از فولاد ملایم یا با عملکرد بالا با استحکام کششی مشخصه 250 یا 250 نیوتن بر میلی‌متر مربع تولید می‌شود. مواد تشکیل دهنده هر دوی این گریدها حدود 99 درصد آهن به همراه منگنز، کربن، گوگرد و فسفر است. کیفیت و عیار فولاد به نسبت کربن بستگی دارد. فولاد سرد کار ملایم حاوی حدود 0.25٪ کربن است، در حالی که فولاد نورد گرم با عملکرد بالا حاوی حدود 0.40٪ کربن است. میله ها را می توان به اشکال مختلف تولید کرد: گرد. مربع پیچ خورده. آجدار. کشیده، پیچ خورده و آجدار. آجدار و پیچ خورده. مش یا پارچه تقویت‌کننده فولادی را می‌توان در قالب‌های مختلف با رعایت استاندارد BS 4483 تولید کرد: پارچه فولادی برای تقویت بتن. مشخصات. اندازه استاندارد ورق 4.8 متر طول x 2.4 متر عرض است. با در هم تنیدن یا جوش الکترونیکی سیم ها به گونه ای شکل می گیرد که در برابر دست زدن عادی مقاومت کند. این می تواند به روش های مختلف برای کاربردهای مختلف تولید شود: مش مربع: اندازه مش 200 میلی متر x 200 میلی متر، محدوده وزنی 1.54-6.16 کیلوگرم بر مربع. متر معمولا برای دال های کف استفاده می شود. مش مستطیلی: اندازه مش 200 میلی متر در 100 میلی متر، محدوده وزنی 3.05-10.9 کیلوگرم بر مربع. متر معمولا برای دال های کف استفاده می شود. مش بلند: اندازه مش 100 میلی متر در 400 میلی متر، محدوده وزنی 2.61-6.72 کیلوگرم بر مربع. متر معمولاً برای ساخت و ساز جاده و روسازی استفاده می شود. توری بسته بندی: اندازه مش 100 میلی متر در 100 میلی متر. معمولاً در دال های معلق یا زمینی استفاده می شود. قفس های میلگرد یا پیش ساخته هستند یا در محل با استفاده از خم کن و قیچی هیدرولیک ساخته می شوند. کارگران محل موسوم به تثبیت کننده های فولادی میلگرد را قرار می دهند و از پوشش بتنی و جاسازی کافی اطمینان حاصل می کنند. قفس های میلگرد یا با جوش نقطه ای، سیم فولادی و یا با اتصالات مکانیکی به هم متصل می شوند. اتصالات مکانیکی، همچنین به عنوان "کوپلر" یا "پیچ و خم" شناخته می شود، ابزاری موثر برای کاهش تراکم میلگرد در مناطق بسیار تقویت شده برای ساخت بتن ریخته گری در محل است. رکاب های مستطیلی در فواصل منظم در قسمت بیرونی در امتداد یک ستون یا تیر قرار می گیرند تا از شکست برشی جلوگیری شود. برای اهداف ایمنی هنگام نگهداری در محل، انتهای بیرون زده میلگرد باید با استفاده از "درپوش قارچی" پلاستیکی رنگی خم شده یا محافظت شود. اگرچه میلگرد دارای دنده هایی است که آن را به صورت مکانیکی به بتن متصل می کند، اما تنش های زیاد همچنان می تواند میلگرد را از بتن بیرون بکشد که ممکن است منجر به ناپایداری سازه و در نهایت شکست شود. برای جلوگیری از این امر، میلگرد باید عمیقاً در اعضای ساختاری مجاور (40 تا 60 برابر قطر) تعبیه شود، که اصطکاک قفل میله را در جای خود افزایش می دهد. از طرف دیگر، میلگرد را می توان در انتها خم کرد و قلاب کرد تا آن را در اطراف بتن و سایر بخش های میلگرد قفل کند، که از مقاومت فشاری بالای بتن استفاده می کند. میلگرد فولادی نیز در صورت عدم پوشش کافی می تواند مستعد خوردگی باشد که می تواند باعث ریزش بتن از فولاد شود و از نظر مقاومت در برابر آتش کارایی آن را کاهش دهد. به عنوان یک قاعده کلی، حداقل پوشش نباید از حداکثر اندازه سنگدانه در بتن، یا بزرگترین اندازه میلگرد آرماتور (هر کدام که بزرگترین باشد) کمتر باشد. NB در نوامبر 2019، انجمن آرماتورهای بریتانیا (BAR) هشداری به مشتریان و پیمانکاران صادر کرد تا بررسی کنند که آرماتورهای پیش ساخته توسط کارگران دارای گواهینامه برای انجام کار جوش داده شده است. CARES مرجع صدور گواهینامه برای تقویت فولاد است.
میلگرد میلگرد که به عنوان فولاد تقویت کننده و فولاد تقویت کننده نیز شناخته می شود، یک میله فولادی یا مش سیم فولادی است که در بتن مسلح و سازه های بنایی برای تقویت و نگه داشتن بتن در کشش استفاده می شود. برای بهبود کیفیت پیوند با بتن، سطح میلگرد اغلب طرح‌دار می‌شود. میلگرد برای جبران این واقعیت ضروری است که در حالی که بتن از نظر فشار قوی است، از نظر کشش نسبتاً ضعیف است. با ریخته‌گری میلگرد در بتن، می‌تواند بارهای کششی را تحمل کند و در نتیجه مقاومت کلی را افزایش دهد. کاربردهای مختلف میلگرد عبارتند از: آرماتور اولیه: برای ایجاد مقاومت در برابر بارهای طراحی استفاده می شود. تقویت ثانویه: برای دوام و اهداف زیبایی با ایجاد مقاومت موضعی برای محدود کردن ترک و تنش های ناشی از دما استفاده می شود. مقاومت در برابر بارهای متمرکز را فراهم کنید و آن را در یک منطقه وسیع تر پخش کنید. به سایر میلگردهای فولادی در تحمل بارهای خود با نگه داشتن آنها در موقعیت صحیح کمک کنید. میله‌های فولادی خارجی برای محدود کردن و تقویت سازه‌های بنایی، گاهی اوقات به عنوان وسیله‌ای برای حفظ ساختمان. بنایی تقویت شده: برخی از بلوک ها و آجرهای بنایی دارای حفره هایی برای قرار دادن میلگرد برای حمل بارهای کششی هستند. میلگرد با استفاده از دوغاب در جای خود محکم می شود. بنایی تقویت شده: برخی از بلوک ها و آجرهای بنایی دارای حفره هایی برای قرار دادن میلگرد برای حمل بارهای کششی هستند. میلگرد با استفاده از دوغاب در جای خود محکم می شود. ساخت استانداردها برای مشخصات میلگرد در موارد زیر آمده است: BS 4449: 2005 فولاد برای تقویت بتن. فولاد تقویت کننده قابل جوش. محصول میله، کلاف و دیکویل. مشخصات میلگرد معمولاً با استفاده از فولاد ملایم یا با عملکرد بالا با استحکام کششی مشخصه 250 یا 250 نیوتن بر میلی‌متر مربع تولید می‌شود. مواد تشکیل دهنده هر دوی این گریدها حدود 99 درصد آهن به همراه منگنز، کربن، گوگرد و فسفر است. کیفیت و عیار فولاد به نسبت کربن بستگی دارد. فولاد سرد کار ملایم حاوی حدود 0.25٪ کربن است، در حالی که فولاد نورد گرم با عملکرد بالا حاوی حدود 0.40٪ کربن است. میله ها را می توان به اشکال مختلف تولید کرد: گرد. مربع پیچ خورده. آجدار. کشیده، پیچ خورده و آجدار. آجدار و پیچ خورده. مش یا پارچه تقویت‌کننده فولادی را می‌توان در قالب‌های مختلف با رعایت استاندارد BS 4483 تولید کرد: پارچه فولادی برای تقویت بتن. مشخصات. اندازه استاندارد ورق 4.8 متر طول x 2.4 متر عرض است. با در هم تنیدن یا جوش الکترونیکی سیم ها به گونه ای شکل می گیرد که در برابر دست زدن عادی مقاومت کند. این می تواند به روش های مختلف برای کاربردهای مختلف تولید شود: مش مربع: اندازه مش 200 میلی متر x 200 میلی متر، محدوده وزنی 1.54-6.16 کیلوگرم بر مربع. متر معمولا برای دال های کف استفاده می شود. مش مستطیلی: اندازه مش 200 میلی متر در 100 میلی متر، محدوده وزنی 3.05-10.9 کیلوگرم بر مربع. متر معمولا برای دال های کف استفاده می شود. مش بلند: اندازه مش 100 میلی متر در 400 میلی متر، محدوده وزنی 2.61-6.72 کیلوگرم بر مربع. متر معمولاً برای ساخت و ساز جاده و روسازی استفاده می شود. توری بسته بندی: اندازه مش 100 میلی متر در 100 میلی متر. معمولاً در دال های معلق یا زمینی استفاده می شود. قفس های میلگرد یا پیش ساخته هستند یا در محل با استفاده از خم کن و قیچی هیدرولیک ساخته می شوند. کارگران محل موسوم به تثبیت کننده های فولادی میلگرد را قرار می دهند و از پوشش بتنی و جاسازی کافی اطمینان حاصل می کنند. قفس های میلگرد یا با جوش نقطه ای، سیم فولادی و یا با اتصالات مکانیکی به هم متصل می شوند. اتصالات مکانیکی، همچنین به عنوان "کوپلر" یا "پیچ و خم" شناخته می شود، ابزاری موثر برای کاهش تراکم میلگرد در مناطق بسیار تقویت شده برای ساخت بتن ریخته گری در محل است. رکاب های مستطیلی در فواصل منظم در قسمت بیرونی در امتداد یک ستون یا تیر قرار می گیرند تا از شکست برشی جلوگیری شود. برای اهداف ایمنی هنگام نگهداری در محل، انتهای بیرون زده میلگرد باید با استفاده از "درپوش قارچی" پلاستیکی رنگی خم شده یا محافظت شود. اگرچه میلگرد دارای دنده هایی است که آن را به صورت مکانیکی به بتن متصل می کند، اما تنش های زیاد همچنان می تواند میلگرد را از بتن بیرون بکشد که ممکن است منجر به ناپایداری سازه و در نهایت شکست شود. برای جلوگیری از این امر، میلگرد باید عمیقاً در اعضای ساختاری مجاور (40 تا 60 برابر قطر) تعبیه شود، که اصطکاک قفل میله را در جای خود افزایش می دهد. از طرف دیگر، میلگرد را می توان در انتها خم کرد و قلاب کرد تا آن را در اطراف بتن و سایر بخش های میلگرد قفل کند، که از مقاومت فشاری بالای بتن استفاده می کند. میلگرد فولادی نیز در صورت عدم پوشش کافی می تواند مستعد خوردگی باشد که می تواند باعث ریزش بتن از فولاد شود و از نظر مقاومت در برابر آتش کارایی آن را کاهش دهد. به عنوان یک قاعده کلی، حداقل پوشش نباید از حداکثر اندازه سنگدانه در بتن، یا بزرگترین اندازه میلگرد آرماتور (هر کدام که بزرگترین باشد) کمتر باشد. NB در نوامبر 2019، انجمن آرماتورهای بریتانیا (BAR) هشداری به مشتریان و پیمانکاران صادر کرد تا بررسی کنند که آرماتورهای پیش ساخته توسط کارگران دارای گواهینامه برای انجام کار جوش داده شده است. CARES مرجع صدور گواهینامه برای تقویت فولاد است.
